 Wysłany: Śro 19:17, 22 Sie 2007 Temat postu: |
|
| Najt, Najt, Najt. Najtuś.
Chyba po raz pierwszy komentuję coś twojego na forum. Chyba wolę to robić na gadu, no ale... nie ma cię. A kilometrowej wiadomości zostawiać nie chcę. Nie obudził mnie żar wypalający oczy Nikt nie chciał już więcej bym postradał zmysły Poszedłem spać W czasach wojny, łez W czasach chaosu A obudziłem się spokojny To mnie urzekło. To mi daje zapewnienie, że już jest dobrze. Stabilizacja wewnętrzna. Przejść przez piekło i wrócić pełnym nadziei. Pełnym spokoju. Obudziłem się na powrót człowiekiem. I nic, co ludzkie, nie jest mi obce...? Uzależniony od własnej samodzielności Naćpany poczuciem winy Mogę spokojnie otworzyć oczy - Już jestem czysty Mam nadzieję, że dobrze zrozumiałam te słowa. Uzależniony od samodzielności, bo ona nigdy nie dała ci ciepła, uwagi, troski. Poczucie winy. Sam teraz widzisz, że dobrze się stało. Nie możesz zabronić ludziom pewnych uczuć. 'Kochanie' niesie za sobą odpowiedzialność. Nie bój się. Wiem, łatwo mi mówić. Mogę rozumieć, ale nie mogę czuć tego. I tylko dłonie ścierpnięte muszę rozetrzeć Rękawy kaftana zbyt ciasne Zbyt białe Zbyt bezpieczne I przypomniało mi się: upadamy, by wstać. *na początku literówka - to z takich bardziej przyziemnych rzeczy. |
|
| Wysłany: Pon 10:00, 02 Lip 2007 Temat postu: |
|||
| Przychylam się do opinii Leny, chociaż ilekroć muszę powiedzieć, że wiersz ma za dużo słów, przypomina mi się "Amadeusz"- absurdalne 'za dużo nut'. Tym razem jednak chyba coś w tym jest, bo czociaż czytałam dwa razy, za każdym razem około 'zamkniętej powieki' mój umysł zaczął odpływać gdzieś daleko.
Trzeci kawalek,
uważam za bdb. Trochę mi się kojarzy, jakby był tłumaczony z angielskiego, ale bardzo mi się podoba. A ostatniasta zwrotka jest fantastyczna. Nie ma na nią mocnych. Jest genialna. Biję przed nią pokłony. |
|||
| Wysłany: Nie 22:26, 01 Lip 2007 Temat postu: |
|
| Podobała mi się puenta. Ale po co tyle słów? Ten wiersz musiał być aż tak długi? Jak dla mnie za dużo porównań, za dużo mowy o jednej kwestii. Wydaje mi się, że lepiej by było trochę to skrócić.
Gdzieś po drodze chyba była literówka? Po za tym, jak najbardziej w porządku. |
|
| Wysłany: Śro 15:15, 23 Maj 2007 Temat postu: Spokój... |
|
| Na życie poświęciłem chyba zbyt wiele lat
Ale obudziłem się- jak nigdy- spokojny Już bez łez w oczach Chaosu w oczach Czegoś, czego oczami nieukiem już chyba Odzwierciedlić Wczoraj rwałem jeszcze paznokciami skórę Krzykiem pękały nabrzmiałe tętnice Dziś naprawdę obudziłem się spokojny Nie było już Moich łez Mojego chaosu Mojego poczucia winy Nie obudził mnie żar wypalający oczy Nikt nie chciał już więcej bym postradał zmysły Poszedłem spać W czasach wojny, łez W czasach chaosu A obudziłem się spokojny Ze zwierzęcia w noc na powrót stałem się człowiekiem Z bestii przemieniłem się w księżniczkę Z chaosu- w spokój Z łez- w zamkniętą powiekę Obudziłem się na powrót człowiekiem. Bez poczucia odmienności Gdy wbijają wzrok w oczy W pomalowane paznokcie Gdy szaleńcowi szaleństwem ukojenie dają Obudziłem się bez poczucia odmienności Obudziłem się spokojny. Nie prosiłem Boga by chociaż mych żalów wysłuchał - modlitw nie słuchał już dawno Wczoraj byłem ślepcem Upadając, wstając Błądząc po omacku A teraz – nie obudziłem się tak spokojny Już dawno Uzależniony od własnej samodzielności Naćpany poczuciem winy Mogę spokojnie otworzyć oczy - Już jestem czysty I tylko dłonie ścierpnięte muszę rozetrzeć Rękawy kaftana zbyt ciasne Zbyt białe Zbyt bezpieczne |
|