 Wysłany: Wto 21:07, 18 Wrz 2007 Temat postu: |
|
| Bo do kogoś trzeba mówić, żeby wszytkie oproźby bez pokrycia mogły być wypowiedziane nawet w myśli. Potrzebny mały powiernik, nawet jeśli przytłacza świadomość nie wiary w niego.
W modlitwie bez słów Bez ognia, żaru Bez wiary Dobrych snów W drodze do piekła Ten fragmnet jest dobry, bo taką modlitwę chyba każdy ma. Ja też posiadam własną i to przypomina ją. Znów biorę zbyt do siebie, wiem ,zę to jest o czym innym, ale nie mniej ja mam swoją wersję. |
|
| Wysłany: Wto 8:03, 18 Wrz 2007 Temat postu: |
|
| pustka, promieniująca pustka
jakże mi bliska i Bóg, ktorym na sile sie te pustke zatyka ciche, głębokie i ja wiem że prawdziwe |
|
| Wysłany: Pon 20:29, 17 Wrz 2007 Temat postu: przed pustym bogiem |
|
| Przed Pustym Bogiem
W pokornym ukłonie W błagalnym pokłonie Przed Nieistniejącym Bogiem Kolana swe Do Ziemi Matki gnę. Schylam Popiołem posypaną Głowę Przed Pustką W milczącym błaganiu W modlitwie bez słów Bez ognia, żaru Bez wiary Dobrych snów W drodze do piekła Lecz jakież piekło Skoro Boga Nie ma tu. Bez imienia Bez oznaczenia W drodze donikąd Giną ludzkie sny W pustej pieśni Bez melodii Bez słów Bez opowieści Niknę bez śladu. W pustce giną łzy. Wiersz napisany już dawno. Kiedyś miał dedykację, dzisiaj - dedykacja już nieważna. Bo osoba, której był zadedykowany - odeszła tam, gdzie nie ma nic. Dedykacja oderwana z kartki papieru. Bez znaczenia. Spalona. Nieistniejąca jak ten - do kogo wielu się modli, po to by zasłonić ludzki strach, szukać pocieszenia tam - gdzie miejsca na nie brak. |
|