Ocean

Natalia Lupin

Taka miniatura do REMu. Bardziej przerywnik w większej pracy, która mi idzie tak ciężko, że to aż nudne. Ciężko to zauważyć, ale bawiłam się w opieranie postaci na modelu... no i finalnie Marteen jest wzorowany na trzech osobachm, całkiem niechcący. I tak, jedną z nich jest Michael Stipe Smile

Przepraszam, że tytuł jest angielski, nienawidzę tego, ale nie mogę nic wymyśleć. Jakbyście mialy jakiś pomysł, to ja bardzo chętnie Very Happy

http://www.youtube.com/watch?v=Qx9br5ISRpo

Dla S.

Piasek szeleścił pod półbutami jak celofan, gdy Marteen biegł. Kilka metrów od wody zatrzymał się i zrzucił eleganckie buty. Ocean połyskiwał smoliście jak wężowa skórka, a przesuwające się po brzegu fale syczały cicho. Mężczyzna rozbierał się tak pospiesznie, że niemal przewrócił się na piasek. Na prawo od niego, przy betonowym deptaku po powierzchni ślizgały się dwa pomarańczowe światełka latarni, odbite niewyraźnie w falującej wodzie.
Znów ruszył przed siebie, nieświadomy, że w ręce ściska znalezione wcześniej zdjęcie. Gdy woda polizała palce u jego stóp wzdrygnął się i zawahał, ale na krótko. Skoczył przed siebie dwoma długimi susami, rozbryzgując wodę w wysokich fontannach, tak że lodowate krople obryzgały mu tors. Nie zauważył, że prześwietlone przez księżyc wyglądały jak paciorki diamentowych kolczyków. Woda sięgnęła wreszcie pośladków; odbił się od dna i zanurkował, nie dając sobie ani sekundy na niepewność. Miękko przebił powierzchnię wody, która jak aksamit prześliznęła się między palcami rąk, po ramionach i skórze głowy. Długie sznury pęcherzyków powietrza załaskotały jego wargi i prychnął, wypuszczając ustami bulgotliwy bąbel powietrza. Niemal histerycznie rzucił całym ciałem, wyciągając ręce przed siebie. Wyprostował palce i wypuścił z dłoni śliski kartonik, który zawirował za jego stopami i pozostał w tyle.
Oddalił się od plaży kilkoma uderzeniami ramion - nie był już tak szybki jak kiedyś, ale wystarczyło. Zatrzymał się, balansując całym cialem, żeby pozostać pod wodą. Tutaj było cicho, miękko i czarnosrebrzyście. Zaczynał czuć ucisk w płucach, więc wypuścił jeszcze odrobinę powietrza i uniósł głowę. Woda wcisnęła się przez nozdrza i zapiekło go w oczach, ale wytrzymał. Fale przesuwały się nad nim, jedna za drugą, dalekie i obojętnie. Księżyc drżał i mnożył się na mniejsze plamki światła.
Przekręcił się w przestrzeni i podpłynął w górę. Zaczerpnął łapczywie powietrza i rozejrzał się. Plaża nie była daleko, ale stanowiła tylko szarosrebrny pas niewyraźnej jasności. Kątem oka zobaczył migotanie w wodzie przy swoim boku i pochylił się, oczekując meduzy lub jakiejś nocnej ryby.
Zdjęcie było wygniecione i miało podarte brzegi, a kolory rozpłynęły się nieco. Nabrał wody w prawą dłoń i powoli wylał ją na środek kartonika. Zatonął, ale na krótko; tym razem wypłynął świecąc spodnią stroną jak śnięta ryba brzuchem. Uspokojony położył się na plecach i wbił wzrok w czerń nad głową. Czuł lekkie odrętwienie, a gdy powiał wiatr, przeszedł go dreszcz. Przesunął dłońmi po przedramionach, pod palcami czując gęsią skórkę. Lato skończyło się już dawno temu. Przekręcił się na brzuch i powoli popłynął w stronę brzegu, dwukrotnie zatrzymując się, by sprawdzić, czy zdjęcie zostało za nim.
Oddalało się powoli, błyskając między czarnymi falami o srebrnoszarych grzbietach.
Skrzywił się, gdy poczuł jak ostry piasek na dnie przeszorował po jego brzuchu i udach i wstał, otrząsając się z wody jak pies. Gdy szedł w stronę porzuconego na środku plaży ubrania - elegancka koszula i spodnie od garnituru, bielizna i czarne półbuty - piasek oblepiał jego stopy i z każdym jego krokiem niczym żywe stworzenie piął się wyżej, na łydki. Przez chwilę zastanawiał się, czy nie wsiąść do samochodu tak, jak stał, nago, zapiaszczony i zmarznięty, ale dostrzegł na promenadzie samotną czarną sylwetkę i wstyd wziął górę.
Bez namysłu wytarł się i włożył spodnie. Buty wziął w rękę i ruszył w stronę parkingu. Koszulę wyrzucił do mijanego kosza na śmieci - była do niczego.

Hekate

Noelle

Przed przeczytaniem uznałam za stosowne zapoznać się z notką w Wikipedii o tym zespole, co go wcześniej nie znałam; i piosenki wysłuchać, i słowa zrozumieć... I dopiero potem zaczęłam czytać. I to była dobra kolejność.

Na wakacjach miałam podobną chwilę. Noc, wszyscy siedzą w altance, a ja w oddaleniu okupuję staw, to była klimatyczna chwila. Leżę na wodzie, a nade mną gwiazdy. Ale nie czułam wstydu, tylko żal, że już m u s z ę iść.

Hm.
"Nocne morze"?
Hm.
Trochę głupie.
Hm.
Hm.
a może...
"Noc na morzu"
neutralne
hm
hm

Hekate, my tam bardzo lubimy twoje interpretacje Wink

to się nie stresuj Wink

Natalia Lupin

Interpretacje Szefowej są kuuul Very Happy

Naprawdę, bardzo mi się podoba.
Trzy stopy! Very Happy

Nie bardzo wiedziałam, jak sobie z tym poradzić. Chodziło mi o zdjęcie butów poprzez przydeptywanie zapiętków (ale tak przecież tego nie napiszę XD).
Dla mnie motyw zdjęcia też jest niejasny. To jedno z tych opowiadań, gdzie postać pojawia się w głowie i mówi: "Chcę wodę, tą piosenkę i koszulę w śmietniku, i koniecznie ma być zdjęcie!". Nie udało mi się dowiedzieć o nim nic poza tym, że ma coś wspólnego z żoną Marteena. Tematu nie rozwijałam, żeby sie nie pogrążyć w jakieś wątki romĄsowe : P
O rany, strasznie mi się podoba ta interpretacja! Szczególnie, że na większość rzeczy bym nie wpadla za Chiny Ludowe...
Dzięki za poprawienie błędów, zastosuję się. /salutuje/

Bardzo dobra kolejność Very Happy

Mnie niestety zawsze ktoś pilnował, żebym się nie utopiła ciemną nocką. Zazdroszczę!

Hmmm. A może 'Ocean'? Bo tytul po ang jest koszmarny, ale strasznie chciałam się z wami podzielić tą miniaturą. A z tytułami zawsze mam cholerny problem.