Knajpa IV

smagliczka

Dobra, kuniec gadki.
(wiesz, obawiam się, ze należę do grupy ludzi, których się obawiasz, choć nie jestem ani sekciarzem, ani wariatem z siekierą Wink

)

Boru! Ja nie wiedziałam, pojęcia nie miałam, że tak mnie wciągnie ta... opowiastka.
W zasadzie w poszukiwaniu inspiracji zaczęłam czytać i teraz nie mogę się oderwać od Ucznia Jedi Very Happy

(cuś mi się z głową porobiło - gorzej znaczy).

Aurora

Iiiik. Zdarza się, Ori aż za często.

Hej, Smag, nie martw się. Bez ludzi takich jak ty świat byłby mniej interesujący (jeszcze mnie - dodaje cyniczna strona Ori). Ja też do standardowych okazów homo sapiens nie należę, chociaż raczej pod innym względem. (ostatnio Magiczną Bramę mojego dzieciństwa rozebrano i ustawiono na jej miejscu nową, metalową. serce mi się kraje jak obok przechodzę i przypominam sobie starą, obrośniętą bluszczem)

*siada z kawą*

Hekate

Ja tam będę nudna i znowu zgodzę się ze Smag - nie zasiądę w knajpie, która nie ma klimatu. A bezpłciowy "wystrój" ogromnych kompleksów kinowych doprowadza mnie do cholery. Co do bibliotek - z pięciu, do których chadzam, tylko jedna jest z książkami na wierzchu, od dawna mnie przyzwyczaili do zamawiania wszystkiego przez internet. I ma to swoje dobre strony. Zresztą u nas nie ma takiej super-ekstra-wypasionej biblioteki ( w sensie wyglądowo-nowoczesnym), budynek głównej uniwersyteckiej jest peerelowski, książnica jest starsza od węgla kamiennego, pedagogiczna mieści się w hmmm, takiej kamienicy bardziej, tak jak i moja dawna osiedlowa.
Natomiast najbardziej koHam wydziałową bibliotekę polonistyki, mru, mru, jest najswobodniejsza, fajnie się siedzie w czytelni, no i przynajmniej cześć książek, tych leksykonowo-słownikowych, stoi normalnie na półkach.

Jestem zbieraczem Klimatów.
Szczególnie knajpiarskich.
Dlatego mnie też możesz zaliczyć do świrów, Jo, bardzo mi zresztą ze swoim świrem przyjemnie Wink

Skończyłam prowadzenie lekcji, hurra! A o siedemnastej umówiłam się z Ceres.

Joan P.

Możnaby uznać, że wszyscy jesteśmy świry... Zresztą, uznać! Wszyscy jesteśmy świry, tylko niektórzy czują klimat, a inni bawią się granatem na lekcji PO.
Bez obaw, granat nie był sprawny.
(pije)
Jutro prawdopodobnie znowu podpadnę babie od chemii. Olać to. Z chemii interesuje mnie jedynie destylacja, w dodatku ściśle określonych substancji.

Ceres

A ja mam uraz do bibliotek. Zbyt często musiałam odkupować książki, które zdarzyło mi się zgubić, by nie mieć. W każdym razie jak dwa lata studiuję na kulu, tak ani razu nie wypożyczyłam niczego z biblioteki (korzystam z czytelni wydziałowej, ale tam i tak trzeba albo skserować, albo korzystać na miejscu), bo nie mam ochoty płacić bajońskich kwot za przetrzymywanie książek - co prędzej czy później i tak by się stało.

Jak nie stać mnie na książkę, a chcę ją przeczytać, po prostu idę do Empiku. Tak jest taniej, i z całą pewnością mniej nerwowo.

smagliczka

Nie umiem czytać ksiażek w sklepie.
Muszę mieć do tego swój zaciszny kąt i kubek Earl Greya (kilka kubków w zasadzie Razz

).

Minie się nigdy nie udało książki zgubić. Ani przetrzymać i zapomnieć przedłużyć (toć ja typowy Puchon jestem Wink

).

Joan P.

Też nie umiem czytać w sklepie. Wolę wiedzieć, że mogę tę książkę odłożyć na chwilę lub dwie a potem spokojnie do niej wrócić, najlepiej z czymś do jedzenia.
(pije)
Ostatnio książek wcale nie wypożyczam, bo część lektur mam w domu. Ale nigdy żadnej nie zgubiłam. Przecież to nie moje, co bym mogła gubić.

Kira

A ja nie jestem w stanie teraz czytać książek w sklepie. Za to w zeszłe wakacje i owszem. Tak mi się w domu nudziło, że omal nie zeszłam z tego świata, a pieniędzy na kupowanie książek oczywiście nie miałam (poza tym nie lubię kupować książek w ciemno - wolę je najpierw "sprawdzić"), więc musiałam sobie radzić w jakiś inny sposób, i właśnie dzięki takiemu Empikowemu czytaniu zaliczyłam Pachnidło, biografie Audrey Hepburn i cara Aleksandra I i jeszcze jakąś przygodową powieść dla młodzieży ^^

smagliczka

O Boru...
*jęk na granicy kwiku*
Tak, to prawda, jestem kompletnie zacofana.
(cóż, trudno się mówi, trzeba ów fakt przyjąć z godnością Razz

)
Nigdy mnie SW specjalnie nie interesowały, więc nie wiedziałam za bardzo kto, co, jak i dlaczego. I nie obchodziło mnie to kompletnie - znaczy się to, że nie wiem.
A tu proszę. Niezbadane są ścieżki Mocy... Mr. Green

Dlaczego nikt mi wcześniej nie powiedział, że Qui-Gon jest szalenie interesujacą postacią, co?!
(foch)
I dlaczego przetłumaczono tylko 7 części serii Ucznia Jedi na polski?
(FOCH)

Ceres

Eee... bo ze względu na nielegalne e-booki nie opłacało się tłumaczyć więcej?

Ja jestem w stanie wszystko zgubić. Notorycznie i chronicznie gubię rękawiczki, czapki i parasole, nie mówiąc już o kluczach. To wynika z wielu różnych czynników, a głównie z tego, że po prostu nie myślę o tym, gdzie co kładę. I dlatego raczej nie pożyczam niczego na więcej, niż zajmuje skserowanie, od nikogo.

I strasznie się cieszę, że między mną a tatą nie muszę korzystać z bibliotek, bo ja nie wiem, co ja zrobię, jak będę musiała napisać pracę magisterską.

Hekate

Ale puchy! Czyżby wszyscy wybyli na łikendowe łono natury? Wink

Bo mi się nie chciało, o.
Skończyłam pisać konspekty, a potem Raskolnikow się otworzył, no i wsiąkłam. Mogłabym nawet wkleić na forum kolejny odcinek, ale nie wkleję, bo to ma być naprawdę dłuuugi odcinek.
Taki jest mój tajny plan.
I znowu wszędzie widzę slash, chociaż nie chcę, buuuuuuu! Potrzebuję kozetki. Natychmiast.

Czarne winogrona dojrzały, więc sobie pozrywałam i pożarłam, nie ma chyba na ziemi lepszych owoców!
<mania winogronowa>
Od razu poczułam się jak bachantka Wink

Edit. Regulusowe opowiadanie zawisło w fanfikowni. Oooooo!

smagliczka

Ja nie wybyłam (czekałam, aż ktoś się odezwie Razz

)
O tak, winogronka pyszniaste są. Na działce mi właśnie dojrzały i dziś zjadłam kilka kiści na śniadanie. Pycha!

Alem katar złapała :/
Wczoraj snułam się po polach, zdjęcia jesienne cykając, niby ciepło było, ale już od rana czułam, że mnie coś bierze. No i wzięło. Teraz... panta rhei, świecie! Laughing

Kira

A wybyliśmy, Szefowo, wybyliśmy Wink

To znaczy przynajmniej ja wybyłam. Odkąd zza chmur wyszło słoneczko przekonałam się, że mamy prawdziwą złotą polską jesień, a że ja kolory jesieni kocham nad życie, to aż mnie ciągnie na dwór. Wczoraj, wracając z zajęć irlandzkiego (które notabene dziś czuję w łydkach tak, że tylko jakiejś laski do podpierania się mi brakuje :/), szłam sobie spacerkiem przez park i wiecie, co mnie najbardziej chwyciło za serce? To, że chociaż w parku rośnie pełno kasztanowców, a z każdego spada pełno kasztanów, to jednak ja nie znalazłam na ziemi ani jednego - wszystkie już ludzie wyzbierali. Co takiego jest w tych kasztanach, że choćby człowiek był nie wiadomo jak zabiegany i obojętny na piękno natury, to jednak zawsze znajdzie chwilkę, by podnieść z ziemi chociaż jednego? Smile

smagliczka

Bo kasztany przyciągają.
Za ładne są, za gładkie, zbyt lsniące, żeby się po nie nie schylić Wink

Szkoda tylko, że niezwykle szybko usychają, kiedy trzyma się je w dłoni. Kiedyś na spacerze wzięłam sobie dwa i obracałam przez jakieś dwie godziny w palcach, a jak wróciłam i wyjęłam je w kieszeni, były całkiem matowe :/

Ech, my, ludzie - wampiry kasztanowe, wyssysamy z nich wszytskie siły witalne! Laughing

Aurora

Ja jakbym byłam młodsza, to specjalnie zrzucałam kasztany. Taki mini-chuligan chodził i rozmachiwał worek z butami zmiennymi (aż kiedyś worek poleciał nieco za wysoko i musiałam się dopraszać o pomoc w ściągnięciu go z drzewa, uhuh).
Ja się nigdzie nie ruszyłam, miałam ochotę porobić zdjęcia, ale w swoim lenistwie zaniechałam tego pomysłu.
Nie mam zbyt dobrego humoru już od paru dni. I nawet złota jesień nie pomogła, chociaż miałam taką nadzieję.
*siada w kącie i nalewa sobie wina*