Wierszyje

Joan P.

Jest to wierszydło napisane w przypływie złego humoru. Denne, ale mój debiut.

''Szczęście''

Szczęście znów przyjść chciało
Znowu mnie się zlękło
Wciąż czasu ma za mało
Serce w końcu pękło

Kiedyś cztery byłyśmy
Joan, Anka, Justa, Kara
Już zamiast nich trzy inne:
Oleśka, Mycha, Ala

Wciąż jestem sama
Wciąż nie zmięnię się
Zawsze tego chciałam
I wciąż tego chcę

Już się stąd nie wyrwę
Nie dogonię ich
Biegu nie chcę przerwać
Choć brakuje sił

Nic o mnie nie wiecie
Dowiedzieć chcecie się
Ja chcę stąd odlecieć
Jak każdy tego chce

Aurora

Hec

Mnie to w ogóle nie wygląda jak wiersz- toż to typowy tekst piosenki! I to na prawdę dobry tekst.
Taka subtelna propozycja- jeśli grasz na jakimś instrumencie, Joan, czym prędzej dopisz do niego muzykę. Mówię poważnie, bo tekst jest na maksa świetny.

Mogłabyś troszkę mocniej rozbudować strofki, a ztych dwóch zrobić refren:

Aurora

OOO, Hecuś, popieram! Piosenka miodna by wyszła... Chociaz kochana wyczucie rytmu masz Wink

I rymu...
Ktoś sie może na Forum ofiaruje do napisania muzyki?!... Jak ktoś umie... *patrzy na Hekate z szaleńczym błyskiem w oku* Ktoś, kto przez osiem lat uczęszczał do szkoły muzycznej... Twisted Evil

Joan P.

(zrusz się)
Nie no, dziewczyny... Tego się nie spodziewałam. De facto, tworząc podśpiewywałam sobie na określoną przez słowa melodię. Ale żadne z moich znajomych nie gra na instrumenice, chociaż zamierzam naucyzć się używać gitary. Słuch mam. Ale głosu nie. Ja i Oleśka nie wyrabiamy gardziołkami. Zajęcia z emisji głosu by się przydały., to prawda.
Następna porcja leci.

Joan P.

To dedykuję Ance. Z mojej starej klasy. Tej z poprzedniego dzieła.
Dla wyjaśnienia: ppunkt widzenia jest zamienny.

''Nasz stary, dobry PKS''

Spotkałaś ją w PKS - ie
Tąz twojej starej klasy
Szukała w napięciu miejsca
Tylko tu się już spotykacie

Spotkałam ją w PKS - ie
Zmieniła się, już wiem
Inaczej niż wtedy wygląda
Inna niż wtedy jest

Usiadłaś obok niej
Uśmiechasz się, choć wiesz
Nic was nie uratuje
Dawna paczka rozdpadła się gdzieś

Kara się wyprowadziła
Anka i Justa zostały tam
Justa w PKS - ie nie bywa
Daleko od nich ja

Spojrzałaś znów w jej twarz
Smutno usmiecha się
Wciąz pełna sarkazmu
Dalej przez życie brnie

Widzę w półcieniu jej twarz
Uśmiecha dalej się
Nigdy nie chiałam tak jak ona
Ukrywać uczuć, nie

Wysiadłaś na przystanku
Za szybą widzisz ją
Wiesz dobrze, ona mieszka
Jeszcze dalej stąd

Czy między nami ciś było?
Z całą pewnością tak
Lecz cienka nić tej przyjaźni
Nie znosłaby upływu lat

Hec

Taaak! Joan, potrafisz to! A co więcej, rymy nie są banalne, wiesz, piszesz o tym, co czujesz , nie rymujesz "zgasił jej świat" z "zadeptał kwiat" i wypada to na prawdę dobrze, jest rytmiczne i wypada w stronę gitarowego popu.

Co do gitary-= jak najbardziej powinnaś spróbować, tymbardziej, że masz po co.

Twoje teksty, wiersze, są pełne życia, coś się w nich dzieje, nie ma smęcenia, ani ubolewania nad tym, co było- są trzeźwe myśli i dużo sądów, nie płaczesz i nie roztkliwiasz sie- po prostu opowiadasz i to na dodatek ze świetnej perspektywy- bierz się za gitarę, albo zacznij molestować Hekatę przez pw Wink

edit/
a! właśnie zrumowaciałam Very Happy

Joan P.

Nie no, Hecuś, dzieki...
Gitarę w domu mam. Nie jestem pewna. Tatuś ma, lae czy grać umie i gdzie trzyma nie wiem.
A Hekatkę pomęcyzc można racja. Ino ja melodii pisać nie umiem. potrafię to zaśpiewać, ale nie umiem napisać.

Joan P.

“Hej, dziewczyny''

Hej, Anka, który to już raz
W PKS – ie twarzą w twarz
Spotykamy się, wymieniamy kilka słów
Codziennie się mijamy znów!

Hej, Justa, mamy kilka spraw
Niedokończonych, jak ten świat
Co zrobisz, kiedy spytam cię:
Pamiętasz jeszcze Jo czy nie?!

Hej, Kara, wyglądasz ślicznie tak
Tyś najładniejsza z czterech nas
Wyprowadziłaś w końcu się
Czy wiesz, jak mi bez was źle?!

Hej, Joan, minął czasu szmat
A ty wciąż najzłośliwsza z nas
Nie marnujesz czasu już na łzy
I nie zważasz na los zły!

Joan P.

''Nie opuszczaj domu''

Córeczko, choć raz posłuchaj mnie
Możesz nie ufać nikomu
Możesz wyjechać daleko w świat
Lecz nie opuszczaj domu

Nie porzuć nigdy rodziny
Nie pozwól zniszczyć jej komuś
Nie zrywaj z nią kontaktu
Nie opuszczaj domu

Poradzisz sobie wszędzie, wiem
Nie dasz się skrzywdzić nikomu
Zbyt twardo obszedł się z tobą los
Nie opuszczaj domu

Nie powiem ci, dlaczego
Więc nie pytaj znowu
Lecz wciąż będę cię prosić
Nie opuszczaj domu

Hekate

Jo, to już całkiem piosenkowe jest! Smile

Hec

Dobre, tak sobie śledzę te twoje tekściory i ten jest jednym z lepszych- bardzo zapadł mi w pamięć pierwszy, a ten jest zaraz po nim. Tak w ogóle, to kojarzy mi się z "Kindness of Strangers" Nicka Cavea, jest w tej piosence taki fragment:
So mothers keep yours girls at home,
don't let them journey out alone.
Tell them, this world is full of danger
an to shun the company of stranger

Bardzo fajna, o głupiutkeij laseczce, która wyjechałą z domu i przypadkiem, przez własną nieumyślność padła ofiarą morderstwa.,
W brew pozorom bardzo ładna.
Tój tekst to jakby prolog do niej.
Piodoba mi się.

Joan P.

Dla Oleśki. I Anki.

''My''

Już wiem, że nic nie sprawi, byś ty
Przestała wierzyć w swoje sny
Już wiem, że nic nie sprawi, bym ja
Zaczęła wreszcie kochać świat

Oooo – oooo, oooo – oooo

Posłuchaj, kiedy mówię ci
Niech nie obchodzą cię pszyszłe dni
Nie wiesz, czy przyjaźń może trwać
Nie wie tego żadna z nas

Oooo – oooo, oooo – oooo

I choć nie wrócą już tamte dni
Nie żal mi żadnej z minionych chwil
Nie wiem, czy tamta przyjaźń mogła trwać
Wiem, że to był najlepszy czas

Oooo – oooo, oooo – oooo

I kiedy za szybą widzę je
Wcale nie jest mi tak źle
I choć nie zrobię już nic
Mogę dalej z tobą żyć

Oooo – oooo, oooo - oooo

Joan P.

''Za ten świat''

Tylko my widzimy ten świat
Ile jest naprawdę wart
Kiedy mówisz mi
''Za te sny''

Tylko wy widzimy całe zło
Gdy płynie obok noc
Kiedy mówię nam
''Za ten chłam''

Tylko ty wytrzesz moje łzy
Lampa nad nami drży
Kiedy śpiewasz bez nut
''Za ten trud''

Tylko ja nie wierzę, że to nie tak
Lężę tu na wznak
Kiedy mój głos obok nas
'' Za ten czas''

Na krześle siedzisz wciąż
Pode mną podłogi drżą
Kiedy wspólny głos mówi tak
''Za ten świat''

Joan P.

''Radość pisania''

Potrzebuję mnóstwa miejsca, by rozwijać moją pasję
Bez której nie mogę normalnie żyć
Potrzebuję natchnienia, potrzebuję ispiracji
A myślałam, że pisanie może prostym być

Ja nie umiem pisać satyrycznie
Ja nie umiem pisać dramatycznie
Ja dopiero zaczynam, czy o tym nie widać?
Zmarnowałam tyle papieru
Szukając drogi, o której tyle słychać

Czytałam Rowling, Prachtetta i Wołka
Próbowałam na nich oprzeć własny styl
Z początku nawet mi się podobało
Lecz Joan brakowało w tym

Ja nie umiem pisać satyrycznie
Ja nie umiem pisać dramatycznie
Ja dopiero zaczynam, czy o tym nie widać?
Zmarnowałam tyle papieru
Szukając drogi, o której tyle słychać

Mam dośc ciągłych porażek
Kolejna dobija mnie
Nie potrzebujkę tyle krytyków
A przecież wcale nie piszę tak źle

Ja nie umiem pisać satyrycznie
Ja nie umiem pisać dramatycznie
Ja dopiero zaczynam, czy o tym nie widać?
Zmarnowałam tyle papieru
Szukając drogi, o której tyle słychać

To już wszystko, co chciałam napisać
To już wszystko, co robię źle
To już wszystko, czego nienawidzę w pisaniu
To już wszystko, co kocham w nim