Perły z lamusa (do końca lat 80.)

Hekate

Prawdę mówiąc Salieri w bardzo nikłym stopniu przyczynił się do śmierci Mozarta (patrzę na filmową historię, bo jak było naprawdę - powiedzieć nie umiem). To Mozart się skończył, zeżarło go "rozrywkowe" życie, alkohol, muzyka i wyrzuty sumienia. I powiązania przyczynowo-skutowe między knuciem Salieriego, a śmiercią Mozarta były bardzo nikłe, jeśli nie wprost żadne. Ale to nie oto chodzi. Nawet gdyby Salieri Mozarta zakatrupił własnoręcznie, to i tak uznawałabym go za postać tragiczną, której przede wszystkim trzeba współczuć. On jest kwintesencją człowieczeństwa skazanego przez Absolut na autodestrukcje psychiczną. To Kain, Judasz i Lucyfer w jednym. A ja jestem bardzo z epoki romantyzmu i tego typu postacie najbardziej przemawiają mi do wyobraźni. Cóż, w tym momencie, to ja jestem nieobiektywna Wink

Aurora

nas na sztuce uczono, iż Salieri mieszkał przez jakiś-tam czas z Mozartem i go regularnie podtruwał, z tego co pamiętam. i chyba dziecię wraz z żoną Mozarta już nie żyli, albo mieli umrzeć, nie pamiętam.

ja się straszliwie z Salierim utożsamiam. znam ten ból. umiem ZOBACZEĆ geniusz, ale nie umiem sama tworzyć tak, jakbym chciała.

i moja reakcja po obejrzeniu filmu - biedny Salieri... Sad

blaidd

O tak, Nati, on rzeczywiście chyba dopiął swego, rzeczywiście nie w taki sposób, w jaki chciał - jego modlitwa spełniła się, ale nie tak, jak o niej myślał. Może właśnie jego zadaniem na ziemi było odkrywanie i szlifowanie diamentów (choć Mozarta on nie szlifował)?

Hekate

Blaidi, to idealizm że ho, ho! Albo jesteś po prostu wyjątkowo dobrym człowiekiem. Ja sobie nie umiem wyobrazić sztuki bez zawiści, a chociażby małej, maleńkiej zazdrości. To są dwie strony tej samej monety. Oczywiście człowiek jest w stanie wyciszyć w sobie te uczucia, albo rozbudować bardzo wysoką samoocenę w niektórych kwestiach. Ale negatywne uczucia nie znikną. Zawsze gdzieś tam pod spodem będą.

Salieri być może był fenomenalnym nauczycielem, znawcą muzyki i... no cóż, przecież mógł być też dobrym pianistą, odtwórcą. Ale on chciał złapać Boga za nogi i spadł na zbity łeb autoanalizy. Aua. Boli...

Natalia Lupin

Ale to on pierwszy zrozumiał, co widzi- te partytury na czysto, niemożliwość poprawienia czegokolwiek. Mozart był uznawany za zdolnego, Salieri zobaczył w nim bożego posłańca i nieskończonego geniusza.
Blaidd, podziwiam! /pada na kolana/ Oto sztuka bez zawiści. Nie wyobrażam sobie!!! Nie pragnę wykończyć Agaty, ale ninawidzę tego, że nie jestem zauważana jako twórca. To wykańcza. I to niekoniecznie zależy od wysokiego czy niskiego poczucia wartości- każdy artysta, jakiego znam ze mną łącznie pragnie choć odrobiny poklasku i uznania. Samą krytyką można się jedynie otruć. A poza tym... po dłuższym czasie krytyki dystans diabli biorą, choćby człowiek był niewiadomo jak zdolny i "obok". (tylko że tu chodzi mi o krytykę- że nieładnie, a nie- musisz się jeszcze nauczyć).
Tak, Hekate- jam też romątyczna Wink

blaidd

No cóż... Nie zdarzyło mi się czuć zawiści w sprawach sztuki (pisania, rysowania, malowania) - jestem tego pewna. Zawiść czułam i czuję jedynie do innych kobiet w sprawach 'sztuki' zdobywania facetów. Mimo że wiem, że ja też nie jestem kompletnym beztalenciem. Mam nadzieję, że nie będę chciała wykończyć tych babek...

A Salieri... Przeliczył się.
Całkiem niedawno przeczytałam/usłyszałam jego nazwisko przy okazji jakiejś opery. Chyba zajrzę dziś do internetu i poszukam jego twórczości.

E:
Mi na razie starcza tyle... poklasku, ile dostaję. Nie czuję się z nim niezauważana, a o krytykę wiecznie proszę.

Aurora

ja o Salierim usłyszałam w 2 klasie gimnazjum przy okazji tematu o Mozarcie.
i kiedy sobie myślę o tych wszystkich znanych do tej pory nazwiskach, to mi przychodzi do głowy "exegi monumentum"

też tak chcę...