Filmowa dyskutownia

Alheli · Wysłany: Wto 15:53, 17 Mar 2009 Temat postu:

Labirynt fauna jedynie przychodzi mi do głowy, zaraz wyjaśnię dlaczego Smile

.

Otóż dlatego, że można zdobyć do niego napisy, jest dosyć świeży, magiczny, ale ma sceny bardzo mocne. I no jest wojna domowa, kocham wojnę domową. Jak można to kochać? Jestem spaczona przez magisterkę, okres dosyć gorzki, bo przecież nikt na Hiszpanię nie napadł, walczyli sami ze sobą, a to jest jeszcze gorsze... Smutny film, chusteczki potrzebne.

Z innych bardzo fajne są filmy z Marisol, lata 60-te, atmosfera bardziej radosna, ale nie ma do nich napisów, więc już nie mogłabyś obejrzeć. Chyba, że bym znalazła napisy po angielsku... Ha llegado un angel, pierwszy film z nią obejrzany po filmikach na youtubie, miło wspominam, chociaż momentami była dzicz. I nawet większość kwestii zrozumiałam, kiedyś chyba wyraźniej mówili.

Ponoć "No tengo miedo" (Nie boję się) też jest dobre, nie widziałam, od roku ściągam, coś mi nie idzie za bardzo. Leciało kiedyś na Ale kino, może powtórzą.

Zazdroszczę, że macie czas na oglądanie filmów. Też bym coś obejrzała ^^.

Jeszcze Sierociniec jest, mam, ale nie widziałam. Filmów Almodovara też nie, wstyd!

Hekate · Wysłany: Wto 16:01, 17 Mar 2009 Temat postu:

Oglądałam i "Labirynt Fauna" (niestety w większym towarzystwie, więc jego magia do mnie nie dotarła) i "Sierociniec" (schematy, że ho, ale film jest klimatyczną perełką)

Z Almodovara widziałam, hmm, idiotyczną do granic możliwości "Kikę", świetny kobiecy "Volver" i kiedyś dawno "Wszystko o mojej matce", ale niestety mało co z tego pamiętam.
Estetyka Almodovara niezbyt mi leży, jakoś troszku się z nią mijam. Jest świetny kolorystycznie, jak mawia moja przyjaciółka. Ale to wszystko.

Alheli · Wysłany: Wto 16:56, 17 Mar 2009 Temat postu:

Ha, tak myślalam, ale może coś znajdę dla Ciebie. A Labirynt trzeba oglądać samemu, ja oglądałam w dzień dziecka, zawsze znajdę powód.

Filmiki z Ha llegado un angel, te z piosenkami.

raz
dwa
trzy
cztery
pięć
sześć

Może się spodoba Twisted Evil

. Nie jest takie, hm, klimatyczne, nie, ale jest bardzo hiszpańskie, łącznie z tańcami w 5 części. I nie jest to flamenco, ha!

Natalia Lupin · Wysłany: Wto 17:26, 17 Mar 2009 Temat postu:

No, jestem po "Sierocińcu", tak a propos filmów hiszpańskich. Starszy brat mi puścił, żebym mu nie zawracała głowy Razz

Uważam, że film trzyma się kupy. A to w przypadku horroru jest u mnie największym komplementem Smile

Chociaż mogli to poprowadzić bez duchów, byłoby ciekawiej. I nie uważam, żeby był aż tak schematyczny, widziałam gorsze rzeczy Very Happy

Niestety reszta widowni notorycznie psuła nastrój, wznosząc okrzyki typu "Utop się! Utop się!!! Muhahahaha!!!" w zupełnie nieodpowiednich momentach, więc nastrój szybko szlag trafił.

Hekate

Ten hiszpański film zapowiada się fajnie, szczególnie, że ja na muzykę poniekąd_etno jestem mocno uczulona.

Swoją drogą, jak ktoś lubi takie klimaty, to polecam filmy Gatlifa. Muzyka zawsze jest u niego prze-pię-kna i nie tylko robi za tło, ale i za... bohaterkę Smile

(ja najbardziej lubię ścieżkę dźwiękową z Transylvanii, achhh! rumuńskie melodie, achhhh! ale "Vengo" jest hiszpańskie - zemsta w rytmie flamenco, jak powiadają niektórzy - więc to coś bardziej dla ciebie, Nel. Rzecz się dzieje w Andaluzji)

Zmieniając temat - obejrzałam "Lektora.
I powiem tak.
To jest dobry film, ale widziałam wiele filmów o wiele lepszych, które na oskara nie mają i mieć nie będą najmniejszej szansy. Bo są kameralne i nie grają w nich znani aktorzy. Dla mnie zresztą oskary są dość mizernym wyznacznikiem jakości i chyba nic nie zdoła tego faktu zmienić.
Jak powiedziała moja koleżanka "obojętnie kto zagrałby Hannę, i tak by dostał nagrodę. bo to była rola po to właśnie napisana". Tak, coś w tym jest. Kate Winslet po prostu nie przeszkadzała swojej bohaterce i to chyba jej największa zasługa.

Hanna, to bardzo interesująca postać o zaiste ludowej mentalości. Kupuję ją w całości. I kupuję wydarzenia w sądzie, bo dzięki tym fragmentom popatrzyłam na wojnę z nieco innego punktu widzenia. Bo ocenianie czegoś, co mineło z perspektywy tego, co jest teraz, niekoniecznie musi być właściwe - ba, problem polega na tym, czy w ogóle istnieje coś takiego jak "ogólnoludzkie prawa". A może nie? Może rację miał prawnik, który mówił o tym, że patrzenie na niektóre sprawy z punktu widzenia moralności mija się z celem? Co zrobić ze strażniczką, która nie była zwyrodniałą morderczynią, tylko częścią zwyrodniałej machiny politycznej?
Ha...
Pytań tego typu rodzi się więcej, więc chociażby w tym celu warto ten film obejrzeć.

A czego nie kupuję?
Nie kupuję początku, bo nie klei się z końcem, poza tym klimat mi nie gra. To jakaś wyrwana z całości nowela, prawie jak z Iwaszkiewicza <stop, przesadziłam> Nie kupuję zakończenia, bo sentymentalizm w nadmiarze zupełnie mnie nie bawi.
Uczucia po-filmowe wstrząśnięte i pomieszane na amen. Bo ja naprawdę nie rozumiem, dlaczego na siłę promuje się coś, co jest po prostu rzemieślniczo poprawne, a z geniuszem ma niewiele wspólnego. I że się przykleja łatkę: Uwaga Dzieło Ambitne.

A pierdzielić to...! <foch>
Smutno mi, jak o tym wszystkim myślę. I uciekam do kina kameralnego, które potrafi bronić się samo.

Natalia Lupin

Jestem po "Zmierzchu".
Na litość wszystkich bóstw egipskich. To straszne. Mój umysł to drobna kaszka ścietą na sztywno. Czy ktoś może mi przypomnieć, jak się myśli?
Ja wiedziałam, że film jest dla nastolatek. Ale żeby aż tak?! To przerażające. Społeczeństwo zmierza ku zagładzie.
Uparcie bawię się w analizę psychologiczną autorki/reżyserki. Panie stanowczo mają jakieś niezrealizowane dziewczęce marzenia o byciu popularną, tajemniczą i obiektem mrochnej (paciepnej!), niebezpiecznej miłości.
To dlatego i książka, i film są takie chwytliwe.
Jakieś plusy? Muzyka w jednym miejscu, ten motyw fortepianowo-gitarowy i jeszcze ta piosenka Paramore. Kolory; o, kolorki są zawaliste. Cięcia, przypominające mi filmy B z lat 70 XD (chyba że to moja wersja filmu jest tak bardzo do dupska, że się pocięło...). I ojciec Edwarda ^^' To znaczy, pomijając fakt wytarzania go w worku mąki. I damskie usta. Blah.
A wiecie, co jest najgorsze?
Chyba to obejrzę drugi raz...

Joan P.

Natalia, też zsotałam zmuszona do obejrzenia ''Zmierzchu''. I zauważyłam, że pominęłaś jeden ważny plus.

Supermassive black hole Muse'a, bodajże w tej scenie, w której w coś grali.

Aczkolwiek, drugi raz by mnie na to nawet pługiem nie zaciągnęli.

Natalia Lupin

/szuka/
TAK!! Dzięki, Jo! Oni wtedy grali w baseball. To jedyna scena, do której nie mam zastrzeżeń. Prawie. Zawalista była. A piosenka jeszcze lepsza.

Zaheel

Obejrzałam "Całkowite zaćmienie" i zaczynam doceniać Leosia. Myślę, że bardzo dobrze sprawdza się w rolach pokręconych luczi, którzy nie za bardzo wiedzą, co mają ze sobą zrobić, ale posiadany przez nich wdzięk i urok osobisty pozwala, żebby część rzeczy uchodziła im płazem. Jest inny niz w wiekszości produkcji, chociaż ma wygląd chłoptasia to chrakterek już nie koniecznie. Co do Thewlis'a to gra dobrze, ale taką nieco ciamajdę życiową, która nie potrafi się zdecydować, boi się, ucieka i płacze ciągle. Nie mniej kreacja udana i wreszsie zobaczylam go w innej roli niż ulizane włoski i wąsik profesora Lupina - fakt potrafi pokazać pazur;)
Sam film jest dobry, ciekawie obmyślany. Lubię kino pani Holland.

Noelle

Miły seans przed telewizorkiem. Zasuwamy żaluzje, gasimy światło i prawie jak w sali kinowej.
[link widoczny dla zalogowanych]
Łaaadny film, kolorowe cesarstwo contra szarawa republika ludowa. Przyjemna tradycyjna muzyka. I jaki fajny był ten nauczyciel - cały czas taki staroświecki angielski gentelman, w kancik w garniturku, jeździł sobie na rowerze Very Happy

Albo scena zakończona dialogiem
- Czego żądasz?!
- Okularów...
Twisted Evil

Już dawno chciałam to oglądnąć... a po obejrzeniu nachodzi mnie chętka na książkę "Zmierzch w Zakazanym Mieście".

Jak miał 3 lata, został cesarzem.
Zdegradowany do roli ogrodnika.
To dobry przykład "od bohatera do zera"

I generalnie mam tutaj problem z moralną oceną bohatera, łeeeh.

Hekate

Powinnam pewnie pisać o nowym potterze, ale sobie daruję, bo w zasadzie nie ma o czym dyskutować. Natomiast chciałabym polecić coś innego, co mnie kompletnie zadziwiło. Widziałam bardzo dużo dziwnych filmów (wystarczy wspomnieć "Bent"), ale czegoś takiego, jak "Rok diabła" , jeszcze nie doświadczyłam. A tak, moi drodzy. Bo tego się tak po prostu nie ogląda, to się doświadcza.

Film jest zrobiony na pseudo-dokument, czyli autentyczni muzyce dostają całkiem inne, nierzeczywiste życiorysy. Mamy więc Jarka Nohavicę i jego przyjaciela Karela, mamy też wspaniałych, folkowych muzyków z Čechomora. Mamy przedziwną drogę do kariery, walkę z alkoholizmem i innymi ześwirzeniami, zagubienia, surrealizmy, mistycyzmy i istoty nie z tego świata. Nawet Murakami wysiada przy tym poziomem dziwności, haha. Ale wiecie co? W takich, na ten przykład, "Aniołach w Ameryce" kicz raził (nie pytajcie, dlaczego akurat Anioły mi się teraz przypomniały, skojarzenia mnie kiedyś zabiją), miejscami sztuczność była nie do wytrzymania, natomiast czeski kicz w wersji dokumentalnej był... przepiękny był i tyle. Jeżeli można to nazwać kiczem. Powiedziałabym raczej, że to specyficzna, popaprana tragifarsa, która daje do myślenia. I w pokrzywiony sposób mówi o cholernie istotnych rzeczach.

Poza tym... muzyka, ja pierdzielę, muzyka jest nieziemska! Tylko dla wrażeń muzycznych warto ten film obejrzeć.

Ja osobiście Czechów po prostu wielbię i ostatnio palma mi na ich punkcie odbija, ale wiem, że nie każdemu taki sposób pokazywania rzeczywistości może odpowiadać. Więc ostrzegam - dziwne. Zróbcie z tym ostrzeżeniem, co chcecie, o Wink

Alheli

Żałuję, że nie obejrzałam Vengo jak leciało w telewizji... Mam jedną piosenkę na dysku tak przez przypadek"Naci en Alamo" Yasmin Levy. Genialna piosenka, można odpłynąć.
Flamenco, ach. Andaluzja, ach. Muszę zobaczyć ten film, najgorsze jest to, że mój program do ściągania się zbuntował i nie chce nic ściągać...

Hekate

Ooo tak! Lubię "Vengo" i mam nawet na dysku, chociaż to nie jest mój ulubiony film Gatliffa.
Wolę te cygańsko-wschodnie.
Ale "Vengo" też ma specyficzny urok i przepiękną, godną polecenia ścieżkę dźwiękową.

Jak już wcześniej pisałam - Gatliff to jeden z moich ulubionych reżyserów Smile

Hekate

Z każdym kolejnym filmem coraz bardziej zakochuję się w Czechach i w czeskim sposobie przedstawiania rzeczywistości. I zastanawiam się, jak to się dzieje, że u nas nie mogą powstawać tak dobre filmy... to znaczy powstają, ale dlaczego, na Merlina, jest ich tak mało??? Uch. Ale może przejdźmy wreszcie do rzeczy.

Wczoraj obejrzałam Samotáři (Samotnych) i doszłam do odkrywczego wniosku, że ostatnio wszystkie filmy i książki mówią o tym samym. A może zawsze mówiły...? O młodych ludziach, którzy nie bardzo sobie radzą z życiem, o zagłuszaniu, ślizganiu się po wierzchu i braku umiejętności budowania zdrowych, prawdziwych relacji. "Samotari" to trochę jak czeski "Human traffic" (w tym momencie Ori umiera na zawał), chociaż film jest nakręcony w całkiem inny sposób, niż to dziwne, brytyjskie... coś. Poza tym przypomina mi się Kuczok i jego "Senność" - albowiem "Samotni" również składają się z miniaturek dotyczących różnych ludzi, których drogi czasami się zbiegają, żeby wkrótce znowu się rozbiec...

Niby jakieś optymistyczne powiewy się pojawiają, ale - prawdę mówiąc - mnie ten film mocno zdołował. Tak generalnie. Jest dziwny i pokazuje przeróżne powikłania, kalectwa wewnętrzne, bolączki i przede wszystkim - nieokiełznane pragnienie bliskości.
A także strach przed nią. Czy możliwy do zwalczenia...? Na to pytanie musicie sobie odpowiedzieć sami.

A dzisiaj, dla zmiany nastroju, obejrzałam Butelki zwrotne , czyli ciepłą opowieść o pewnym starszym panu, który zrezygnował z pracy nauczyciela i zaczął pracować w supermarkecie. Opowieść o tym, że zawsze można wznieść się w powietrze - nawet wtedy, gdy przez pewien czas ma się wrażenie, że dno jest już bardzo blisko. Relacje są po to, żeby je umacniać i odbudowywać, a rozczarowania po to, żeby tuż po nich było lepiej i bardziej kolorowo. Film, który wzrusza i poprawia humor - w taki fajny, nienachalny, kameralny sposób. Przyznaję, że wybitnie przypadł mi do gustu - nie tylko dlatego, że jakoś tak, hmm, lubię niejakiego Jiřía Macháčka Wink

Hekate

Aaaaaa! Właśnie padłam na zawał i zbieram się z podłogi. Wędruje sobie po jednym chomiku, który był mnie zaprosił do znajomych, i co widzą moje piękne oczy? "Ród Gąsieniców"!
Wiem, że nie rozumiecie, to trudno pojąć, ale ten stary, polski mini-serial jest u nas w domu Legendarny. Dlatego przede wszystkim, że traktuje o najbardziej chyba znanym w Tatrach rodzie - no i w ogóle góry, górale, folklor... Ach! Jak byłam mała, to pamiętam, że moja rodzicielka miała nagrany "Ród Gąsieniców" na kasety, ale jakość była do dupy i oglądanie wymagało sporego samozaparcia. Fabułę pamiętam jak przez mgłę, albo jeszcze słabiej, więc chciałam - w dobie Wielkiego Ściągania z Internetu - zapodać sobie powtórkę z rozrywki (kasety wideo trafił, rzecz jasna, ostateczny szlag). Miałam szczere chęci, tyle, że nic z tego nie wyszło, bo pliki były Rzadkie Jak Ten Pierun, żeby nie powiedzieć - całkowicie nie do zdobycia! Więc wyobraźcie sobie moje zdziwienie, gdy przed chwilą, tak po prostu i przez przypadek, natknęłam się na nie na chomiku.
Wielbię chomika.
Chomik moim borem jest!
Człowiek całkiem traci nadzieję, a tu nagle dostaje taki prezent!

/nie może się opanować i szaleje ze szczęścia/