 Wysłany: Nie 20:06, 01 Lip 2007 Temat postu: |
|
Dziękuję 
To nic dziwnego, Nat, ja się na piwniczności wychowałam. Gdziekolwiek idę, to piwniczność drepce za mną. Lena, cieszę się, że nie tak sztuczny, jak na początku myślałaś. A ja się do twoich wierszy zabiorę jak trochę odetchnę, albowiem na razie mam we łbie chaos, groch i marchewkę. |
|
| Wysłany: Nie 13:54, 01 Lip 2007 Temat postu: |
|
| Jest śliczne. Marcepanowe.
Starówka! Rynny. Deszcz. O matko, padam do twoich stóp, Hekate. Wspaniałe. Wszystkie towje teksty są dla mnie bardzo piwniczne-pod-baranowskie, w różnym stopniu i natężeniu. |
|
| Wysłany: Sob 23:17, 30 Cze 2007 Temat postu: |
|
| Wiersz przeczytałam kilka tygodni temu. Szczerze powiedziawszy, wydawał mi się wtedy zbyt sztuczny.
Ale potem za każdym razem, kiedy uciekałam przed deszczem przypominały mi się wersy o kropkach i kreskach, o marcepanie i wzorkiem szukałam mężczyzny z barwnym parasolem. Przeskakują przez kałuże słucham śpiewu wody w rynnach kamienic, a mgliste wspomnienie tego wiersza pląsało gdzieś w podświadomości. Myliłam się co do sztuczności. Wiersz słodki. Podobał mi się. |
|
| Wysłany: Nie 12:24, 03 Cze 2007 Temat postu: |
|
| To tak na przekór nastrojowi wyszło - po Tuwimowsku (Julek siedział na ramieniu i podrzucał słowa)
Pisałam urodzinowo dla przyjaciela
edit. szkoda, że nie do rymu, ale ja nie umiem pisać rymowanych wierszy. to znaczy tak CAŁKIEM rymowanych. Wydrukuję sobie ten kawałek i jeszcze pomyślę jak to wszystko bardziej urytmicznić. |
|
| Wysłany: Nie 12:17, 03 Cze 2007 Temat postu: |
|
| -- | |
| Wysłany: Sob 23:55, 02 Cze 2007 Temat postu: marcepan |
|
| MARCEPAN
marcowy pan w zaułku parasolem zasłania oczy nad nim niebo te paski te kropki są jak lizak słodki z jarmarku i perlą się perlą uśmiechem ten uśmiech na hulajnodze pędzi przez miasto uciekają gołębie spłoszone turkotem kółek po masło po bułki marcowy pan w zaułku tak małym jak kropla deszczu wędruje a z nim parasol kręci młynka za młynkiem i sypią się wszystkie paski kreski i koloreski pod nogi kamienic-mieszczek zaklętych w ceglane suknie czy słyszysz jak grają walca rynny nabrzmiałe smutkiem? to deszcz a smutek jest taki maleńki jak pan, marcowy pan z parasolem zaraz odleci na skrzydłach gołębi i zniknie a w zaułku marcowym na marcowym bruku sto marcepanów zgubiła chmura więc schyl się szybko i schowaj jeden na szczęście do parasola |
|