Cykl II Miłość, Nadzieja, Wiara

merrik

I
Miłość

Czuję że żyję.
Dziwne to uczucie
Jak obudzić się z długiego snu
To co złe
Pochłonęła niepamięć
Zakrył swoim płaszczem
Dobry Duch
Tyś mi dłonią wskazał
Nową drogę
Tyś mi odwagę darował
By nią iść
Tyś dłoń mą
w swej dłoni zamykasz
gdy braknie sił
Idziesz obok
Czuję to
Idę przy Tobie
Ty wiesz to.
Wsparci na sobie
Na przekór łzom
Gdy cały świat mówi: nie
Ty wiesz
Ja wiem
My będziemy razem iść
Drogą do nieba
lub na samo piekieł dno

I znowu. Wiersz ma dedykację. Nietypowe, choć typowym się staje.
Dla M;*
I Ty wiesz, że to dla Ciebie.

Noelle

Tematyka znów nie reges. Zażalenia jak zwykle. Ale tu nawet klimatu nie czułam. Chociaż miłość to coś tak dziwnego, że należy się strasznie dziwić, jak komuś się wyjątkowo uda napisać coś dobrego(czy ten pesymizm aż taki widać?)