Knajpa IV

Kira · Wysłany: Pią 0:17, 22 Mar 2013 Temat postu:

Tak, jak się swego czasu pasjonowałam Tudorami (na skutek lektury biografii taty i córki pióra George'a Bidwella - polecam gorąco!), to i ta informacja mnie dosięgnęła. Najbardziej mnie wtedy zafrapowała jedna kwestia - jak oni, będąc małżeństwem - mieliby rządzić dwoma krajami odległymi od siebie o cały kontynent (ewentualnie co to by było za małżeństwo na taaaaką odległość? Wink

)?

W Łodzi dzień był przepiękny; prószył lekki śnieżek, wiatru właściwie nie było, a i temperatura do przyjęcia. Teraz wszystko, ale to literalnie wszystko jest ozdobione na biało Smile

Niby powinnam się wściekać/załamywać, to to ostatecznie pierwszy dzień wiosny, ale jest tak pięknie, że nie mogę; mogę się tylko zachwycać! Very Happy

Ceres · Wysłany: Pią 1:01, 22 Mar 2013 Temat postu:

Skoro Karol I mógł poślubić soją żonę przez pełnomocnika, to może i Iwan znalazłby jakiegoś do wypełniania małżeńskich obowiązków? Cool

Tak na serio, opcje są, moim zdaniem, dwie: albo Elżbieta musiałaby przeprowadzić się do Rosji, a Iwan wysłałby do Anglii jakiegoś swojego przydupasa, albo spotykaliby się raz w roku dla spełnienia małżeńskich obowiązków. Osobiście obstawiałabym opcję pierwszą, ale z drugiej strony, Elżbieta była w końcu głową swojego własnego Kościoła, o państwie nie wspominając, nie zdziwiłabym się, gdyby w takiej sytuacji postawiła się panu mężowi... choć to tak naprawdę gdybanie dla gdybania, bo w sumie wszyscy wiemy, że właśnie dla uniknięcia takich problemów dała sobie spokój z małżeństwem.

EDIT: Teraz będę grzeczna Smile

. Wybywam na weekend na Ukrainę, jakbym nie wróciła, to pewnie wygraliśmy mecz. Zawsze jakiś pozytyw Smile

.

Natalia Lupin · Wysłany: Pią 14:17, 22 Mar 2013 Temat postu:

O, zmieniliśmy banner! Jaki... wiosenny? Laughing

turmalin · Wysłany: Pią 18:50, 22 Mar 2013 Temat postu:

Że wiosna ma nas gdzieś i leży pod kocem popijając whiskey? Very Happy

Znalazłam wczoraj profesjonalny blog o kaflach ceramicznych i od tej pory nie mogę myśleć o niczym innym. A właściwie mogę, oprócz kafli myślę jeszcze o tym, żeby rzucić to wszystko i założyć własną pracownię.
No czyż to nie jest wspaniały obrazek?

Natalia Lupin · Wysłany: Sob 0:44, 23 Mar 2013 Temat postu:

O matko, jakie piękne *.*
A ja oglądam (i tłumaczę) program marketingowy o firmie Chocolates a la Carte; kobieta znalazła niszę na rynku restauracyjnym i jest teraz bogata. Tu kafle, tam czekolada... Dlaczego najlepsze drogi zawodowe są dla nas zamknięte?! Sad

turmalin · Wysłany: Sob 20:20, 23 Mar 2013 Temat postu:

Nie są zamknięte! One czekają i kuszą, trzeba tylko na nie skręcić. Fakt, że zajmowanie nisz nie jest proste, ale (przynajmniej jeśli o mnie chodzi) dążenie do robienia tego co będę lubić i tak będzie mnie kosztować mniej wysiłku, niż marudzenie, że robię coś innego. Very Happy

A więc. Do roboty. Tylko najpierw dajcie mi wina. I jakiś popcorn. Dyskusja o opłacanie/nieopłacanie rachunków w starym mieszkaniu stała się tak idiotyczna (i wciągająca), że zaśmiewam się, czekam na rozwój wydarzeń i prawie zapomniałam, że jestem w niej stroną...

Hekate · Wysłany: Pon 13:52, 25 Mar 2013 Temat postu:

Eee, przepraszam za ten banner, ale nie mogłam się powstrzymać. Niech sobie przez chwilę powisi, aż wkurw na świat mi minie Wink

Jestem człowiekiem zafiksowanym, aktualnie pochłaniającym wszystko, co ma związek z rewolucją francuską. I nie, nie chcecie słuchać moich refleksji, wszyscy mają dosyć mnie i moich gadek o rewolucji francuskiej. Serio.

ALE wczoraj obejrzałam "Sprawę Dantona" w reżyserii Klaty i kurde, I KURDE, jak ja bym to chciała zobaczyć na żywo. W OGÓLE "SPRAWA DANTONA". Tak, tak. W wersji Wajdy też to oglądałam, i owszem, Depardieu był zajebistym Dantonem, Pszoniak trochę mniej zajebistym Robespierrem. DLACZEGO NASZ TORUŃSKI TEATR NIE MOŻE WYSTAWIĆ "SPRAWY DANTONA"? Mam nawet pomysł na obsadę. No rzesz. Zróbcie mi dobrze i wystawcie tę sztukę, proszę.

A dzisiaj męczy mnie ta piosenka Reginy
(tak, to też jest zafiksowanie)
http://www.youtube.com/watch?v=4jKVgu6olO4

Wiecie, że od miesiąca nie jestem w stanie czytać/pisać żadnych fabuł? Żadnych. Jedyne, co mój mózg toleruje to Hugo albo opracowania naukowe/popularnonaukowe/ewentualnie publicystyka. Jeżeli miałyście jakieś złudzenia co do stanu mojej psyche, to niniejszym właśnie je rozwiewam. Ciekawe, kiedy zdołam przeczytać jakąś fabularną książkę, ha ha, i czy będzie to jeszcze w tym tysiącleciu.

/popija kawę/

Maggie · Wysłany: Pon 19:40, 25 Mar 2013 Temat postu:

O rany. Ja chcieć taka kafelka. Dużo dużo.

<ślinotok>

Natalia Lupin · Wysłany: Wto 0:35, 26 Mar 2013 Temat postu:

Aż mi się przypomina ten fiks na Dantona i Marata, który miałam w liceum! Hej, oni gdzieś tu jeszcze się poniewierają w kącie...
/wyciąga [link widoczny dla zalogowanych] [link widoczny dla zalogowanych] portrety spod ławy/
To straszne, jak bardzo można kochać coś, na co po latach się jednak patrzy z takim potwornym krytycyzmem.
/tuli portrety brzydząc się jednocześnie/
Możesz reflektować do mnie. Ja bardzo chętnie posłucham refleksji na ten temat! Ale raczej biernie, bo niestety nic już z tej polityki nie pamiętam Sad

Nawet wymarzonej biografii Dantona nie przeczytałam, kurzy się na półce, boję się ją brać do ręki, bo wtedy Przejrzę Na Oczy, a to zawsze boli. Szczególnie że w pierwszym rozdziale autor ujawnił swoją nienawiść do D., już widzę, co będzie dalej, aha. Mity niech pozostaną mitami. A jak Napisane na Papierze, to znaczy, że to Prawda (głupia ja). Więc będę się modlić do okładki.

A więc wszystkie przekwalifikowujemy się na kafelkotwórców? Do dzieła więc! Laughing

E: Czy ktoś oglądał dziś "Moralność Pani Dulskiej" na TVP? Mam mieszane uczucia i chętnie się dowiem, czy ja jedna?

Hekate · Wysłany: Śro 22:54, 27 Mar 2013 Temat postu:

A propos "Pani Dulskiej" - oglądałam początek. Zobaczyłam Gierszała z wąsami, zakwikałam się na śmierć, i wróciłam do prokrastynowania przed kompem. Więc w sumie się nie odzywam, nie wiem, jaką koncepcje miał reżyser. Ale rewolucyjnego potencjału nie wyczułam Wink

Nie wyglądało jakoś specjalnie, bo ja wiem, innowacyjnie.

Nie, Nat, lepiej pogapmy się na te portrety i nie gadajmy zbyt wiele na ten temat. To bezpieczniejsze. Dyskusje są przereklamowane, khe khe, tja.

Z desperacji wynikającej z braku dramatów i opowiadań Przybyszewskiej słucham... słuchowiska radiowego słucham, "Ostatnich noce ventose'a", na podstawie Przybyszewskiej właśnie. Dziwnie. Słuchowiska są dziwne. Nie wiem. Wolę mieć tekst przed nosem albo ludzi na scenie. Tak jakoś. Przybyszewska w dzisiejszych czasach nadużywałaby tumblra Wink

Amadea Xilocent · Wysłany: Śro 23:23, 27 Mar 2013 Temat postu:

Przyznam się, że nie bardzo wiem, o co z tym Dantonem chodzi, ale to mniejsza o to, ale chciałam zauważyć, ze na tym obrazie, co Nat do niego dała linka, też są ładne kafelki. Bo to są kafelki, co nie?

W ramach buntu na śnieg w Wielkanoc i nieprzemijającą zimę niczym w Grze o tron, i nagle wszyscy jesteśmy Starkami, pomalowałam sobie paznokcie na żółto.

Hekate · Wysłany: Czw 20:59, 28 Mar 2013 Temat postu:

A ja kupiłam sobie różowe okulary.

Dosłownie różowe.

Ha!

Hekate · Wysłany: Sob 14:17, 30 Mar 2013 Temat postu:

Białe święta są białe a niedoleczone choroby są niedoleczone.

Rodzina wybyła na cmentarz a ja nie jestem w stanie wstać z łóżka.

No więc cóż.

Z łóżkowej perspektywy wszystko wygląda przytulniej.

Edit. Niedoleczone choroby są niedoleczone, ale co tam choroby, odkryłam antykwariat świeżo powstały, który jest cudowny, zawiera pana z adapterem i bluesem, zawiera też panią, która z poświęceniem godnym lepszej sprawy usiłowała zdobyć dla mnie Przybyszewską. I zawiera kupę książek-przyjaciół, dawno nie widzianych, z bibliotek kiedyś wypożyczanych, aktualnie półki zdobiących. Jak zobaczyłam "Eroicę" Kuśniewicza to się popłakałam. A przy Parnickim przeżyłam katharsis. Tak, antykwariaty to co, co tygryski lubują najbardziej.

Edit. 1. Nie powinnam od rana słuchać bluesa.

Ceres

Telewizje puszczają dużo różnych dziwnych staroci z okazji Świąt, i właśnie na Polsacie leci teraz "Rycerz króla Artura", i tak sobie pomyślałam, że ja chyba jestem dziwna, ale nigdy nie byłam w stanie zrozumieć, jak ona mogła woleć takiego mydłkowatego Richarda Gere'a od Seana Connery'ego. Pomijając oczywiście fakt, że tak było w scenariuszu.