 Wysłany: Pon 9:25, 02 Sty 2006 Temat postu: |
|
| łał. straszne. cudowny klimat.
trup w szafie... wróżyłąm sobie kiedyś z kart i wyszło mi że właśnie w szafie znajdę trupa. brry! na pewno w swojej szfie chcie ją schować? ;J |
|
| Wysłany: Pon 9:04, 02 Sty 2006 Temat postu: |
|
| LOP * Ori się śmieje* Liga Pchorny Przyrody, hie...
Przez to własne wspomnienie 'Misery' i czytanie 'Imprimatura' (pijawki zarażone dżumą, mein Gott) usypiałam, lękliwie kuląc nogi pod sobą... Heh, jak napiszę/nakręcę coś w stylu 'Misery' powiadomię. I pamiętajcie - uważać na nogi! W końcu są jeszcze tacy szaleńcy, co za opowiadanie mogą wam odpiłować stopę... |
|
| Wysłany: Nie 21:28, 01 Sty 2006 Temat postu: |
|
| Cóż za nastrój... Auroro, ty mnie przerażasz. Nie moge się powstrzymać od utożsamiania narratorki z tobą, ale przy opowiadaniu Hekate było chyba gorzej. Może dlatego, że podczas czytania twojego opowiadania nie miałam wrażenia, że włażę z butami w czyjeś życie uczuciowe.
Co to jest LOP? EDIT: jeszcze jedno - jak wydasz jakąś powieść psychologiczną albo nakręcisz thriller, to nam powiedz. A jak już się nie będziesz mogła powstrzymać, to dla ciebie obejrzę/przeczytam nawet horror. |
|
| Wysłany: Nie 20:38, 01 Sty 2006 Temat postu: |
|
| O_O
Uwielbiam przeplatające się dwie rzeczy, np dwie historie podobne, albo piosenka i opowiadanie, naprawdę.... Ale to straszne byłooooo! Boję się. <.< |
|
| Wysłany: Nie 19:21, 01 Sty 2006 Temat postu: |
|
| Aurora. Piękne. Wspaniałe. Cudowne. Mogła bym takie czytać całe dnie. I noce. I przeczytam Mistery. Kocham takie rzeczy. Kocham. | |
| Wysłany: Nie 19:02, 01 Sty 2006 Temat postu: |
|
| Ori! Ty mnie kiedyś wpędzisz w poważne stany lękowe.
Lubię gonitwy myślowe. Lubię horrory, lubię duchy wyłażące ze ścian i krew na ekranie. Ale teraz się boję. "Misery" nie czytałam, ale oglądałam. Brrr! |
|
| Wysłany: Nie 16:02, 01 Sty 2006 Temat postu: |
|
| Mnie samą przeraża, Misery nie oglądałam, tylko książka, potem po nocach budziłam się sprawdzać, czy mam obie nogi... (brr)
To własnie było w takim nastroju-że-lepiej-nie-mówić (tzn. czas samobójstwa on-line). Na dodatek wpłynęła na to Doda i moja nienawiść do Pięknej. Aaa, ale zakończenie mi niejednoznaczne wyszło... chyba. Miało być, ze to klątwa Nocy, ale tak wyszło bardziej (co mi bardzos ie spodobało), że to Rafał morduje. |
|
| Wysłany: Nie 15:57, 01 Sty 2006 Temat postu: |
|
| No i teraz wpadłam we własne sieci. Kiedyś tłumaczyłam Hecy, że fikcja literacka, że przekształcenie rzeczywistości, że to nie osobiste... (swoją drogą było osobiste, w pewnym sensie). A teraz czytam to Coś i trochę mi nieprzyjemnie. Bo ja czytałam "Misery" - gorzej, widziałam i film.
Czyżby to produkt poświątecznego doła? Ori? W zasadzie trochę poetyckie, trochę prozatorskie i bardzo, ale to bardzo nieprzyjemneemocjonalnie. I mówię to ja, istota, która najlepiej odpoczywa oglądając horrory i strzelanki. Brrr... Chyba się muszę napić. Dobre, ale paskudna aura. |
|
| Wysłany: Nie 15:48, 01 Sty 2006 Temat postu: Szafa |
|
| Uwaga, opowiadanie dość drastyczne. Zainspirowane 'Szafą' Dody (jednak wolałąbym żeby tekst czytać po przeczytaniu opowiadania):
http://tekstpiosenki.emuzyka.pl/8289/3.html ‘Szafa’ Zabiję ją i schowam w szafie. Dłonie zakopię na dworze. Zasadzę na nich róże. Herbaciane. Zabiję się. *** Niska, ładna, brązowe włosy. I ten olśniewający uśmiech. Zabiję ją, nikt mi nie przeszkodzi. Wyrwę jej zęby, wydłubię oczy i obetnę ręce. Zakopię w ogródku. Żegnaj, Piękna. *** Kupuję nóż. Ostry, o ciężkim ostrzu. Nie stać mnie na piłę mechaniczną. Nóż też będzie dobry. Utnę jej język. O, i poproszę tasak. *** Zakładam czarną bluzę i spodnie. Nawet skarpetki mam czarne. Będę jak noc. Jak krwiożercza, zazdrosna Noc. Zabiję Dzień, zabiję, wyrwę mu chmury oczu i obetnę promienie dłoni. Oczy błyszczą mi jak gwiazdy, a twarz to Księżyc. Wiem to, chociaż nie patrzę w lustro. Nie jestem sobą. Jestem Nocą. *** Idzie. Widzę ją. Szczupłą i piękną. Nienawidzę. Nienawidzę. Nic więcej się nie liczy. Zabić. Noc pragnie ofiary. *** Widzi mnie, ale idzie dalej. Podążam za nią. Jestem jej Cieniem. Przerażam ją, jak Cień. Szare oczy bez przerwy się oglądają. Noc przyobleka złowieszczy uśmiech. Piękna przyspiesza. *** - Śledzisz mnie? – odwraca się zdeterminowana. - … - Nie raczysz mi odpowiedzieć? Cisza. Cisza gwiazd. - Kim jesteś? Noc uśmiecha się nadal. W niewidzących oczach odbija się światło lamp. - Chyba… wiem – Dzień rozwiera zdziwione oczy. – Przewodnicząca LOP-u? Tak? Szybki ruch. Piękna przygwożdżona do ziemi. Łupnięcie. Ciemność wokół. *** Oczy szare otworzone. Czemu jest taka? Nic nie rozumie. Zabiję ją. - Co ty chcesz zrobić? Oszalałaś? – Szamocze się, ale nic nie zrobi. Nadszedł czas Nocy i nic na to nie poradzi. - Ja zadaję pytania – ochrypły głos dudni w ciszy. *** - Dlaczego byłaś taka? - Jak byłam? - Taka, jaka jesteś. - To znaczy? - Ja zadaję pytania. Dlaczego jesteś doskonała? - Normalna jestem. Czemu miałabym być doskonała? Nóż na gardle. - … - Dobra, może jestem ładna, ładnie maluję. I co z tego? - … - Przepraszam! - Czemu mnie nie rozumiesz> - Bo jestem normalna. Ciebie nikt nie rozumie. - Czemu? - Ponieważ… - Słucham, nie bój się prawdy. - Jesteś nienormalna, dzika, zachowujesz się jak dziecko autystyczne, nie słuchasz muzyki. Jesteś brzydka. Kujon. - Tak, jak myślałam. Co mam z tobą zrobić, powiedz mi piękna? - Wypuść mnie, a ja nic… nic nikomu… Księżyc powoli znika. Noc wszędzie. - Nienajlepsza odpowiedź. Cisza. - Czytałaś ‘Misery’? - Nie. - Szkoda. Piękna trzęsie się. - Zrobię wszystko, tylko mnie wypuść… Cisza. Uważna, napięta cisza. - Absolutnie wszystko? - Tak, przysięgam, wszystko! - Dobrze. Wypuszczę cię, jeśli mi przyrzekniesz… - Co? Co? Co? - Przysięgnij. Powtórz za mną. - Dobrze. Przysięgam, że ja, Piękna… …zamorduję Rafiego, nim miesiąc przeminie… Cisza. - Co? - Powtarzasz? A może chcesz, żebym ci amputowała lewą dłoń? Błyśnięcie tasaka. - D-dobrze… Przysięgam, że ja, Piękna… …zamorduję Rafiego, nim miesiąc przeminie… Syk ostrza. - Wiedziałam, że przysięgniesz. I pamiętaj, jeśli tego nie zrobisz, coś bardzo złego spotka ciebie. Bardzo złego! *** - Nie wierzę! – krzyczy Piękna i wybiega. Już nie słyszy śmiechu. I wcale nie jest zdziwiona wieścią o samobójstwie Nocy. *** Miesiąc później Na cmentarzu przybył nowy świeży grób. Dziwnym trafem, Piękna popełniła samobójstwo w ten sam sposób, co Noc. A ciężki, zakrwawiony krwią dwóch dziewcząt nóż spoczął w szufladzie Rafała. KONIEC |
|