 Wysłany: Pon 0:04, 27 Lis 2006 Temat postu: |
|
| To prawda. Dziękuję za taki komentarz (tulaaaa). Apulejusz to nasz guru.
obława pasuje. O brońcie się bracia wilczy nim wszyscy wyginiecie! - jak słyszę to zdanie, łzy mi sie cisna do oczu. Dlatego wiersz dedykuję wszystkim zabijanym wilkom na świecie i wilkołaka, które choć - w mojej wizji maja cos z bestii, sa jakże ludzie i jakże strasznie zwierzęce... |
|
| Wysłany: Nie 23:01, 26 Lis 2006 Temat postu: |
|||||||||
- piękny rytm. Dochodzę do wniosku, ze żeby taki rytm osiągnąć, trzeba czasownik umieszczać na końcu zdania, pamiętając dodatkowo o odpowiednim doborze pozostałych słów. Taki cudny rytm ma Apulejusz w Metamorfozach, no nie, Siestra? 
W ogóle, rzecz jest śliczna..., narzuca obraz ciemnego lasu i jasnych wilczych ślepi, w których odbija się blask księżyca... Skojarzyło mi się z Obławą Kaczmarskiego, szczególnie ten wers:
- jest podobny do któregoś z tej piosenki.
- jak Remmy, uważam, że wiersz jest spokojny, a ten wers bardzo ten spokój uwypukla. Jest powolny, jakby bajkowy... W ogóle, utwór ma klimacik baśniowy - chyba glównie przez język. Spokojny ale smutny. A co smutne, to piękne.
- świetna gra dżwięków! 'Wilków' mi tu nie za dużo - częste powtórzenia dodają rytmu, refrenu i tworzą rodzaj jakiejś mantry... Ostatnie dwie strofki są piękne. A - i jeszcze te antynomie. To jest ludzkie, to jest wilcze. Antynomie często występowały ostatnio w Szkicach  .
Śliczne. |
|||||||||
| Wysłany: Czw 20:55, 23 Lis 2006 Temat postu: |
|
| ktorej ja osobiscie nie popieram, lecz coz......... | |
| Wysłany: Czw 20:53, 23 Lis 2006 Temat postu: |
|
Nie znam lasu Baczyńskiego  A wilków miało być jak najwięcej, to specjalny zabieg, a i ta pierwotan wersja wilków wilczych zezwilczonych miała więcej. Chciałam w ten sposób pokazać, jak bardzo wilczy jest wilkołak, i jak mało jest w nim człowieczeństwa...
To taka moja prywatna wizja wilkołactwa... |
|
| Wysłany: Czw 18:28, 23 Lis 2006 Temat postu: |
|
| <lubi motyw wilka, więc wchodzi>
cień niewolniczy, mm... niezłe, ale wilkowania to niekiedy aż nadto; ale ogólnie mi się podoba zezwierzęcony człowiek; ludzie to, czy wilcy? - ta... i ostatnia zwrotka mi się podoba, ładnie brzmi Skojarzyło mi się z "Lasem" Baczyńskiego. Gdyby nie on, pomysł uznałabym za najmiodniejszy. |
|
| Wysłany: Czw 18:20, 23 Lis 2006 Temat postu: |
|
| sliczne i jak dla mnie bardzo wbrew pozorom spokojne... | |
| Wysłany: Czw 17:31, 23 Lis 2006 Temat postu: Wilcze Smutki |
|
| Wilcze Smutki
Wilcze miał imię i wilcze kły. Gdy leżał w jamie wilcze sny przychodziły; Pod wilczymi powiekami przemykały. Wilczy cień niewolniczy sunął za nim po śniegu Wystraszony i szybki, drżący i wychudły. Księżyc te wilczyska w mgłę srebrną ubierał… Sidła wilcze wilczą siłą powyginane… Ze ślepi wilcze łzy płyną, Bólem samotności wilczej wyciśnięte. Wilcze jest i to serce jego gniewem przesączone. Rozszarpane aż do sumienia, wilczymi pazurami… Wilcze są jego myśli, a ludzkie pragnienia. Wilcza to noc, ciemna i duszna Gdy wilcze łapy z ludzkimi się skrzyżują. Ludzkie czaszki zakrywa ziemia. Wilcze miał imię i wilcze kły A ludzkie wspomnienia i ludzkie dzieci. Wilcze miał łzy, a oczy ludzkie. Wilczą śmiercią skonał, W wilczym dole spoczął. Ludzkim ciałem strupieszał. 23 XI 2006 r. |
|