Skrycie bycie :)

Hell

Perłą głazem niespodzianie
Cieniem wiatru złotym graniem
Gdy jak płomyk tli się tkliwie
W oczach wierci niecierpliwie
Wrażliwości poruszyciel

Gdy ten niepojęty smutek
Nadskakuje bije w życie
Tak tęsknotą mnie rozpiera
Tchnieniem płuca rozpościera
Łzy oddechy blaski drżenia
Wszystko to na papier zlewam
By jak ciepło oddać skrycie
I pomyśleć – choć przez chwilę
Żem człowiekiem – a nie bytem

Że to wszystko skrzy się snuje
Parzy skwierczy posykuje
Szeptem szpetnym zauracza
A realizm w sny przetacza
Po to tylko – by na chwilę
Jedną krótką nockę ciemną
Gdy nic nie ma – jam niezmienną
Smutkiem jedna i to życie
Czujne zimne czarne znicze
Dziwne twórcze skrycie bycie

Noelle

Opowiastka o takim małym domowym poecie? A tam, mniejsza o treść. Brzmi ślicznie dla ucha.

Cytat:

Że to wszystko skrzy się snuje
Parzy skwierczy posykuje
Szeptem szpetnym zauracza
A realizm w sny przetacza

Osoba o wyższej niż przeciętna wrażliwości na świat, aby go sobie uporządkować, przetwarza realne rzeczy w artystyczną papkę(a przypadku domowych poetów - sztuka dla sztuki... ja nie wiem, co ja w tym widzę Wink

). Mocniej czuje, a może po prostu jego "oczyznicze" jakoś tak bardziej widzą niż patrzą.

*wizja koniecznie czarnych oczu Wyspiańskiego obserwującego wesele, może już wtedy planującego przerobić je na "Wesele"*

Hell

Właściwie się wszystko zgadza. Domowy poeta, który się stanowczo wstydzi swojej twórczości, więc poza tym forum i jednej osoby, wiersze leżą w szufladzie. Niemniej - cieszę się bardzo, że się podoba Smile