FAQ
Szukaj
Użytkownicy
Grupy
Galerie
Rejestracja
Profil
Zaloguj się, by sprawdzić wiadomości
Zaloguj
Forum Lunatyczne forum Strona Główna
->
Poezja
Napisz odpowiedź
Użytkownik
Temat
Treść wiadomości
Emotikony
Więcej Ikon
Kolor:
Domyślny
Ciemnoczerwony
Czerwony
Pomarańćzowy
Brązowy
Żółty
Zielony
Oliwkowy
Błękitny
Niebieski
Ciemnoniebieski
Purpurowy
Fioletowy
Biały
Czarny
Rozmiar:
Minimalny
Mały
Normalny
Duży
Ogromny
Zamknij Tagi
Opcje
HTML:
TAK
BBCode
:
TAK
Uśmieszki:
TAK
Wyłącz HTML w tym poście
Wyłącz BBCode w tym poście
Wyłącz Uśmieszki w tym poście
Kod potwierdzający: *
Wszystkie czasy w strefie EET (Europa)
Skocz do:
Wybierz forum
Strefa gęsta od promili
----------------
Wokół sami lunatycy
DZIUPLA POD KSIĘŻYCEM
Piwnica
Melina ćpunów sztuki
----------------
Dom japoński
Gniazdo kinoluba
Szafa grająca
Literaturownia
Klub Pojedynków
Proza
Zakątek literata
----------------
Lodówka trolla Świreusa
Fanfiki różnofandomowe
Fanfiki
Poezja
Katakumby
Jak to u nas drzewiej bywało...
----------------
Archiwum dawnych wątków
Tematy okołopotterowskie
Archiwum literackie
Przegląd tematu
Autor
Wiadomość
Remusiątko
Wysłany: Śro 19:17, 22 Sie 2007
Temat postu:
Najt, Najt, Najt. Najtuś.
Chyba po raz pierwszy komentuję coś twojego na forum. Chyba wolę to robić na gadu, no ale... nie ma cię. A kilometrowej wiadomości zostawiać nie chcę.
Nie obudził mnie żar wypalający oczy
Nikt nie chciał już więcej bym postradał zmysły
Poszedłem spać
W czasach wojny, łez
W czasach chaosu
A obudziłem się spokojny
To mnie urzekło. To mi daje zapewnienie, że już jest dobrze. Stabilizacja wewnętrzna. Przejść przez piekło i wrócić pełnym nadziei. Pełnym spokoju.
Obudziłem się na powrót człowiekiem.
I nic, co ludzkie, nie jest mi obce...?
Uzależniony od własnej samodzielności
Naćpany poczuciem winy
Mogę spokojnie otworzyć oczy
- Już jestem czysty
Mam nadzieję, że dobrze zrozumiałam te słowa.
Uzależniony od samodzielności, bo ona nigdy nie dała ci ciepła, uwagi, troski.
Poczucie winy. Sam teraz widzisz, że dobrze się stało. Nie możesz zabronić ludziom pewnych uczuć. 'Kochanie' niesie za sobą odpowiedzialność.
Nie bój się.
Wiem, łatwo mi mówić. Mogę rozumieć, ale nie mogę czuć tego.
I tylko dłonie ścierpnięte muszę rozetrzeć
Rękawy kaftana zbyt ciasne
Zbyt białe
Zbyt bezpieczne
I przypomniało mi się: upadamy, by wstać.
*na początku literówka - to z takich bardziej przyziemnych rzeczy.
Natalia Lupin
Wysłany: Pon 10:00, 02 Lip 2007
Temat postu:
Przychylam się do opinii Leny, chociaż ilekroć muszę powiedzieć, że wiersz ma za dużo słów, przypomina mi się "Amadeusz"- absurdalne 'za dużo nut'. Tym razem jednak chyba coś w tym jest, bo czociaż czytałam dwa razy, za każdym razem około 'zamkniętej powieki' mój umysł zaczął odpływać gdzieś daleko.
Trzeci kawalek,
Cytat:
Wczoraj rwałem jeszcze paznokciami skórę
Krzykiem pękały nabrzmiałe tętnice
Dziś naprawdę obudziłem się spokojny
Nie było już
Moich łez
Mojego chaosu
Mojego poczucia winy
uważam za bdb. Trochę mi się kojarzy, jakby był tłumaczony z angielskiego, ale bardzo mi się podoba.
A ostatniasta zwrotka jest fantastyczna. Nie ma na nią mocnych. Jest genialna. Biję przed nią pokłony.
Lena
Wysłany: Nie 22:26, 01 Lip 2007
Temat postu:
Podobała mi się puenta. Ale po co tyle słów? Ten wiersz musiał być aż tak długi? Jak dla mnie za dużo porównań, za dużo mowy o jednej kwestii. Wydaje mi się, że lepiej by było trochę to skrócić.
Gdzieś po drodze chyba była literówka?
Po za tym, jak najbardziej w porządku.
Nightwish
Wysłany: Śro 15:15, 23 Maj 2007
Temat postu: Spokój...
Na życie poświęciłem chyba zbyt wiele lat
Ale obudziłem się- jak nigdy- spokojny
Już bez łez w oczach
Chaosu w oczach
Czegoś, czego oczami nieukiem już chyba
Odzwierciedlić
Wczoraj rwałem jeszcze paznokciami skórę
Krzykiem pękały nabrzmiałe tętnice
Dziś naprawdę obudziłem się spokojny
Nie było już
Moich łez
Mojego chaosu
Mojego poczucia winy
Nie obudził mnie żar wypalający oczy
Nikt nie chciał już więcej bym postradał zmysły
Poszedłem spać
W czasach wojny, łez
W czasach chaosu
A obudziłem się spokojny
Ze zwierzęcia w noc
na powrót stałem się człowiekiem
Z bestii przemieniłem się w księżniczkę
Z chaosu- w spokój
Z łez- w zamkniętą powiekę
Obudziłem się na powrót człowiekiem.
Bez poczucia odmienności
Gdy wbijają wzrok w oczy
W pomalowane paznokcie
Gdy szaleńcowi szaleństwem ukojenie dają
Obudziłem się bez poczucia odmienności
Obudziłem się spokojny.
Nie prosiłem Boga by chociaż mych żalów wysłuchał
- modlitw nie słuchał już dawno
Wczoraj byłem ślepcem
Upadając, wstając
Błądząc po omacku
A teraz – nie obudziłem się tak spokojny
Już dawno
Uzależniony od własnej samodzielności
Naćpany poczuciem winy
Mogę spokojnie otworzyć oczy
- Już jestem czysty
I tylko dłonie ścierpnięte muszę rozetrzeć
Rękawy kaftana zbyt ciasne
Zbyt białe
Zbyt bezpieczne
fora.pl
- załóż własne forum dyskusyjne za darmo
Powered by
phpBB
© 2001, 2005 phpBB Group
Theme
xand
created by
spleen
&
Emule
.
Regulamin