po lodzie po wodzie/po balu/pożyczanka

Hekate

PO LODZIE PO WODZIE

umywasz ręce i pryskasz
kropelki na moich włosach
twarzy
ot śmigus-dyngus!

brzozowe witki po nogach
uciekam z piskiem bo tak trzeba
taki zwyczaj
może szczęście przyniesie
pręgierz złodziejowi koni

taki jesteś posągowy!
nie przytupniesz nie puści się z gardła
przyśpiewka
nie pójdą drzazgi z podłogi
ani wiechcie z butów

zupełny marmur dłutem wyrzeźbione
- idź sama! chociaż moje kroki
to tylko oberek
i korowód marzanny utopionej w piwie

nie powiem już ani słowa!
tylko melodia
ojdana jako przerywnik uśmiech
i porwę do tańca

zejdź z postumentu
do mnie! do mnie!
zatrzepoczą pasiaste spódnice
jak skrzydła motyli

PO BALU

jak z waty miękka wpadam do koszyka
zapach mydła kremu kobiecego zmęczenia
opuszki paców gładzą plusz
wczorajszej nocy

już nie grzmi nie pieni się tłum
w gardle nie dudni rytm odebrany melodii
już sama
z rozkoszną sennością ciszą
sama ze swoim ciałem

to nie ja słowa jak oczko w rajstopie
i włosy zlepione tańcem
nie ja
jak oddech buduarowej damy
nie ja! przecież nie widzę w łuku stopy
żadnego zaklęcia

a jednak czasem myśl jeszcze w szlafroku
jeszcze z urywkiem snu między rzęsami
schodzi
krok za krokiem miękka senna
w obłoczku perfumów

i wtedy znikają głębie —
tylko wierzchnia warstwa naskórka
i nogi tak bardzo znużone tańcem

POŻYCZANKA

siedzi na dywanie
i układa z puzzli widok
na szczyt

bezbarwna zapełnia swój bezkształt
skałą strumieniem kosodrzewiną
a mnie zabiera nos
i wszystkie zapachy

gdy prześcignie kozicę
znajdzie inny cel

tylko w lewym górnym rogu
puste miejsce puzzel
z podwójnym brzegiem

kawałek nieba zaciskam w dłoni
nie znajdzie