Za co my właściwie lubimy Harry'ego Pottera?

Ceres

Weszłam sobie dzisiaj na książkowe grono i zaczęłam czytać temat o HP. Po namyśle zadałam sobie pytanie - co właściwie sprawiło, że nie dość, że polubiłam tę serię, to jeszcze spędziłam z nią ostatnie osiem lat? Jak się nad tym zastanowię, to najpierw opierałam się rękami i nogami - przeczytałam drugi tom, potem trzeci, szukając usprawiedliwień (ja chcę tylko zobaczyć, jak ucieknie od Dursley'ów! albo żeby sprawdzić, kto będzie nowym nauczycielem OPCM!). Potem już mnie wciągnęło i warowałam pod pokojem mojego taty, żeby przechwycić pierwszy tom, jak tylko on skończy go czytać. I teraz tak się zastanawiam -

Co sprawiło, że nie dość, że mnie tak złapało, to jeszcze, w tym czy innym stopniu, do tej pory trzyma?

Natalia Lupin

Hmmm. To jest pytanie. Prawdę mówiąc, to nie pamiętam, kiedy ostatnio przeczytałam coś HP, ale myślami przecież wciąż tam jestem.
Wiem, co mnie wciągnęło: czwarta część (od której zaczęłam), zaczynała się zagadką: kto zamordował Riddle'ów? Very Happy

A zagadki morderstwa to coś, co tygrysy lubią najbardziej. Co mnie zatrzymało? ... Na pewno nie Harry XD Raczej magia, duużo magii. Wygląd zamku i duchy. Pomysły na magiczne dewajse (czyli wszystkie cuda-niewidy związane z magią: sufit jadalni, gargulce na hasła, znikające stopnie, psikusy Weasleyów). I duże pole do popisu własną wyobraźnią. Ta opowieść przecież tak naprawdę nigdy nie została zamknięta Smile

No i Remus Very Happy

A tak naprawdę, to Remus i Syriusz równolegle. Potem Syriusz zaczął... przynosić mi pecha, i odsunęłam się od niego. Ale Remus został na wieki wieków amen Smile

Nath · Wysłany: Nie 20:20, 14 Mar 2010 Temat postu:

Wiecie, ja zawsze lubiłam takie rzeczy o magii itp;p Raczej jakimś wyjątkowo dużo czytającym dzieckiem nie byłam, ale lubiłam książki. Harry jako postać wkurza mnie, bo zawsze robi to czego ja bym nie zrobiła;p cóż widać, że z gryfonami średnio umiałabym się dogadać heh;p To rzeczywiście jest fenomen, ten świat wciąga! I do tej pory trzyma mnie potteromania i czasem się tak zastanawiam, czy aby wszystko ze mną ok? Wink

A Remus! Och, Remus ja pokochałam go na wieki Very Happy

Esien

Ja tam z kolei lubię Harry'ego jako postać, z resztą nie czytałabym czegoś, gdyby główny bohater mnie nie przekonał. Polubiłam te książki z prostego w sumie powodu. Harry'ego Pottera bardzo dobrze mi się czytało. Opisy się nie dłużą, dialogi są fajne, a akcja wciąga. Po przeczytaniu wszystkich części mogę powiedzieć, że mam dwa główne powody, by tą serię cenić. Po pierwsze - brak wątków genealogicznych w wyjaśnieniu fabuły. Nie okazało się na przykład, że Harry jest bratem/synem/wnukiem Voldemorta lub nieznanym a bardzo silnym potomkiem Salazara i za to jestem wdzięczna. Po drugie, wydaje się że autorka już w pierwszej części wiedziała, co napisze w ostatniej. Dzięki temu różne wątki tak ładnie się kończą.

Latraviata

Ja miałam tak, że na początku byłam wielką fanką - tylko tak, jak to młodzi ludzie potrafią się czemuś oddać. Potem chyba trochę mi przeszło, a głównego bohatera i jego przyjaciółki, nie lubię po dziś dzień (nie bijcie, ja inaczej zakończyłabym całą serię Razz

).
Teraz mam do Harrego sentyment a do Rownling tzw szacun za stworzenie takiego uniwersum, które wciągnęło tyle ludzi i może naprawdę sprawiło, że znowu zaczęliśmy czytać?
Stworzenie takiego świata, w którym na dodatek wszystko trzyma się kupy i to wszystko, właściwie, przez przypadek? Gratulacje.
A poza tym co ja poradzę, że kocham Huncwotów, a Remusa to już po prostu największą miłością z serii czytelnik-bohater literacki? Very Happy

Kira

Ja też od razu dostałam fioła na punkcie Pottera! Wciągnęła mnie przede wszystkim ta atmosfera magii i czarodziejski świat, fabuła nie miała dla mnie większego znaczenia, przynajmniej przez pierwsze półtora tomu (bo pod koniec Komnaty Tajemnic już mnie faktycznie zaciekawiło, jak się to wszystko skończy Smile

). No i oczywiście Sever... jeden z pierwszych bohaterów literackich, którzy zdołali mnie absolutnie zafascynować! A potem było coraz więcej ciekawych wątków, coraz więcej wspaniałych postaci i jakoś się człowiek wciągnął na dobre... Ale jeszcze jedno - na pewno przywiązał mnie do Pottera FANDOM; świadomość, że na świecie jest masa ludzi mających taką samą obsesję na punkcie tych książek jak ja i że mogę z nimi na ten temat pogadać, wspólnie z nimi się pozachwycać lub pozrzędzić, a co najważniejsze: czytać FANFIKI!!! Very Happy

No i jak przy tym wszystkim nie lubić HP? Wink

Nath

Ja sie w cały fandom wciągnęłam po 5 części, bo wcześniej to nawet nie wiedziałam, że istnieje coś takiego:P Zawsze czytałam masę fanfików i robię to nadal. Ale miałam przerwę, chyba nawet prawie dwu letnią i przez ten czas nawet nie wchodziłam na lunatyczne! Na szczęście sie nawróciłam i powróciłam lunatyczka marnotrawna:P

Hekate

Mnie potter od dawna nie kręci, ba, nawet fanfiki nie bardzo. Ale gdyby nie ten cykl, nie znałabym teraz masy osób, nie napisałabym fanfików (nie wymyśliłabym mojszej wersji czasów Huncwotów), nie przeżyłabym fantastycznej fazy. Nie powstałoby forum. No kurde, gdyby nie potter, to byłabym teraz w czarnej dupie!

Wink

Latraviata

Natalia Lupin

Mrunia

Do Harry'ego Pottera przyciągnęło mnie chyba przede wszystkim to, że od małego słyszałam może nie cały czas, ale dość często od babci i rodziców, że to zUo, że antykatolickie, że w żadnym wypadku nie wolno mi tego czytać. A że Mrunia grzecznym dzieckiem była, to nawet nie próbowała się sprzeciwić. I dopiero na początku zeszłego roku tak jakoś pomyślałam sobie, że tak właściwie ciekawa jestem, co tam jest takiego złego. I przeczytałam pierwszy tom. I się wciągnęłam. I nadal wciągnięta jestem, choć pewnie za parę lat mi przejdzie, tak jak przechodziły mi fascynacje innymi książkami. Z tym, że jak na razie ta fascynacja HP jest najdłuższa.

Nath

O widzisz, to ty jesteś tam na świeżo, skoro rok temu zaczęła się twoja przygoda z Potterem;) I wszystkie tomy już napisane jeden po drugim mogłaś czytać! Ach, ja pamiętam to czekanie na poszczególne części...to było coś. Very Happy

Ceres

Tak sobie nawet ostatnio myślałam, że gdyby nie to czekanie, to pewnie bym się tak nie wciągnęła w fandom Very Happy

. Nie mówiąc już o zostaniu fanką HG/SS... och, to by dopiero była tragedia! Na co ja bym wtedy traciła czas?

Swoją drogą, fakt, że w czasie, kiedy zaczęłam czytać Harry'ego Pottera, chodziłam do gimnazjum katolickiego, raczej mnie skłaniał do robienia tego - ależ ja miałam frajdę z irytowania mojej moherowej (choć należy przyznać, że bardzo kompetentnej) polonistki!

Mrunia

Właściwie to trochę nawet żałuję, że nie musiałam na kolejne tomy czekać, bo ominęło mnie to zastanawianie się, co będzie dalej. Po prostu czytałam jedną po drugiej wszystkie części, i nawet nie byłam nigdy zaskoczona zwrotami akcji, bo usłużne koleżanki oczywiście musiały bardzo dokładnie zaspoilerować, co będzie dalej. A sama też czytałam w Internecie różne artykuły i wypowiedzi, zdradzające akcję kolejnych tomów, czego co prawda bardzo potem żałowałam.

Maggie

Ja na samiutkim początku Pottera wyśmiałam. Po całości. Moja koleżanka miała fioła, trochę takiego na pokaz, na punkcie filozofii. No i rodzice kupili jej (byłyśmy wtedy w pierwszej klasie gimnazjum) "HP i Kamień Filozoficzny" kierując się tytułem. Z początku nie chciałam tego czytać, ale potem... po kilku stronach wciągnął mnie ŚWIAT. Gdzie wszystko jest niby podobne do naszego, współczesna, a jednak bardzo różne, no i oczywiście - magiczne. Wciągnęła mnie właśnie ta magia, urok, humor (mina Snape'a w drugim tomie "jakby odwołano Boże Narodzenie"), szkoła magii, lekcje zaklęć, zamek, Pokątna, tajemnicze przejścia, gargulce na hasło (jak zauważyła Nat) i zaklęcia na cerowanie skarpetek. Poza tym fabuła - byłam ciekawa, co rozwinie się z tego chudego okularnika z komórki pod schodami, kim okaże się Voldemort i kiedy Dursley'owie dostaną za swoje.
A potem w trzecim tomie pojawił się Remus, Remus, Remus. I Huncwoci wraz z ich historią sprzed lat.
No i wtedy pojawiło się forum, poznałam Was i tak już zostałam w dziwacznej, wirtualnej Knajpie, lewitując pod belką sufitową lub siedząc w fotelu w kratkę Wink

A koleżanka od filozofii poszła w ruch oazowy, kończąc swoją potterową edukację na czwartym tomie.