 Wysłany: Pon 16:38, 18 Gru 2006 Temat postu: |
|
| Ależ nie, wcale nie myślałam o "Kocham cię". Chodziło mi o stylizację stylizacj. Pierwszy poziom stylizacji - wzorujesz się na utworze powiedzmy, że z romantyzmu. Drugi poziom - wzorujesz się na wierszu, który wcześniej wzorował się na romantyzmie. Ale to w zasadzie nieważne, taka sobie luźna uwaga.
Nie pomyślałabym, że ten wiersz może mieć coś wspólnego z Młodą Polską - głowę bym dała, że z romantyzmem... |
|
| Wysłany: Pon 12:45, 18 Gru 2006 Temat postu: |
|
Łoooo, ja nie wiem o co chodzi szefowej  Ja z poezji nie aż taka dobra... Czy chodziło tu o to, ze *** jest podobny do Kocham Cię? To chyba przez to serce, wiem motyw sie ten sam pojawił, ale treść jest o czym innym. Tu jest o smierci i pragnieniu jej, a w Kocham cie o niespełnionej miłości, choć bardziej o odejściu ukochanej. A co znaczy urabianie czegos na coś?... W sensie poetyckim
Hmm. Remek, mnie ten fragmet też sie podoba. Napisał go Bolesław Leśmian, Leś, mój. W wierszuŚmierć wtóra. Inhy fragment pochodzi z "Jadwigi". Wiersze Młodej Polski. |
|
| Wysłany: Nie 14:59, 17 Gru 2006 Temat postu: Re: *** (w) |
|||
to mnie najbardziej ruszylo...... |
|||
| Wysłany: Sob 19:10, 16 Gru 2006 Temat postu: |
|||||||
Mnie to pachnie stylizacją stylizacji  To tak, jakby ktoś urabiał wiersz na wiersz, który już wcześniej był urabiany na romantyzm. No nie wiem, tak jakoś, pewnie jak zwykle mój sposób myślenia jest zamotany na jamen.
Trochę niedoskonałostek.
To nieszczęśliwymi w połączeniu z poprzedzającymi wersami brzmi przydługo w głośnym czytaniu. Lepiej już by chyba było "nieszczęsnymi", mniej sylab. Ale musiałabyś to sama przeredagować, ja się nie wtrącam.
Brak ogonka.
Jak dla mnie totalnie niepotrzebny trzykropek w zakończeniu, bo rozmywa całość. Wcześniej tak, niech będzie, ale na samym końcu postawiłabym kropę jak stąd do Bangladeszu. Wtedy byłoby bardziej krwiście. Lubisz poezję w dawnych kształtach. Nie wiem, czy to zaleta, czy wada, raczej stwierdzenie faktu. Ten wiersz ciekawy jest przez swoją archaiczność właśnie, chociaż jak dla mnie sposób pojęciowania za bardzo siedzi w dawnych epokach. |
|||||||
| Wysłany: Pią 19:58, 15 Gru 2006 Temat postu: *** |
|
| ***
Cicho... ciszej, nie mówmy nic o tem... Bo straszno jest zmarłym umierać raz wtóry, a mnie wciąż próbować, próbami nieszczęśliwymi... Bo tam nic - Tylko nicość rozścierwiona od padołów aż do wyżyn... Powiedział pan Leś... Jak żyć? Nie wierzę już w nic Ni w Boga, ni w sens, ni w życie... Umrę jak człowiek, a chcę jak zwierze Na to tylko zasługuję... I co z tego, że jestem? Byt mój bytuje bytem próżnym. Wzlecieć ponad mrok bym pragnął Ale skrzydeł mi brak I wiary... i szczęścia. Na zatracenie się narodziłem, tak, wiem, by umrzeć szybciutko. Nie boję się. Tylko proszę, podaj mi dłoń... Skoro już Boga nie ma... Bądź przy mnie, proszę, trwaj. Usta twoje niech wyszepczą- imię moje, ze strachem wypowiadane przez świat. Kocham cię miłością dziwną Bo serca mi brak i uczuć mi brak i duszy mi brak i życia ... Tak bardzo brak... |
|