Pseudopoezja

Noelle

teraz to tylko wiersz poprawiony, po przeróbkach

książa

tak jakby
gruba książka
czarne literki
obleczone w
szary papier
pospólstwa

uwagi na marginasech
kto je napisał?
ślad małej historii -
taa... -
której nie można się
doczytać

zapach perfum
ludzkich palców
jednoczę się
z innymi

a stos kartek
topnieje
za szybko

Noelle

"carpe diem inaczej"

słońce przecieka przez palce
i tworzy jasną kałużę
w któej utopił się dzień wczorajszy
carpe diem, pokutniku
i ty, i ty, i ja

słodkiej zgubnej sentencji pokłon daj

tak oto nastąpił
najpiękniejszy koniec świata
armagedon
powitany łzami radości

ech, ten patos(tfu!)...

Aurora

jaki patos?

śliczne (-: chyba rozumiem, ech...

a najcudowniejsze odczucie estetyczne wywołuje we mnie TEN fragment:

Noelle

drzewo życia
[wyznanie cherubina]

carpe diem
[krótko, intensywnie]
bo nikt nie porząda owoców
kwaśnych aż do łez
i nikt nie puka do furtki[raj przereklamowany?]

drzewo życia jest
przeżarte przez korniki

(ognisty miecz zardzewiał)
a ja awansowałem na ogrodnika

Lilith

Femme Fatale
patronka rozwodów
(moja wina, moja bardzo
wielka wina)
nieudany i zatuszowany
eksperyment

dziś w glanach
z kompleksem Diany

Aurora

Noeś, wiesz, że ja przyjmuję jako drugi mój nick internetowy właśnie 'Lilith'?...
I się utożsamiam z drugim wierszem bardzo. Bardzo-bardzo. Kompleks Diany...
Pierwszy wiersz też mi się podoba. Strąznik Ogrodu jako Ogrodnik... tak...
Lubię biblijne i mitologiczne motywy, Noeś. Lubię twoje wiersze.

Hekate

Powrót mojej ulubionej, lunatycznej wierszopisarki!
Jak zwykle dosadne, oszczędne i z lekka ironiczne. Świetne w formie.
"Lilith" boska, drzewo moim zdaniem niepotrzebnie przeładowane nawiasami. Ale to jeno moja, prywatna opinia.

Noelle

dzień po

krew pańska
wsiąknęła w ziemię
zakwitły maki
cii...

już po wszystkim
święty krzyż
rozdarty na tysiąc relikwii

Irlandia

dziecię slamsów
każdy ma swoją
Irlandię
gdzie na gałęzi jabłoni
siedzi ptak i fałszuje
a ty jesteś
głuchy

ćma

wyrodna siostra
motyla

goniąc
ku światełku w tunelu
porażona prądem
zginęła

a bo miałam dziwny, dziwny nastrój...

Noelle

Dzisiaj pokazuję 3 wiersze, w trzech różnych gatunkach. Haiku, klasyczny, biały.

jesień

rdzawe plamki
usychający
listek leśny

romansidło

zaszurało krzesło
trzasnęłaś drzwami
zamilkła orkiestra
ty pobiegłaś za nim

lepszy motor - cudak
nad wiejskiego chłopa
wokół gniew i nuda
po romansie - kropa

pochód indywidualistów

Płacz!
- i płaczę

hej Hitler, droga pani
pastereczko ciemnych mas

Bij!
- i biję

chór: nie damy się
z owiec dobre skóry są

Czuj!
- nie czuję...

hej, to my
grzeczne dzieci
bacikiem, rózeczką
upupieni

<klik! wklejone>

Nightwish · Gość

pochód indywidualistów najbardziej jakoś się do mnie przykleił. Znaczy, jakoś tak przytrzymał na dłużej. Najdłużej. Choć... nie umiem go określić. Wracają do góry "Drzewo życia" niesamowicie mi się podoba. Trochę mi się kojarzy z pustym rajem kaczmarskiego. No i Lilith... shhhah, nie umiem określać twoich wierszy.

Aurora

haiku w ogóle nie czuję, w ogóle tego nie czuję, na mirriel widziałam, że jakaś na to moda nastała... a ja tego nie czuję niestety.

'romansidło' dosyć ciekawe, 'pochód indywidualistów' też, ale to zakończenie mi niezbyt przypasowało... <upupieni> - nie lubię takich zmiękczaczy. mam wrażenie, że są na siłę wciskane...

najlepszy fragment wszystkich tych dzieuek dla mnie:

Hekate

Popieram Ori - mnie haiku też nie rusza i mody na tego rodzaju dzieuka nie kapiren.

Co do "indywidualistów" (bo na temat "romansidła" nie mam nic do powiedzenia) - moim zdaniem właśnie zakończenie daje temu utworowi najwięcej. Bardzo udany trik ze zdrobnieniami, trochę przewrotny. W ogóle cały wiersz jest dobry i jak zwykle po Noesiowemu z lekka ironiczny.

Kaczmarski? To chyba przez ten kawałek ze skórami. Kojarzy się z "Obławą".

Aurora

hm, ale mnie się nie podoba w ogóle słow 'upupieni'. pewnie dlatego moje nastawienie, bo np. do rózeczki, bacika nic nie mam.
tylko to 'upupieni'... nie lubię tego i tyle. Smile

Noelle

Tak nawiasem mówiąc, "upupieni" było nawiązaniem do "Ferdydurke".

Z romansidła - czasem człowiek ma ochotę na sklecenie paru rymów częstochowskich Smile

Noelle

dance macabre

pomachaj falbaną, dziewczyno
pomachaj!

wir, okrąg, maskarada,
pięta, krok
zmylony krok

ucałuj, dziewczyno
zeschniętymi ustami
ucałuj!

takt trzy czwarte, bok
to ostatni nasz taniec
ostatni!

(stałe tempo, mon cheri)

a narzeczonemu kwiatka daj
na grobie!

święty duchu katolików

nie umiem się do ciebie modlić
(na kolanach, upodlić)

nie spamiętam zdrowaśki
przepisu na raj

a wśród faryzeistyczego bankietu
abso-bytu
jakoś pomysłów brak

zima

na szybie bluszcz i róże
lodowe kwiaty
rozkwitają zimą

Noelle

dance macabre

pomachaj falbaną, dziewczyno
pomachaj!

wir, okrąg, maskarada,
pięta, krok
zmylony krok

ucałuj, dziewczyno
zeschniętymi ustami
ucałuj!

takt trzy czwarte, bok
to ostatni nasz taniec
ostatni!

(stałe tempo, mon cheri)

a narzeczonemu kwiatka daj
na grobie!

święty duchu katolików

nie umiem się do ciebie modlić
(na kolanach, upodlić)

nie spamiętam zdrowaśki
przepisu na raj

a wśród faryzeistyczego bankietu
abso-bytu
jakoś pomysłów brak

zima

na szybie bluszcz i róże
lodowe kwiaty
rozkwitają zimą