 Wysłany: Nie 23:21, 14 Paź 2007 Temat postu: |
|||
No, z tym Herbertem, to nie przeginajmy może 
(z Różewiczem proszę uprzejmie, bo go nie lubię)
Zdaje się, że to jakiś gramatyczny zawikłaniec. Liczby się nie zgadzają. Poza tym - poprawny poetycki anachronizm. Absolutnie zimny głaz, przynajmniej ja tak odbieram. Nie ma w tym emocji... to znaczy są i owszem, ale tylko takie, co się przewijają po szklanym ekranie i znikają zaraz za drzwiami kina. Sztuczne. Ja bym proponowała bardziej do wnętrza, do podziemnych korytarzy własnych przeżyć. Taki wiersz sprawdziłby się tylko w czasie rzeczywistej wojny, ha, być może zrobiłby nawet furrorę! Ale teraz tylko wzruszyć ramionami i pójść do kuchni po herbatę. Jestem na nie. Z "Katynia" lepiej zrobić żywy felieton niż martwą poezję. |
|||
| Wysłany: Czw 17:54, 11 Paź 2007 Temat postu: |
|
| [spada z krzesła widząc porównanie Nat] Heerbert? Ja? Ojej...
Kaczmarskiego wizjii nie widziałam:)(tj nie czytałam, i nie słuchałam jeśli muzyka do tego jest) Nati Merriczku brzmi uroczo. Ale to chyba męska forma:)? Posługując się zdrobnienami Ree: Mrik. Mrr. Ale Merriczek też może być  i Merriczku też. Jak wolsz. |
|
| Wysłany: Czw 17:49, 11 Paź 2007 Temat postu: |
|
| Cóż, nie tylko u ciebie takie instynkty wywołuję Regularnie się sprzeczam z polonistką na temat lektur, i tych wszystkich obowiązkowych wierszy.
Cóż, spróbowałam czytać właśnie w taki spokojny sposób i w ogóle. Nie, nadal nic nie czuję. Nie wiem. Jakoś nie czuję tego drugiego dna. Dla mnie najgenialniejszym ujęciem tego mordu jest wersja Kaczmarskiego, może to dlatego, cóż... |
|
| Wysłany: Czw 17:40, 11 Paź 2007 Temat postu: |
|
Fajerwerki?
Wg mnie to ostatnie, co pasuje do tego wiersza. Jest bez emocji właściwie, tylko w drugiej zwrotce czuć to zrezygnowanie. Mnie to pasuje. Sytuacja była płonąca, trawiona gorączką, przerażająca. Dla mnie spokój tego tekstu to konrast. Pozór. Aha, i ten wynotowany przez Orę cytat- nagle zobaczyłam żołnieży Goi, równoszeregowych, wyprężonych, stalowych. Miałąm to napisać w poprzednim poście, ale się zagapiłam. Ora, ostatnio wyzwalasz we mnie instynkty obronne Obronne względem cudzych dzieł. I przez to skłaniasz mnie do gębszych przemyśleń! Dziękuję.
Nadal utrzymuję, że wiersz mi się podoba, Merriczku  (Merriczko?!) |
|
| Wysłany: Czw 17:31, 11 Paź 2007 Temat postu: |
|||
A jak dla mnie za równo, żadnych fajerwerków, nic, co by mnie ruszyło. Nie wiem, dlaczego. Jakiś nijaki jest, podobny do innych, może w tym jego urok. Ale mnie nie zauroczył, niestety... Chociaż:
Ładne sformułowane. |
|||
| Wysłany: Czw 17:26, 11 Paź 2007 Temat postu: |
|
| Herbert. Albo Różewicz.
Gdybym, nie wiedziała, że to ty, przypisałabym ten wiersz któremuś z nich! Piękne. Lubię wiersze o wojnie. O sprawach z nią związanych. Chociaż wojna wcale nie była piękna. Ludzkie zwierzęta. Szelest broni. Jak skóra węży. Och. |
|
| Wysłany: Śro 21:28, 10 Paź 2007 Temat postu: *** |
|
| Coś zainspirowane "Katyniem"
Stoją przed otwartymi drzwiami Ostatnimi jakie zobaczą Słyszą szelest broni Trzask otwieranych magazynków Jeszcze walczą Wyrywając się swoim katom Lecz nic nie odmieni już ich losów Zatwierdzonego podpisem szaleńca Oto stoją ludzkie zwierzęta Unosząc w wyprostowanych rękach kolby broni Trzaska odciągany kurek Pada strzał w tył głowy Polski żołnierz chwieje się nad swym otwartym masowym grobem Umiera pośród mu podobnych Przysypany ziemią. |
|