Knajpa IV

smagliczka

No ba!
Jak wpadniesz, to koniecznie na piwko się umówimy Very Happy

Noelle

Jestem! Nic mnie nie zjadło. Dziwiłam się, że obcy ludzie pozdrawiają się, mijając na szlakach. Smag, haniebne rozminięcie. Też braliśmy autostopowiczów. Żegnali ich, ehm, okrzykami "znajdziemy się na naszej-klasie", "dodaj mnie do znajomych na enka!". Gapiłam w okno.

O rany, rany.

smagliczka

Jak to?
Chyba wszędzie (no, przynajmniej w Karpatach, bo po innych polskich nie chodziłam) jest zwyczaj pozdrawiania się na szlaku.
Słowacy też znają ten zwyczaj, bo na granicznym zawsze słychać dobrý deň i ahoj Wink

Hekate

No, teraz już coraz rzadziej niestety, szczególnie na uczęszczanych bardzo szlakach. Ale im wyżej wleziesz, im mniej ludzi, tym częściej brzmi standardowe "dzień dobry" tudzież, na Słowacji "dobry dzień" Wink

Od razu człowiekowi lżej na duszy się robi!
Bardzo fajny zwyczaj, starszy od węgla kamiennego.
Chyba wszędzie w górach "działa", w każdym razie w Tatrach i Beskidach i owszem.

smagliczka

No nie wiem... ja tam nie spotkałam jeszcze na szlaku osoby, która przeszłaby bez pozdrowienia. Nawet jeśli była to duuuuuża grupa na bardzo uczęszczanym szlaku. Każdemu odpowiedzieć "cześć" i spokojnie można sobie gardło zedrzeć Razz

(ale za to poczęstowali mnie chrupaskiem Very Happy

)

Kira

Noeś, ja słyszałam, że to po to, żeby się tak jakby nawzajem zapamiętać bo wtedy łatwiej jest trafić na czyjś ślad jak ktoś zaginie... bo te osoby które się spotkało i z którymi się przywitało są w stanie powiedzieć gdzie ostatnio zaginiona osoba była... capischi?

Pewnie nie Wink

Ale głowa mi przemarzła jak wracałam dzisiaj z irlandzkiego, więc nie potrafię się po ludzku wysłowić ^^

Hekate

Smag, może w Bieszczadach to wszystko bardziej się ostało, w Tatrach w Kościeliskiej raczej nikt ci dzień dobry nie powie Wink

Natomiast już na Czerwonych Wierchach i owszem tak.

smagliczka

Ach... no pewnie w Biesach się ostało (tam w ogóle wiele rzeczy się ostało sprzed epoki Wink

).

Eee, z tym zapamiętaniem ludzi ze szlaku, to nie wiem, czy to tak działa. Raczej chodzi o uprzejmość. Na pewno działa to, jeśli mija się kilka osób na szlaku, a nie kilkadziesiąt Razz

(jak na połoninach w sezonie). Choć w Biesach bywa, że nie mija się nikogo, ino ślady leśnych mieszkańców (niedźwiedzi też, serio-serio; niektóre nawet niemal pod mój namiot podeszły, ale to w zeszłych latach było, kiedy spałam w dziczy, więc, Noeś, ja też się swego czasu cieszyłam, że nic mnie nie zjadło).

Noelle

Ahaaa. Dzięki Kira, to wydaje się prawdopodobne. W piątek koleżanka moja ulubiona wybywa na weekend znów w Bieszczady ze swoim chłopakiem. Jest rudy jak Weasley i zawsze nosi przy sobie 2-3 noże, ciekawy człowiek. Nocują w lesie. Powodzenia.

A za rok znowu chcą nam tam zrobić wycieczkę szkolną Cool

smagliczka

Heh.
Ja na wyjazdach zawsze mam przy sobie dwa noże. W tym jeden myśliwski Wink

(a drugi z otwieraczem Laughing

).

Noeś, szczerze, trza się uwolnić od wycieczek szkolnych. Ja pamiętam swoje pierwsze Biesy i Czady z wycieczki właśnie. Nieporównywalna różnica z wyjazdem indywidualnym, kiedy chodzisz gdzie chcesz i kiedy chcesz, śpisz gdzie chcesz (albo gdzie akurat wypadnie Razz

), a pijesz z tym, kto ma gitarę i... kto stawia XD

PS
Boru! Wy też tak macie w powrotami do cywilizacji, czy tylko ja jestem popieprzona?
Nie mogę się pozbierać od piątku. Nie wiem, co ze sobą zrobić. Za oknem zamiast orgii kolorów i mgły nad Rawkami, mam wieżowce :/ Ratunku! Ja nie umiem tu szyyyć!

Najchętniej już dziś wsiadłabym w pks do Sanoka (może zabiorę się w tym rudzielcem, jako bagaż podręczny? ;P).

Hekate

Wycieczki szkolne, to w ogóle zuo.
Jeżeli już jechać z jakąś instytucją, to pozaszkolną - ja np. pół świata zwiedziłam z zespołem folklorystycznym. Ale to insza inszość, tam ludzi znasz od lat i wiesz, na czym stoisz, poza tym macie podobne zainteresowania. A szkoła? Brrrr. No nie wiem. W ogóle wyjazd w góry z większą ilością niezaprzyjaźnionych ludzi wydaje mi się masakryczny...

smagliczka

Mnie w ogóle wyjazd z większą ilością osób wydaje się masakryczny (nawet jakby byli mi znan i lubiani). Ludzie w większych grupach robią się o k r o p n i.
Przeżyłam taki wyjazd - bałagan, chaos, i co?... I wyszło na to, że byłam w tej zaszczytnej grupie osób, która usiłowała utrzymać jakąkolwiek dyscyplinę w tym cholernym stadzie, żeby cokolwiek można było zrobić. A to naprawdę trudne zadanie i zdrowie można sobie nadszarpnąć Razz

Nie mówiąc już o tym, żeby takim stadem chodzić po górach na przykład :/
Tragedia.

No, ale na szczęście takich doświadczeń miałam niewiele. Potem największą grupą, z jaką jeździłam gdziekolwiek, było osiem osób (taka grupka idealnie pasuje do ruskich pociągów Wink

może też być czwórka).

Hekate

Hmm, my najczęściej jeździmy na wakacje we trójkę albo w czwórkę. Wydaje mi się, że czwórka to taka optymalna liczba, najlepsza na wyprawy. Chociaż kiedyś, za czasów dawniejszych, liczba była większa, dochodząca do szóstki, siódemki. Zresztą wszystko zależy od tego, jak ktoś jest z kim zgrany, jak się dogaduje ze swoją ekipą. Ja jestem dość kameralną osobą i tłumy mnie nie bawią, ale dla kogoś innego nawet dwanaście osób to jeszcze nie tłum. Więc różnie bywa.

Alheli

Hek, nic się nie chwaliłaś, że taka podróżniczka z Ciebie. Ja nie mam z kim jeździć, albowiem jestem antyspołeczna, bo mam wrażenie, że ludzie za bardzo wykorzystują moje dobre serce, więc wolę z nikim nie wchodzić w bliższe układy. Może robię źle, no ale...
I tak teraz nie mam pieniędzy na wyjazdy ani żadnej roboty na horyzoncie. W piątek idę się rejestrować do urzędu, trudno. Przynajmniej ubezpieczenie będzie i może darmowy bilet też Very Happy

.

Poza tym jest źlej, szukam kogoś do korekty tłumaczenia. Jest tu ktoś chętny? ;p

smagliczka

Eee, no osiem to już dużo, ale jeszcze idzie wytrzymać. Oczywiście jak są fajni, niekonfliktowi ludzie. I zawsze można się na pół podzielić (co też uczyniliśmy swego czasu).

Czwórki są świetne na dalekie wyjazdy. Tak w sam raz, ani za dużo, ani za mało. Gdy się jedzie w większej grupie, ludzie zwykle alienują się i kiszą we własnym sosie. Czwórka to nadal silna grupa, ale jednak bardziej otwarta na integrację z otoczeniem Wink

Dwójki też są niczego sobie, tyle że już raczej po Polsce (bo na dalekie wyjazdy jakoś tak... tylko we dwójkę smutno chyba, i jeśli jedzie się gdzieś na wschód, to jednak dwójka jest bardzo łatwym celem dla różniastych osobników z kałachami i kamandirów, co swej zony strzegą). Ale za to we dwójkę zawsze się transport i kwaterę znajdzie bez najmniejszego problemu. Tylko jedynek nie testowałam Razz