Knajpa IV

Joan P.

Moi rodzice pracują w ambasadzie. Idziemy razem do pracy, trzymając się za rączki* i razem oczekujemy ewakuacji ambasady Very Happy

Mogę też teraz grać na poczuciu winy rodziców, że ściągnęli mnie na dwa miesiące w tak niespokojnym czasie. To znaczy, mogłabym. Gdybym była nieco bardziej nikczemna. Ale nie jestem. Wcale.

*Spróbujcie przejść samodzielnie przez ulicę 26th of July, to przestaniecie się ze mnie śmiać

Natalia Lupin

<widzi Jo za rączkę z rodzicami>
Awwww :3
Ale zazdroszczę mimo wszystko. Kair? Kurde. Marzenie.

<szykuje gniazdko z poduszek pod barem>
<ustawia wiatrak i baterię baniaków z wodą>
Jestem chora. Dwa tygodnie z głowy. Żadnych ognisk, randek, Sztukmistrzów.
<po namysle dostawia stryczek>
Co to za życie?!

Kira

Ja chyba czegoś nie zauważyłam przy twoim poprzednim poście, Joan. KAIR?! Cholera, nawet w najśmielszych marzeniach bym się tam nie wybrała, a ty tam jesteś! Rispekt Smile

Poznałam ostatnio nową pisarkę, Tess Gerritsen (i przy okazji dowiedziałam się, że czyta ją większość moich znajomych; dlaczego wcześniej mi o niej nie powiedzieli?). Jej thrillery medyczne są świetne! Co prawda przez nią wszędzie widzę teraz psychopatów, a ciało boli mnie, jak czytam opisy tych wszystkich makabrycznych morderstw i sekcji, ale kobita na pewno prędzej czy później trafi na moją półkę :>

Joan P.

Kair to świetne miasto, gdy nie trwają w nim zamieszki. Aczkolwiek jego urok działa tylko wtedy, gdy jest się takim miejskim zwierzęciem jak ja. Moje środowisko naturalne to tłumy, spaliny i przeciekająca klimatyzacja. Albo gdy jest się historycznym nerdem. Spora część kamienic na Zamalku, gdzie mieszkam, została zbudowana na początku XX wieku, a po Dżulaju jeździ cała historia motoryzacji od końca XIX. Już nie wspominając o Muzeum Egipskim, z którego mogłabym nie wychodzić. Szkoda tylko, że to muzeum jest za blisko Tahriru, żeby się w tym roku do niego zbliżać.

Przeżywam akurat manię na "Nędzników". Książkę i wszystkie adaptacje. Kiedyś po prostu lubiłam to czytać, teraz wręcz odczuwam sympatię do stylu Hugo, mnogości charakterów, lekkiej zgryźliwości narratora i tego, że postać może mieć tylko nazwisko, za to żadnego imienia, ale ma backstory, cele i marzenia *ekhm ekhm* Towarzystwo Przyjaciół Abecadła *ekhm ekhm*.
Mam nadzieję, że musical z 2012 puszczą w telewizji jeszcze jak będę w Kairze, to zrobię sobie z Matką taką drinking game, że obydwie nie wstaniemy do pracy następnego dnia*

*W Egipcie niedziela to dzień pracujący

Hekate

Joan P.

(zakłada koszulkę z napisem "Team Grantaire")
Na razie ograniczam się do wersji angielskich. I bardzo ubolewam nad tym, jak poobcinano piosenki Przyjaciół Abecadła w wersji z 2012. O wersji polskiej nie chcę pamiętać. Enjorlasa grał Zagrobelny. To nie jest wybaczalne.

Swoją drogą, po raz pierwszy od czasu Pottera mam ochotę napisać jakiś fanfik, i to też przez Les Mis. Les Amis to świetny materiał na modern AU. Miałam juz nie pisać fanfików, ale się łamię. Na razie ratuje mnie to, że nie mam konkretnego pomysłu, tylko ogólny zarys.

Hekate

Wersję polską ignorujemy. BARDZO IGNORUJEMY.

Właściwie to najchętniej w ogóle zignorowałabym musicale, bo ej, z powieścią to toto ma niewiele wspólnego, wypacza w pizdu wszystko, co najważniejsze a w dodatku robi wodę z mózgu odbiorcom, którzy nie czytali książki. NO ALE. Jak ktoś jest ćpunem, nie pogardzi i musicalem. Boże, Hugo, coś ty nawyprawiał.

Grantaire bohaterem mojego życia. KHE KHE KHE.

Edit. Ori napisała kiedyś zabijający-mnie-fanfik-do-Hugo.
Tak. [link widoczny dla zalogowanych]

Poza tym fanfiki les mis tej pani polecam bardzo
[link widoczny dla zalogowanych]

Joan P.

Hugo kiedyś chyba sam napisał, że kiedy dzieło jest wydane, twórca ma do niewielkie prawo albo wcale i wszystko należy do odbiorców Very Happy

Tak mi się wydaje. Jeżeli więc przewraca się w grobie, sam jest sobie winien.

Niektórych musical podobno zachęca do czytania, więc zostawiłabym go w spokoju. Jasne, wypacza, ale adaptacje mają to do siebie. Najważniejszej rzeczy nie wypacza - jeżeli polubisz jakiegoś bohatera, na pewno zginie on mniej lub bardziej tragicznie.

Nie moge się oprzeć wrażeniu, że Les Amis nie mieli być tak istotni dla czytelników, jak są. A już szczególnie Grantaire. Ale co poradzisz, Hugo, co poradzisz.

Hekate

Jakkolwiek perwersyjnie to brzmi, zaczynam być ekspertem w scenach śmierci. I to nic, że dostaję przez to rozstroju nerwowego i muszę łykać tabletki, nic to, jak mawiał Michałek Wołodyjowski. Dziś, może jutro skończę to opowiadanie, cholera jasna, a jak je skończę to... to... to nie wiem, chyba się załamię. Albo coś.

Edit. Skończyłam. Idę się zapłakać na śmierć.

Aurora

teen wolf i tak jest najgorszy, ja i ten serial żyjemy w takim toksycznym związku

czyli: tak mi się dobrze pisze dziwnego fanfika, który nie będzie fikiem drogi tylko (percevalem), zamiast choćby magisterki
albo nie wiem och jutro praca

aaa

Hekate

No dobra, czy ktoś mi może wyjaśnić - patrzy znacząco na Noeś - o co poszło z tym Mastertonem na Krakonie? Bo za chuj nie chce mi się przeglądać tych wszystkich newsów w necie, a z fejsbuka to się już zupełnie niczego nie dowiem. A ciekawskie ze mnie jajo bardzo że ho!

/popija rakiję z lodem/

Kira

O MÓJ BOŻE, NA POTTERMORE WRESZCIE WRZUCILI PEŁNĄ BIOGRAFIĘ REMUSA LUPINA! Potterfaza wraca z pełną mocą! Very Happy

*leci czytać*

Noelle

Mastertona nawet widziałam. Usiadłam przy barze w klubie, a on prowadził tam wykład o seksie po angielsku, i nawet rozumiałam niepolską mowę, ale była też tłumaczka dla potrzebujących.

Ale afera to insza rzecz. Masterton został zaproszony jako ktoś, hm, ze statusem gwiazdy. Na swoim facebooku (później skasował ten wpis) napisał, że ogólnie na Krakonie było miło, ale było ALE. Narzekał, jak wszyscy, na chaos organizacyjny, oraz na to, że nie został ugoszczony zgodnie ze standardami(np. nie odpowiadało mu miejsce do spania - znaleziono mu inne, oraz, że pije jeden specjalny rodzaj wody, a ludzie przynieśli mu zwyczajną), napisał też, że ktoś mu groził pobiciem(podobno jest to kwestią przeinaczenia słów).

Oficjalnie Krakon oświadczył: to wielkie nieporozumienie, bardzo nam przykro...
Masterton później napisał, że a nieważne, między nimi sprawa rozeszła się po kościach.

Za to reakcje ludzi były - że hoho. Generalnie dwa stanowiska:
- Masterton uważa się za człowieka lepszego od innych i nie potrafi podejść elastycznie do życia. burżuazja żąda luksusów, a Polska to nie Anglia
- Hańba Krakonowi, jak się zaprasza zagraniczną gwiazdę, trzeba okazać "polską gościnność", taki ktoś ma swoje standardy.

piosenka jest dobra na wszystko, Masterton vs. Krakon

oo, znalazłam ten wpis cudowny
"Poznałem tylu wspaniałych ludzi i nie ma znaczenia, że Łukasz Kaleta nie miał pieniędzy, by opłacić mi hotel lub zapewnić gościnę, a ostatniego dnia wcisnął mi 300 złoty (około £60), ponieważ nie miał za co zapłacić za mój lunch i taksówkę na lotnisko. Groził mi przemocą i musiałem go wyciągać z sali, aby mu powiedzieć, że jeśli ponowi groźby, to (a) uderzę go pięścią w nos i (b) wezwę policję, co nie skończyłoby się dla niego dobrze, gdyż przebywa na zwolnieniu warunkowym - prał brudne pieniądze i wyszedł za kaucją. Mam świadków tej rozmowy."

Ceres

Szybcy są z tą piosenką Wink

Z tego, co czytałam na internetach, Masterton przeginał z korzystaniem z hotelowego baru do tego stopnia, że jego rachunek był jakiś przegięty, ale generalnie nie jestem w temacie.

Hekate

Filmik hahaha.

Tak, to wszystko wina Tuska, wiadomo Wink

Kurde, że też na Coperniconach nie dzieją się takie rzeczy, wielka smuta.