Ain Eingarp [HP, spoiler]

Aurora

Nie jest tak, jak chciałabym, żeby to wyglądało, ale wrzucam. Wiem, że za krótkie. Mam mnóstwo pomysłów, a mało czasu i tak nieładnie wychodzi.

Przerośnięte drabble.

Ain Eingarp

Poczekał, aż Harry opuści komnatę i zamknie za sobą drzwi. Wtedy dopiero sam podszedł do lustra i westchnął.
Ojciec i matka stali, obejmując Arianę – wyglądała tak, jak w chwili swojej śmierci. Wysoka, szczupła i jasnowłosa. Jednak jej oczy błyszczały, pełne magii. Uśmiechała się szeroko.
Obok nich stał Aberforth – schludnie ubrany, także młody, pełen spokoju. Uprzejmie kiwnął głową Albusowi, kiedy ten na niego spojrzał.
Westchnął, chcąc opuścić prześcieradło na tarczę zwierciadła. Przez przypadek dotknął zimnej, krystalicznej powierzchni i spojrzał proste we własne oczy.
Miał osiemnaście lat, jego nos był prosty i długi. Kasztanowe włosy sięgały łokci, a na ramieniu...
Albus pokręcił głową. Szare płótno zasłoniło obraz.
Wychodząc, dotknął swojego lewego ramienia.
Dobrze, że jutro nareszcie przeniosą to lustro.
Może znajdzie chwilę, żeby zajrzeć do Nurmengardu.

Noelle

Hm... Rany O_O Takie małe drablątko, a cały rok wisi.

Wszystko jest jasne, jak dla mnie. Prawdziwe pragnienie Dumbledore'a, no, tak... Jako naczelny manipulant musiał być samotny na starość.
A przyjaciel w więzieniu. Ech,

Nie wiedziałam, ale się dokształciłam...
[link widoczny dla zalogowanych]

Natalia Lupin

Och! Dlaczego ja tego do tej pory nie widziałam?!
Bardzo mi się podoba. Lubię drabble. Konkretne i krótkie, a do tego ten jest tajemniczy i niedopowiedziany Smile

Bardzo mi się podoba.
Noeś, dzięki, że go przypomniałaś, bobym żyła w niewiedzy, że taka piękna miniaturka istnieje Smile

Black Lights

Oryginalny pomysł. Nigdy nie zastanawiałam się jakie pragnienia może mieć Albus. A przecież to takie proste – mu wystarczą najbliższe osoby, które utracił na zawsze. Jego siostra nie żyje i jest to fakt dokonany, z bratem jest już dawno poróżniony. Natomiast były przyjaciel okazał się złym człowiekiem. Podoba mi się scena, kiedy dotyka lustra. Opis tego, że napotyka na zimną powierzchnię sprowadza czytelnika na ziemię – wydaję mi się, że dyrektora też. W końcu to o czym marzy jest nieosiągalne, to tylko złudzenie. Koło niego nie ma nic poza lustrem, które nie zwróci mu tego, czego by pragnął. Piękna miniaturka. Cieszę się, że Noelle ją wyciągnęła na powierzchnię. Inaczej pewnie nigdy bym na nią nie trafiła.

Pozdrawiam!