 Wysłany: Śro 22:45, 04 Kwi 2007 Temat postu: |
|
| SIĘUSPRAWIEDLIWIANIE
Bo to jest dobra inspiracja, proszę pani, czyjś między ramieniem a łokciem kawałek cudu. My takie jesteśmy, moja droga, że nawet wiosna śni nam się pocałunkiem, przydługim spojrzeniem i jakimś-takim prywatnym marcepanem. Ani tu ugryźć, bo nie smakuje teoria, zresztą jak zwykle szkoda nam czasu, ani obejść z daleka, bo czepia się to-to spódnicy jak rzep. Zamiast jak zwykle o sacrumach może nawet o metafizykach piszemy o rzęsach i spacerach nad Wisłę, jakby to miało jakiekolwiek znaczenie. Bo, widzi pani, czasem nawet własny charakter się burzy i nie daje dojść do słowa. Ty chcesz tak, on inaczej, ot bieda! Chciałoby się, a jakże, do rymu zawodzić o różach, ale całe szczęście, talentu nie staje i siły. Kiedyś, chwała Bogu, kończy się wiosna tak mówią, a ja im wierzę. I wtedy, pani wie, wszystko wraca do właściwej formy i treści. Znowu chwytamy sacrumy za ogon jak sroki do jednego wora. Przy filiżance herbaty nie jest trudno zaglądać w istotę bytu. Aż tu pewnego dnia, droga moja, słońce wpadnie przez okno i oświetli ten kawałek cudu między nadgarstkiem a wskazującym palcem. Właśnie ten, którego najchętniej by się nie zauważyło, bo przecież ważniejsze są sprawy, choćby i wszechświat. Czyjeś oczy, czyjś uśmiech i czarci biorą postanowienia, nie wspominając istoty bytu! Bo to, proszę pani, taki czar, że motyle pukają do powiek jak wędrowni sprzedawcy, co zawsze wychodzą z pustymi rękami i pełnym portfelem drobniaków. |
|
| Wysłany: Śro 22:37, 04 Kwi 2007 Temat postu: średniowieczny sen/ Sięusprawiedliwianie |
|
Przepraszam, że Was dręczę swoimi wierszydłami, ale Wena ignorować nie sposób 
ŚREDNIOWIECZNY SEN do *** od karku w dół niedopowiedzenie zwisa słowo z gałęzi bez języka wyrwali dla psów kłębowisko myśli czyha teraz na strzępy i sens ukryty we włosach obrus pleców na nich ślady wina minstrel składa opowieść z kamieni ton uderza o gotyk i chciałoby się objąć przycisnąć do twarzy wieżę kościoła tak pełną jaskółek w dłoniach ofiarny młot rozbija treści sypie się metafora jak pył na twarde plecy świątków między palcami koronki prosto z gandawy trochę jabłek i pęki łaciny zdrapane z ołtarza mój sen śni się w budce cygana na wyciągnięcie ręki od średniowiecza do twojej twarzy dwa pacierze i boczna nawa z tryptykiem |
|