 Wysłany: Nie 13:04, 05 Paź 2008 Temat postu: |
|||
| "Kropliczka" uroczo-ironiczna, a przez to bardzo Noesiowa. Są dni samobójców, kiedy wicher wyrywa szyby z korzeniami, a człowiek słyszy wyłącznie jęk sznura. U ciebie jest jak w antysielankach Czachowicza, baśniowa wata chmur i lot w dół ku nieskończoności.
Swoją drogą ostatnio słuchałam po długiej przerwie piosenkę Kaczmarskiego "Kazimierz Wierzyński", własnie o takim locie, i zrobiła na mnie piorunujące wrażenie. A wracając do "Kropliczki", to bardzo podoba mi się puenta, ale zsyntezowane procesy wramięspadu wydają mi się nieco przekombinowane, jakby z całkiem innej epoki wzięte. "Maska śmiejąca"; motyw stary jak świat, ale w dalszym ciągu świeży, bo w sposób twórczy odświeżany. Poprawiłabym wersowanie ostatniej zwrotki na:
ten ostatni wers wydaje mi się za długi, a to jednak puenta, doskonała zresztą, i powinna wybrzmieć mocniej. Podoba mi się ten archaiczny zaimek "cię", dzięki temu znowu wyczuwa się lekką ironię. Istnieje pogląd, że nie ma czegoś takiego jak "prawdziwe oblicze człowieka", są tylko maski dobrane na odpowiednie okazje. Albo po prostu człowiek tak bardzo zatraca się w maskach, że zapomina o własnej twarzy. "Motyle i ćmy" są uroczo prostolinijne, choć nie w moim guście. Czarują nastrojem, ulotnymi cieniami, srebrzystą poświatą - przynajmniej na początku. Bo potem jest zaiste jak u Grochowiaka, przyznam, że nie bardzo widzą mi się takie kontrasty, ale to już moje subiektywne zdanie. Wizja w każdym razie interesująca. Mógłby nawet powstać obraz - wielobarny motyl siedzący na gnijącym truchle; piękna noc, a gdzieś w oddali dance macabre... Jak zwykle ciekawa seria wierszowa, czytało się świetnie. |
|||
| Wysłany: Sob 19:38, 04 Paź 2008 Temat postu: |
|
| kropliczka
tam, gdzie czarne chmury to tylko wata barwiona gdzie samobójcy wpadaliby zawsze w ramiona rozpostarte gdyby chciało się zsyntezować procesy wramięspadu gdyby chciało się w ogóle skakać ha! ha! ha... czyż to nie dziwne? tylko ja się śmieję w konwulsjach nurzając twarze półnieuśmiechnięte w wodzie deszczowej, i sadzy 4 październik 2008 maska śmiejąca jakieś piękne teraz twarze roześmiane obyte wszechwiedzące uwaga, tak teraz poręczne i w wiecznej promocji i jak łatwo na cię wchodzą i jak pewnie na cię leżą i jak potem nie chcą zejść i chodzić mogę po scenie zbierać kwiaty i aprobatę dla tej wykrzywionej serdecznie twarzy kawał blachy dalej zejść nie chce teraz już prawie rządzi się sam a chichot Złego rozbrzmiewa po sali a miało być tylko niezobowiązujące napięcie mięśni 03.09.2008, 23:28, w ponurościach wszelakich motyle i ćmy zatańczmy razem lecz nie przy reflektorach tam przecież kwiaty pachną słodko na bladych rabatach pod księżycem zatańczmy teraz zaraz na kwiatach a bladość napełni się srebrem gdy gonię uciekasz gdy uciekasz gonię lecz, gdy dystans nazbyt się wydłuża czemu raptem zwalniasz kroku…? i czuć, ty kochanie moje, czuć, i znać gdyby nie ten taniec ten wiersz nie miałby sensu bo żyjemy za krótko ciągle za krótko by się dobrze poznać tylko zatańczyć tak myślę czy jeśli poświęcę swe zwłoki przy lampach umieszczę zamienimy się, zastąpimy się, i zatańczysz na mym truchle zatańczysz i będziesz tańczyła jedyna żywa |
|
| Wysłany: Czw 16:32, 24 Lip 2008 Temat postu: |
|
| Dziewczyna...
Ciekawa słowo-obrazo-zabawa, jakby na przekór i konwencjom wbrew. Ale nie podoba mi się stawianie przymiotników na końcu dwóch ostatnich wersów - psują rytm. dawno temu Zmieniłabym wersowanie np. na takie: śmiertelna jasność za nami biel czysta we włosach w przewiązanych wstążeczką listach którę spalę by nikt się nie dowiedział i ciebie sprzed lat (zakrwawione) wspomnienie to zakrwawione wspomnienie trochę patetyczne. Pierwsza strofa bardzo dobra, prosta. autotematycznie Świetne! Z każdego wersu wyłazi Noesiowa zlośliwość 
Słowa stoją tam, gdzie powinny, niektóre rozwiązania (jak np. AB RH+ , czy zostawienie "wieczne" na koniec - dzięki czemu pogłębia się znaczenie - zaskakujące świeżością. Jestem całkiem na tak. ogrodniczka Szybciej rozkwita, dojrzewa (jak uroda w nad_śródziemnomorskim słońcu), ale przez to szybciej umiera. Gdybanki o przejmijaniu? Warto tak szybko, po pas, czy może długo i bez słodkich owoców...? Nie zawsze wybór zależy od nas. lady blues czaruje naturalnością wyrażania emocji. I tym odbiciem w zielonych lustrach, które pozwalają być sobą. Zaczarowanie sobą w innym człowieku 
Oj, Noeś, jak ja lubię twoje wiersze, serioserio! (i się stęskniłam za nimi, dopiero teraz nadrabiam zaległości) |
|
| Wysłany: Pią 0:59, 04 Lip 2008 Temat postu: na wskroś na złość |
|
To był Krys Kryzysowy, kryzys nad kryzysy. Już myślałam, żec w życiu więcej nie napisze. No, ale jednak... czerpiemy z tego koryta. Na szczęście. Samo przyjmowanie bez dawania zaczynało mnie cholernie przerażać  (spójrzcie sami: gdzieś koło Izraela, Morze Martwe...)
dziewczyna i hymn dziewczyna lunatyczna zapałem pronarkotyczna szalona szczerzła zwęglona nie tylko przyrumieniona przez pogańskich bogów poświęcona samieńka w noc jak atrament czasem pośród wiernego stada biegnie za uchem podrapie wyszarpie zawyje pożali na pijane sny księżycowi symbolicznemu by nad ranem poczuć czuły dotyk Morfeusza wyimaginowanego 3-4.07.2008, Krosno w umyśle niespokojnym dawno temu[babcine] śmiertelna jasność za nami biel czysta we włosach w przewiązanych wstążeczką listach którę spalę by nikt się nie dowiedział i ciebie sprzed lat zakrwawione wspomnienie autotematycznie o autotematyce wyszukanymi słowy: poeta płodzi, rodzi jako hermafrodyta samowystarczalny poczęcia niepokalane i na początku była idea pomyślenia i potem już poszło, i wiesz, "wszystkie dzieci nasze są!" znaczne tylko jego krwią (AB Rh+ pismo nieczytelne) zarżnięto siódmą chudą krowę, więc cóż zostaje, gdy wyjałowiona ręka pióro głaszcze wieczne? już chyba tylko przez cesarskie cięcie szpetne cherlawe upiorne przez cesarskie cięcie zawitam przysmaki ja i ty me and you ich und du tak było dobrze było ale i lecz nadeszły nożyki i ręce je dzierżące czekoladowe tak było i jeden jedyny owoc przepołowiony zatopim więc w ustach cząstkę mandarynki pomarańczy jabłka [...] ogrodniczka czego dotyka zakwita wykwita rozkwita nie rdzewiejące nigdy ręce miedziane a czego dotyka rozkwita zakwita umiera szybciej mała maleńka kochałam ją bo maleńka i słodka ona taka mała taka mała takie wielkie serce miała do czynienia zła do czyniena zła aż zaczynam się krztusić tak słodka taka taka małomiła lecz miłomała dlatego kochałam maleńką i słodką podziękowanie dla J. czekałaś aż rozejdą się mgły dostrzerzesz mnie może aż zobaczysz zadziwiłaś słowem mówiąc ślinę przez hoży język przyniesioną z głębin prostego sercoducha w słomiane myśli moje sadzonkę zasadziłaś i za to dziękuję (i to coś przy okazji posiane niechcący drżenie dziwne...) 03.07.2008, Krosno gdzieś po dzwonach na Apel Jasnogórski lady blues ach, to znowu ty...!? patrzysz na mnie czujesz mnie nawet lubisz ponoć a ja mam tylko szósty zmysł dysponuję skromnie oszczędnie tak widząc ciebie widzę siebie w tęczówkach na zielono czując cię czuję... się sobą i wiem że gdyby nie ON byłabym głupia i szczęśliwa bojąca się krzywych gęb clownów zaledwie nie myśląc nawet że ty taka sama jak taka sama jak ja taka sama jak ja jak odbicie moje w lustrze (tak zwana taka sobie ukochana) 03.07.2008, Krosno w samotności |
|