 Wysłany: Wto 11:37, 07 Sie 2007 Temat postu: |
|
| BUKOWINA
zaśpiew z toruńskiego rynku jeszcze nie w domu! trawa pachnie Muraniem łby rumianków w dół jak nad kołyską uroda bogactwo nieumiarkowanie w jedzeniu i piciu a przez ściany slalomem korników słowackie nuty pięćset dziesięć to nie data podobno słońce tak samo ale w kolorach maczał palce malarz z Gładkiego w jego dłoniach drewnianych jak świątki Giewont zaśpiewam na rynku nad głową niski strop gołębi aż odezwie się Bukowina biciem dzwonów rżeniem koni zwożonych z Morskiego Oka szumem sosny jednej jedynej na wierchu nie tkniętej piorunem i pójdzie przyśpiewka jak palcem po mapie tam gdzie każdy krok kładką przez Białkę gdzie zbiegają się wszystkie owcze ścieżki a ta jedna pod górę między kosodrzewiną puka do drzwi Niebiańskiej Bacówki i zwija się w kącie zupełnie jak kłębek wełny |
|
| Wysłany: Śro 22:04, 01 Sie 2007 Temat postu: Cykl górski |
|
| http://deklil-to.wrzuta.pl/img/middle/ozSjnGeonI/orla_perc
HELIKOPTER oby to tylko skręcona kostka złamany palec (fruną zaklęcia na Orlą Perć wkręcone w warkot śmigieł) oby to nic groźnego bo równie dobrze ja albo ta para w góralskich skarpetach na twarzach jeszcze widok ze szczytu Kościelca przedwczesny fiolet wrzosu i zielone jeziora znaleźli? wszystko zastyga w obraz ktoś palcem rozmazał smugi kaleczą Świnicką Przełęcz pochyl głowę to nie wiatraczek nie wata cukrowa to naprawdę do głębi ziarenko piasku tak niewielki jest człowiek przyklejony do boku grani oby to nic groźnego! może tylko jakiś wewnętrzny protest że nie pójdę dalej że mapa to nie kawałek żywej skały że całkiem inaczej niż w głowie (fruną zaklęcia strzępy dobrych myśli zawisają na ostrzach Granatów a cisza zakleja Liliową Przełęcz jak mgła) wraca śmigła nad głową i tak naprawdę nikt już nie wierzy w spokój Czarnego Stawu CHAŁUPA chałupa kończy się na kolanach kręg za kręgiem traci kręgosłup chociaż w oknie jeszcze białocień firanki i doniczka fiołków chałupa kończy się między deskami okiennic i na nic już nie czeka czasem tylko czyjś wzrok przypomina obrośnięty przez wino ganek i kubek herbaty — słońce szybko gaśnie w szybach dziurawych jak sito JEZIORNE GODY hej rozpalili watrę na dnie velickiego plesa aż poszły iskry po sam gerlach we wstążkach z siklawy tańcują wodnice marszczą toń wianki i jedna przyśpiewka za drugą targa warkocze kosodrzewiny sinobłękitnej od chmur hej poszły w tany jeziorne drużby zagrały złupcoki zapłakał bas ciemny jak piwo a pannę młodą tę pannę dzwonkową czepiły wszystkie polany czepiły długo i żewnie tak jak czepić wypada a potem okręciły w giezło podszyte górskim wichrem prosto w ramiona młodego pana wpadła plusnęło krople na brwiach słyszę jeszcze czardasza ale już gerlach-wodzirej klaszcze że trzeba do domu siły zbierać po kątach na poprawiny drużbiarską na — czas wracać na szlak ku dolinom pleso - z j. słowackiego jezioro |
|