Śmierciożercy

Joan P.

Nie, bo żaden inny Gryfon nie będzie sie dobierał do Luniaczka. Poza tym, najbradziej tchórzliwy Gryfon jest mężniejszy od Ślizgona. I idzie w bój.

Ceres

I dają się zabić.

Ale na serio, to taki Gryfon to prawdziwy kamikadze. Spójrzmy na patrona ulubionego Joan. Zabił dwóch innych Gryfonów, wysadził dwunastu ludzi i przeżył. To nawet gorsze od kamikadze. Ślizgoni mają przynajmniej tyle honoru, aby w atakach samobójczyć naprawdę umrzeć.

Hec

Masz rację, Ceres, postawa Petera ewidentnie wskazuje na to, że Gryfoni to tchórze i ,ze niczego nie potrafią zrobic do końca, ani porządnie. Gdyby był Ślizgonem to może udałoby się uniknąć nędznego losu jaki spotkał super przystojnego Syriuszka, chlip...chlip...

Aurora

I Harry nie byłby chłopcem-który-przeżył...
Wczoraj mi, rodowitej Krukonce, z fragmentami Ślizgońskimi, cos Gryfońskiego odwaliło... Joan, ty do napitków dodajesz Gryfońskiej esencji, wredoto, gr...
Miałam przypływ odwagi. Na szczęście - very krótki...

Joan P.

Słuchajta! My mieliśmy tylko jednego szczura w Gryffindorze! A w Ślizgolandzie są tysiące, od Malfoya juniora zaczynając. To też o czymś świadczy.
A Gryfoni nie tchórze. Kamikadze prawda, zabijaki prawda, ale nie tchórze. Prawdziwni Gryfoni. A Peter trafił do Gryfolandu, bo Tiarze coś odwaliło i nie umieściła go w Pucholandzie.
Ori, czy ja nie ostrzegałam, że to napitki od Gryfonki? Nie? To masz za swoje.
Ja nie miewam przypływów odwagi. Ja jestem G. I. Joan cały czas.

Ceres

He he, dlatego ja piję tylko Napoleona, ewentualnie rum.

I, Joan, u nas nie ma szczurów. U nas są węże. Może pokażę to w ten sposób:

padlina -> robale -> szczury -> węże.

Dla tych, którzy nie wiedzą, mamy tu przykład łańcucha pokarmowego detrutsowego.

Joan P.

Zgadza się.
Ale powiedz wprost: co jest większą gadziną? Nasze szczury czy wasze węże? Bo coś mi sie widzi, że gady są jednak gorsze od gryzonii.

Ceres

I w tym nasza przewaga. To znaczy... równowaga. Dlatego właśnie w dobrej grupie uderzeniowej powinien być:

a) Ślizgon - aby wymyślał sprytne i diaboliczne plany,
b) Krukon - aby wymyślał długoterminowe strategie,
c) Gryfon - aby nadstawiał karku realizując powyższe.

Joan P.

A wiesz, że masz rację? Muszę to wykorzystać. Ale zważ, że niektórzy Ślizgoni, co z serecem ciężkim przyznać muszę, też odważni bywają, jak na przykład Bella L. Mogłaby być wzorcem dla niektórych Grfyonów.

Ceres

Należy przede wszystkim wziąć pod uwagę, że przynależność do jednego domu nie wyklucza posiadania cech teoretycznie przypisanych innemu. Bella jest wierna i odważna, a Hermiona ciągle się uczy i używa forteli, których nie powstydziłby się Ślizgon. Podejrzewam, że Tiara miała poważne kłopoty z przydziałem Petera.

Joan P.

Oto jej rozterki w momencie jego przydziału:

Hufflepuff - co ja, głupia? Facet, ty się tam kompletnie nie nadajesz. Tak jeszcze nie oszalałam. Tam są prawi i szlachetni.
Ravenclaw - bez komenarza.
Slytherin - zjedliby cię tam. Odpada.
Gryffindor - to już lepiej Pucholand, naprawdę. Chociaż... Mam jeszcze mnóstwo pierwszorocznych doprzydziału. wywlaj, facet. GRYFFINDOR!

Ceres

Coś takiego właśnie miałam na myśli. Było takie opowiadanie, w którym wszystko zaczęło się jeszcze raz. A Tiara przydzieliła Petera do Hufflepuffu, aby nauczył się wierności.

Mione

Co do DE a w szczególności Belli L...odważne to bez wątpienia jest...utalentowane również...ale żeby podziwiać?! Przecież to to za grosz godności osobistej nie ma. Taka Romilda Vane w wersji hard. Ilekroć na horyzoncie pojawia się "Dark Lord", traci resztki rozumu i zaczyna pełzać po podłodze i płaszczyć się jak śliniąca się fanka na koncercie Backstreet Boys, gotowa całować swojego Mistrza po tyłku gdyby tylko skinął palcem. To samo tyczy się całego tego towarzystwa. Naprawdę, nie rozumiem czym tu się podniecać. Stado zaślepionych, ogłupiałych fanatyków bez własnego zdania czołgających się wokół tej pokraki i zawodzących "Aaaa Panie wybacz mi Panie, aaa teraz będę już grzeczny!"
Hm. Imponujące Wink

A sławnemu i och jakże ponętnemu Lucjuszowi Malfoyowi to ani razu podczas całej serii nic pożądnie nie wyszło.
Śmiertelnie niebezpieczny czarodziej którego skrzat domowy zrzuca ze schodów. Cool

Joan P.

Hekate

Swoją drogą fenomen Voldemorta jest zastanawiający. Oczywiście, to był świetny czarodziej, ale sam przecież nie zdziałałby nic. Co takiego miał do zaoferowania, że ludzie za nim poszli?
Ja myślę, że było tak jak z Hitlerem - stare, arystokratyczne rody myślały, że będą mogły nim rządzić, bo przecież jednostka przy masie jest niczym. Ale on delikatnie mówiąc na marionetkę nadawał się w nikłym stopniu a na dodatek tak się przyssał, że trudno było się go pozbyć. Nie uwierzę, że Blackowie, Malfoyowie i inni rzucili się z gromkim hurra - bo och, ach, nadeszła epoka Voldzia. Przecież to był NIKT. Co z tego, że z krwi Slytherina, skoro i mugolska krew płynęła w jego żyłach. Harry właściwie pojawił się dobrym momencie także dla śmierciożerców (pomijając oczywiście takich szaleńców jak Bella - bo jej przykład to już kompletne zamroczenie, które niewiele ma wspólnego z wiernością). Można było odetchnąć, ukryć po piwniczkach skarby i wyjechać na Hawaje.
No i zacząć knuć na nowo...