marcepan

Hekate

MARCEPAN

marcowy pan w zaułku
parasolem zasłania oczy
nad nim niebo
te paski te kropki są jak lizak
słodki z jarmarku
i perlą się perlą uśmiechem

ten uśmiech na hulajnodze
pędzi przez miasto
uciekają gołębie spłoszone
turkotem kółek
po masło po bułki marcowy pan
w zaułku tak małym
jak kropla deszczu

wędruje a z nim parasol
kręci młynka za młynkiem
i sypią się wszystkie paski kreski
i koloreski
pod nogi kamienic-mieszczek
zaklętych w ceglane suknie
czy słyszysz jak grają walca
rynny nabrzmiałe smutkiem?

to deszcz
a smutek jest taki maleńki
jak pan, marcowy pan z parasolem
zaraz odleci na skrzydłach gołębi
i zniknie

a w zaułku marcowym
na marcowym bruku
sto marcepanów zgubiła chmura
więc schyl się szybko
i schowaj jeden na szczęście

do parasola

Lora

Hekate

To tak na przekór nastrojowi wyszło - po Tuwimowsku (Julek siedział na ramieniu i podrzucał słowa)

Pisałam urodzinowo dla przyjaciela Smile

edit. szkoda, że nie do rymu, ale ja nie umiem pisać rymowanych wierszy. to znaczy tak CAŁKIEM rymowanych. Wydrukuję sobie ten kawałek i jeszcze pomyślę jak to wszystko bardziej urytmicznić.

Lena

Wiersz przeczytałam kilka tygodni temu. Szczerze powiedziawszy, wydawał mi się wtedy zbyt sztuczny.
Ale potem za każdym razem, kiedy uciekałam przed deszczem przypominały mi się wersy o kropkach i kreskach, o marcepanie i wzorkiem szukałam mężczyzny z barwnym parasolem. Przeskakują przez kałuże słucham śpiewu wody w rynnach kamienic, a mgliste wspomnienie tego wiersza pląsało gdzieś w podświadomości.
Myliłam się co do sztuczności.
Wiersz słodki. Podobał mi się.

Natalia Lupin

Jest śliczne. Marcepanowe.
Starówka! Rynny. Deszcz. O matko, padam do twoich stóp, Hekate.
Wspaniałe.
Wszystkie towje teksty są dla mnie bardzo piwniczne-pod-baranowskie, w różnym stopniu i natężeniu.

Hekate

Dziękuję

To nic dziwnego, Nat, ja się na piwniczności wychowałam. Gdziekolwiek idę, to piwniczność drepce za mną.

Lena, cieszę się, że nie tak sztuczny, jak na początku myślałaś. A ja się do twoich wierszy zabiorę jak trochę odetchnę, albowiem na razie mam we łbie chaos, groch i marchewkę.