Knajpa IV

Kira

Amadea, u mnie dokładnie to samo! Ja nie wiem, jak Finowie mogą żyć z tak marną ilością słońca przez tyle miesięcy w roku... i chyba rozumiem, czemu jest tu tak wysoki odsetek samobójstw.

Dire, co tam? *tuli*

Noelle

Na Lunatyczne zawsze się wraca.

A ja rozumiem czemu azjatyccy uczniowie mają taki wysoki odsetek samobójstw. Cudowny system motywacyjny, haha...

P.S. właśnie sobie wygooglowałam pana Mikulskiego, który regularnie publikuje tutaj swoje wiersze. coś wydał, ma stronę na wikipedii. Zatem sławny człowiek, może nie na skalę Pilipiuka na weryfikatorium, ale jednak. taka ciekawostka.

P.S.2. Nowa sygnaturka Cool

it's time to move on

Ceres

Jeżeli "Wednesday's child" oznacza dziecko urodzone w środę, to Twoja sygnaturka nie napawa mnie optymizmem, Noe.

Fakt, że na lunatyczne się wraca, choć powiem szczerze, że smutno mi, jak wchodzę, i bardziej mnie dziwi, że ktoś coś napisał, niż jak nikt nic nie pisze. Fb ma sporo wad, a spłycanie kontaktów jest stanowczo jedną z nich. Sad

Hekate

Joan P.

Też bym nie powiedziała, że FB spłyca kontakty. Raczej służy ich pogłębianiu, jak każdy środek komunikacji, który nie wymaga kontaktu twarzą w twarz. Ale może to introwertycy tak mają.

Ceres

Mam mimo wszystko wrażenie, że spłyca. Jak by na to nie patrzeć, z iloma osobami rozmawia się przez priva? Raczej z niewielkim odsetkiem tych, które ma się w znajomych. Pewnie, że jest szybszy i wygodniejszy od maila i w sumie przejął rolę gg (którego akurat nigdy nie używałam, ale nie mówię o odosobnionych przypadkach), ale mając kogoś w znajomych na fb i odhaczając kolejne życzenia urodzinowe i gratulacje przy bardziej osobistych okazjach, człowiek się czuje zwolniony z jakichś głębszych kontaktów. Przynajmniej ja mam takie wrażenie.

Hekate

dla mnie dziewięćdziesiąt procent tak zwanych znajomych na fejsbuku to, bo ja wiem, widownia, niespecjalnie mnie obchodząca (czasem wkurwiająca, to fakt, ale w sumie niezbyt często). nawet nie czuję się zobligowana do składania życzeń, jakie życzenia, ludzie, skoro nie widziałam ktosia lat kilkanaście a nawet jak kiedyś znałam i gadałam, to był to kontakt z gatunku znajomość dalsza imię-jak-ona-miała-na-imię? Wink

ale są też tacy, których na fejsbuku lubię czytać, bo fajne rzeczy piszą, chociaż w sumie nie znam ich za dobrze. a z tymi co ich znam, lubię i łaknę ich towarzystwa, to komunikuję się i tak, na fejsbuku i poza. myślisz, Cerere, że fora spłycały mniej?

poza tym jednak fejsbuk ułatwia mi załatwiania wielu spraw, niekoniecznie tylko towarzyskich.

edit. a co do widowni, to niestety czasami lubię widownię, bo lubię pisać pierdoły i cieszyć się, że większość fejsbukowiczów nie ma pojęcia o co chodzi, druga bierze mnie za świra, a trzecia zastawia się co autor miał na myśli. ha ha. ha. (może powinnam wrócić do pisania bloga, kwik)

Amadea Xilocent

Z mojej perspektywy, czyli osoby nie posiadającej fb, prowadzi on, do spłycenia kontaktów, i wygodnego wytłumaczenia się dla nie szukania innej formy komunikacji. Nie pamiętam ile razy już słyszałam, ze jeżeli chce być o czymś powiadomiona, to mam sobie założyć fb. Jakby nie było już innych form kontaktowania się między ludźmi.

Ceres

Akurat pod względem przakazywania dużej ilości ludzi informacji Fb jest niezastąpiony, co by nie mówić - i choć zgadzam się, że to w dużym stopniu wygodnictwo, to w tym wypadku uzasadnione. Jeżeli większa część jakiejś grupy spotyka się gdzieś w internecie, to to miejsce automatycznie staje się wygodnym kanałem komunikacji. Zawsze można założyć fałszywe konto tylko do tych celów, jak ktoś jest niechętny Fb, tak jest bezpieczniej z informacyjnego punktu widzenia.

Nie twierdzę, że nie mam na Fb znajomych, którzy faktycznie mi wiszą. Nie zmienia to jednak faktu, że mam również takich, do spotkania z którymi dążyłabym trochę mocniej, gdyby nie pozorna bliskość a la Fb.

Joan P.

Khem. Akurat tego nie rozumiem. Jak chcę się z kimś spotkać, to się spotykam, lub chociaż staram się spotkać, i pozorna bliskość FB mi nie przeszkadza. Jeśli nie dążę do spotkania z kimś, to dlatego, że tak naprawdę wcale nie chcę się spotkać i to jedyna wymówka, której potrzebuję Wink

Nie rozumiem też posiadania osób, które wiszą. Mam jakieś 50 znajomych i to są tylko osoby, które mnie w jakiś sposób obchodzą. Jak ktoś mnie nie obchodzi, nie mam go w znajomych, bo to nie jest mój znajomy. Moje własne konto to nie świat rzeczywisty, nie ma w nim miejsca na rzeczy, które mi wiszą lub mi się nie podobają.

Noelle

Yup, dziecko urodzone w środę. Inne możliwe znaczenia? Ale dla mnie jest to bardziej wyraz sentymentu dla angielskich uroczo makabrycznych nursery rhymes Smile

Gadu-gadu używam dla 3 ludzi, którzy tego używają. Fejsbuk, no cóż, ludzie idą za ludźmi.

Ceres

Dla mnie Fb jest przede wszystkim narzędziem bierzącej komunikacji, wygodniej jest mi więc mieć ludzi, z którymi się nie kumpluję, natomiast zdarza mi sie miewać wspólne interesy, z którymi czasami muszę się czymś podzielić w szerszym gronie albo nawet dotrzeć do nich sposobami nieanalogowymi. Ja zresztą bardzo rzadko zapraszam, natomiast zazwyczaj jak mnie już ktoś zaprasza, to akceptuję... choć kilkoro ludzi w życiu wywaliłam ze znajomych. Zazwyczaj za namiętne wrzucanie irytujących mnie wpisów. Wink

Co się tyczy tego dążenia do spotkania, to trochę bardziej skomplikowane. Po studiach, kiedy ludzie rozjechali się po Polsce (a na KULu studiują ludzie naprawdę z bardzo różnorodnych miejsc, od Szczecina po Sanok i od Białegostoku po Zieloną Górę) Fb był jedynym czynnikiem decydującym o tym, że kontakt (taki a nie inny) nie został naderwany. Gdyby nie Fb, miałabym większą motywację, żeby do kogoś zadzwonić czy odwiedzić go w Łodzi (Łódź jest moim wyrzutem sumienia, od trzech lat się tam wybieram). Nie twierdzę, że to nie moja wina, lub też że winny jest jakiś napisany przez Zuckerberga program, ale mnie to rozleniwia.

Natalia Lupin

... wróciłam.
Ciemno, zimno, nic się nie dzieje.

Wracając do tematu urodzin na FB, nie mam pojęcia, dlaczego ludzie uważają, że jak wyświetli urodziny, to trzeba składac życzenia. Jeśli nie znam tej osoby zbyt dobrze, ale z jakiegoś powodu mam ją w znajomych, to nie składam życzeń. A jak już, to nie przez FB, tylko komórką albo mailem. FB spłyca o tyle, że zaczyna się robić pewne rzeczy bardziej na odwal, na przykład te urodziny albo wyjazdy do znajomych (jak Ceres, zbieram się do Krakowa już nie wiem ile...)

Ceres

Choć zasadniczo rzadko zdarza mi się obecnie myśleć lub rozmawiać z kimkolwiek o HP, to czasami mi się zdarza:

Moja koleżanka luźno związana z fandomem reprezentowanym przez szerlokowe fiki Toroj: Ja to już nawet nie pamiętam, jak HP się skończyło.
Ja (z kwaśną miną, tzw. scowlem)Źle. Zabili Snape'a.

Aaach, to były czasy... no cóż, pewne rozwiązania fabularne niektórych książek zawsze będą mnie wkurzać. Sapkowi też jeszcze nie wybaczyłam masakry z piątego tomu sagi. Very Happy

Amadea Xilocent

Zgadzam się w 100%, pisarze powinni wziąć pod uwagę, że czytelnik do stworzonych przez niego postaci się przywiązuje, niejednokrotnie jest to celowy zabieg, i po co, by na samym końcu wszystkich pozabijać? To nieludzkie!
A pro po HP, pod koniec listopada kupiłam sobie zieloną pidżamę, a dzisiaj będąc w biedronce zauważyłam, że są całkiem fajne czerwone pidżamy i uznałam, że za taką cenę grzech nie kupić. Koleżanka spytała po co mi druga skoro dopiero co sobie jedną kupiłam, na co ja że teraz mam jedną w barwach gryffindoru i jedną w barwach slytherinu. Ale wiecie ja naprawdę wierzę, że kiedyś uda mi się dorosnąć.