Najgłupsi

Aurora

Khem, khem.
Oto, proszę państwa, hobbitslash...
Winą za jego powstanie proszę obarczać pana P. Jacksona i jego rozszerzoną/reżyserską wersję Drużyny Pierścienia, w szczególności 'scenki' w Morii <uśmiecha się lubieżnie>

Podziękowania dla Meg za jej Bardzo Fachową Betowość (Betowość=gotowość do betowania). Rozbieżności z oryginałem mogą wynikać z tego, iże mój WP znajduje sie u Kath

NAJGŁUPSI
czyli Brokeback Shire

Kilka godzin przed wejściem do Starego Lasu

Pippin już zasypiał, gdy poczuł na sobie zimne ręce. Odwrócił się, by spojrzeć prosto w twarz Merry’ego.
- Tak strasznie bałem się o ciebie – oczy Brandybucka gorzały.
Pocałował go mocno i z pożądaniem.
- Nie wiem, co bym zrobił, jakby ci Jeźdźcy... – wyszeptał, wsuwając się pod kołdrę. – Nigdy już cię nie opuszczę, to ponad moje siły.
- Frodo by do tego nie dopuścił – Pippin jęknął z rozkoszy. Język Merry’ego błądził po szyi Tuka niespokojnie, a jego dłonie odpinały guziki pidżamy. wydaje mi się, że powinno być piżama, ale może ta forma też funkcjonuje
- Frodo i Frodo, co ty, zakochałeś się w nim? – Merry zaprzestał pieszczot.
Obaj roześmieli się.
- Przecież wiesz, że kocham tylko ciebie – Pippin pogłaskał delikatnie policzek Merry’ego.
- Mam nadzieję – odparł Merry zduszonym głosem, odwracając go na brzuch.

<>

Bree

Pippin zaniepokojony myślał o Merrym, a oni gadali z tym Strażnikiem. Merry, Merry, gdzie jest Merry?
A jeśli on...
Pierwszy raz w życiu odechciało mu się jeść.

<>

Rivendell

W Rivendell spotkali Bilba. Wystarczył, że spojrzał na nich ten jeden raz... i wiedział.
- Nicponie – roześmiał się, gdy zostali na osobności. Spuścili głowy. – Głowa do góry, chłopcy, gorsze rzeczy się zdarzały... Ponoć Bandobras lubił zabawić się ze swoim koniem...
Pippin podniósł głowę i lekko się uśmiechnął. W tej samej chwili poczuł, jak Merry łapie go za rękę.
- Nie powiem nikomu, nie martwcie się. Korzystajcie z życia... Póki możecie.
Spojrzenie starego hobbita wywołało w Merrym dreszcze – w Shire za taki zboczenie...
Jednak w tej chwili Pippin położył swą jasną główkę na jego ramieniu i spojrzał swymi niewinnymi oczętami na niego.
Bilbo wyszedł niepostrzeżenie z pokoju.
„I jak tu się nie oprzeć?” – pomyślał, czując w ustach czekoladowy posmak języka Tuka.

<>

Moria

Pippin nie mógł usnąć. Nie wystarczały mu ukradkowe pocałunki, czy pieszczoty w ciemnościach.
Chciał więcej. Dlatego usunął się z zasięgu ramion śpiącego Merry’ego i usiadł nad tą dziurą bez dna.
A może on mnie nie kocha? Jestem tylko jego zabawką...
Wściekły rzucił kamieniem.
I rozpętało się piekło.

<>

Lothlorien

- To moja wina – szeptał przytulony do Merry’ego. – Ale ja nie chciałem... Nie wiedziałem, że Gandalf... Nie...
Załkał, chowając twarz w opiekuńcze ramiona Brandybucka.
Nie widział jego łez – czuł tylko dłoń we włosach i ciepło...

<>

Anduina

Kiedy płynęli łodzią razem z Boromirem, Lória zdawała się być tylko sennym wspomnieniem. Cudownym wspomnieniem wspólnego ucztowania, śpiewów, miłości... i łez.
Pippin czuł, że byli sobie bliżsi niż kiedykolwiek... i zarazem dalsi. Czysto fizyczna zażyłość przemieniła się w coś głębszego podczas tej podróży...
- ... w miłość? – wymsknęło mu się.
- Coś mówiłeś, Pip? – zapytał, budząc się z zamyślenia, Merry.
- Boję się tego, co nieuniknione – odparł zgodnie z prawdą i wtulił w przyjaciela.
Boromir, zwykle zajęty wiosłowaniem lub wpatrywaniem w dal, zwrócił na nich uwagę.
- Nie masz jeszcze czego. Do Mordoru daleko, a jeśli nasza droga poprowadzi do Minas Tirith, to gwarantuję, że nie będziesz miał się czego bać – zakończył uroczyście Gondorianin, a jego szare oczy błyszczały.
- A jeśli Frodo wyruszy prosto... prosto tam? – Merry z niezwykłym spokojem wpatrywał się w Boromira.
- To będzie koniec.

<>

Parth Galen

Pippin z rosnącym zdumieniem patrzył na umierającego Boromira. I uświadomił sobie, jaki był głupi. Jaki był strasznie głupi.
Boromir widział, słyszał i rozumiał więcej, niźli się mogło wydawać.
Wiedział, co zrobi Frodo, mimo że wciąż sam siebie oszukiwał.
Droga na wschód Powiernika była zarazem końcem jego ścieżki.

<>

Nan Kurunir - Isengard

W Fangornie głównie ze sobą rozmawiali. O wszystkim – Shire, zbiorach, rodzinie, pogodzie... i, oczywiście: wojnie. O swoich towarzyszach.
- Pip... – szepnął Merry, kiedy pozostali sam na sam w spiżarni Sarumana. – Czy ty mi wybaczysz?
- Co? – Tuk ćmił fajkę i jego myśli były wreszcie wolne jak ptak.
- Moją zazdrość. Moje zachowanie, natarczywość i to... odebrałem ci niewinność – wzrok Merry’ego był wyjątkowo trzeźwy i spokojny, chociaż przy wypowiadaniu ostatnich słów jego głos zadrżał.
- Sam ci ją oddałem i proponuję, żebyśmy się nad tym nie głowili. Kto wie, ile czasu nam jeszcze zostało...
Porzucił fajkę na rzecz przyjemniejszego uzależnienia. Dużo przyjemniejszego.

<>

Po Bitwie na Polach Pelennoru

Merry umierał i Pippin czuł to całym sercem. Umierał, a on był bezradny, dziecięco bezradny...
- Tak zimny i nieobecny, mruczący w malignie... - zadrżał Tuk na samą myśl.
Przypomniał sobie ich pierwsze pocałunki – w jego pokoju, gdy wszyscy wyszli, a im wino nie zdążyło wywietrzeć z głów...
Teraz wydawało się to tak nieważne i dawne...
Tylko prawdziwy Król mógł pomóc Merry’emu.

<>

Gondor, Dom Uzdrowień

Zauważył Faramira. Uśmiechał się do nich, wciąż osłabiony i skazany na odpoczywanie.
Rozumiał.
- Panie, jesteś bardzo podobny do swego brata – czasem mówił doń Pippin, a on tylko w milczeniu z szacunkiem kiwał głową.
Rozumiał.

<>

Ithilien

- Pippin! – Merry szaleńczo wbiegł do pokoju tego nieznośnego Tuka, który zawsze musiał się wpakować w jakieś tarapaty.
Gdy zobaczył go, zabandażowanego i poobijanego, zachciało mu się płakać.
- Ty najgłupszy w Tuków, a gdyby cię zabili? – szeptał, trzymając jego dłoń.
- Nie mogłem być gorszy od ciebie – roześmiał się w odpowiedzi Pippin i przytulił jego rękę do serca. – Wygraliśmy. Boromir miał rację mówiąc, że nastąpi koniec... Koniec zła... Koniec...
-... i początek – Merry pomógł mu wstać z łóżka. Pippin oparł się na jego ramieniu i znacząco spojrzał w kierunku drzwi.
Roześmiani, skąpani w świetle poranka wyruszyli na poszukiwanie Froda.

KONIEC (a raczej – początek)

blaidd

Oł, oł, oł, słodkie. Mrrrrrr. Jakieś takie... jasne i wesołe. WP z punktu widzenia dwóch hobbitów i ich miłości.
Mmmmm, Oro, działasz na pewne instynkta. I to już od jakiegoś czasu Wink

. Ach, ta wyobraźnia... [Nie żebym ja z Merrym, Pipkiem, inną dziewczyną - chociaż, kto wie? - albo, o zgrozo - z koniem.]

Ceres

Powiedziałam, że przeczytam nawet slash, jeśli napisze go Aurora, i dotrzymałam słowa!

Uuuch, mieli farta, że ci, co ich rozszyfrowali, nie mieli plotkarskich inklinacji... Very Happy

. Interesujące, lekkie, przyjemne... a ponieważ nie przeszkadza mi ta opcja w przypadku Merry'ego i Pippina, to ja im życzę szczęścia na nowej drodze życia. Wink

Maggie

Moje zdanie już znasz Wink

Remusek17

z powodu hobbitonienawidzenia
nie chciałbym oceniac zle tego utworu
bo sam z siebie jest dobry
tyle ze mi sie go zle czyta

Maggie

Lordzie, czyżbyś nie lubił hobbitów?
Hmmm?
*ostrzy nóż* Wink

Natalia Lupin

Z koniem??? O gosh... /przypomina się opowiastka o carycy Katarzynie Twisted Evil

/
Tekst jest bardzo porozrywany, niesamowicie mnie to rozpraszało.
A ja, jakbym się dowiedziała, to chyba bym się udusiła od takiej tajemnicy. Biedny Bilbo... No i jak zwykle najbardziej lubię Pippina. Jak to jest, że w ff najlepiej zawsze wychodzi Pippin, a w książce kocham Merry'ego?

Ceres

Niezbadane są wyroki Valarów.

Very Happy

Aurora

Maggie

Skoro o Bilbo mowa...
Jak kiedyś przerabiałam napisy do Drużyny (pierwsza wersja piracka, 3-częściowa), to Bilbo dawał tam cukierki Frodowi za to, ze mu siadał na kolanach.. Wink

Ale to tak na żarty było... Wink

Trilby

O nie, jestem absolutnie rozbrojona! To jest coś, czego w zupełności się nie spodziewałam, aaa. No cóż. Powalona jesem Wink

milo się czytało, choć bai nie takie podejście do sprawy tych dwóch Razz

Hekate

Ale śliczne! Ori, straszliwiaście stęskniłam się za twoim pisaniem!