 Wysłany: Pon 14:33, 26 Wrz 2005 Temat postu: Poezyja nieformatowana stara... |
|
... Aurory, sprzed lat xx(lepiej nie wiedzieć, ilu)... Muszę przyznać, że "dywan" jest pierwszym wierszem, napisanym przeze mnie kiedykolwiek. A więc przedstawiam wam te parę wierszyków. All rights reserved Aurora 
„Zgrzyt” Zgrzyt- Inny niż wszystkie Zgrzyt- Idealnie niepasujący Zgrzyt- Dźwięczny i głośny Zgrzyt- Istne cudo Zgrzyt- Technicznie tradycyjny Zgrzyt- Taki jak trzeba Zgrzyt- Odgłos miłości Zgrzyt- Tchnienie radości Zgrzyt- Pełnia szczęścia * * * Nie porzucaj-na zawsze Nie kochaj-bezgranicznie Nie patrz-tak badawczo Nie tul-tak zachłannie Nie mów do mnie-w końcu się nie znamy * * * niezwykła szarość dnia szare okna i ulice bezbarwni ludzie zwykłe sytuacje powtarzające się kalejdoskopowo łzy oczyszczające szare dusze szare oczy szare rzęsy szare włosy po prostu Codzienność Wyprana dokładnie W jednym z reklamowanych proszków Globalizacji. Liść Liść żywy obraz swego żywiciela Liść bezgranicznie ufający Liść porzucony w nieznane Liść popadający w odrętwienie Liść gnijący wśród podobnych sobie Liść jak szary człowiek „Księżyc” O Księżycu! Niebiański królewiczu, Starością posrebrzony… Czuwający dzielnie Obok swej żony- Błękitnej królowej, W płaszczu z żywej Wody i pasie zielonym. Rozświetlasz jej smutne Życie, rozjaśniasz Ciemność starości, Raz z bliska, raz z daleka Rzucasz jej oznaki czułości… Lecz nadal oddzielnie Czekacie Na pozwolenie Ojca-Słońca Co czuwa w blasku koronie Na błyszczącym, złotym tronie… „Dywan” Na podłodze, w mym pokoju, Leży dywan. Dywan, tak w spokoju, Mi okrywa podłogę. I umila życie. Bo cóż, czy to nie jest Przyjemne? Tak leżeć I na dywaniku myśleć. A kiedy wstaję, Mój wzrok pada tam. TAM, gdzie leży mój dywan. DYWAN brązowy jak ziemia, Pokryta liśćmi życia i śmierci… „Fałsz istnienia” Co ty robisz tu??? Co ty tutaj robisz? Nie wiem ja, Nie wiesz ty. Może On prawdę zna? A teraz się śmieje: Ha! HA! ??? A jeśli to, że jesteśmy, To nieprawda??? Co wtedy będzie? Może chęci ubędzie? Radości, piękności? Jeśli samotności przybędzie? Czy nas ubędzie??? Nie wiem ja, Nie wiesz ty… |
|
