 Wysłany: Pią 18:31, 11 Maj 2007 Temat postu: |
|
| Bardzo ciekawa rzecz.
Nie dość, że treściowo, ale jeszcze technicznie, widzę staranność w wersowaniu, tu każde słowo ma swoje miejsce. "daj mi znaleźć sens w jego braku" To jest dopiero rozpaczliwe błaganie! Wielu ludzi już o to prosiło, często nie formułując dosłownie, i dalej będzie prosić. Pewnie bez skutku. świetny okrzyk z wodą w edenie Nie podobają mi się tylko dwie strofy, niestety - jak podejrzewam - dla autorki najważniejsze (chociaż moim zdaniem wcale niekoniecznie) Chodzi mi o ten zwrot do boga o nieidealność i o ostatnią strofę. Pół biedy nieidealność. Chociaż mnie to wybrzmiało trochę jak z jakiegoś czasopisma dla nastolatek. Gorzej z zakończeniem, które jest zdecydowanie przeładowane. Przymiotnik "paradoksalnego" burzy rytm, jest za długi. "neutralny" "brudny" "paradoksalny" "niedoskonały" Za dużo na niewielkiej płaszczyźnie. Tu się aż prosi ostra puenta, która uderzyłaby odbiorcę między oczy. Dlatego bardzo proszę, pomyśl nad tym, bo wiersz warty jest doszlifowania - mimo niedoskonałostek zapada w pamięć. |
|
| Wysłany: Śro 19:15, 11 Kwi 2007 Temat postu: Nie-idealizować |
|
| Nie-idealizować
kropla krwi na umyśle ręce plami bezradność boże daj mi kolejne marzenia daj mi znaleźć sens w jego braku wody! wody skąpią w edenie wody! marnieją nam dzieci na frontach karuzel marnieje nam czas formaliną legendy zalany biją w dzwony szósta wojna o niepodległość szósta wojna o nieskończoność niedoskonałość boże proszę daj mi siłę nie chcę być idealna puste znaczenia gniją na półkach milionowe drobinki kurzu w powietrzu przegrały przegramy krzyżują ludzie spojrzenia po sobie puste niech psy o kości walczą hej panie neutralny! zahaczam butem o kawałek brudnego chodnika w drodze do swojego paradoksalnego raju zaplątana w euforii bytu chcę dać się uwięzić w niedoskonałej rzeczywistości |
|