 Wysłany: Wto 18:19, 28 Paź 2008 Temat postu: |
|
Pewno zabrakło rymów  Hm, pomyślmy...
Maturze, naturze, rurze, chórze, górze, chmurze, dziurze... nawet nie czuje kiedy rymuje |
|
| Wysłany: Wto 17:12, 28 Paź 2008 Temat postu: |
|
| Noeś, wierna jak wierna - ja po prostu białych wierszy nie rozumiem, nie trawię i nie lubię. Z wzajemnością. Znacznie trudniej jest napisać coś, co ma sens i się rymuje, niż to, co ma sens i się nie rymuje.
EMOcjonalne? Kurde, wstaw słowo ''żyletka'' i od razu lecą skojarzenia.... A i tak w szkole ostatnio nazywają mnie skinem przez mojego jeżyka na łbie, mimo, że taki ze mnie skin, jak z Oleśki baletnica. Ten cytowany rym też akurat mi się nie podoba, ale nie mam zielonego pojęcia, co z nim zrobić. |
|
| Wysłany: Pon 17:27, 27 Paź 2008 Temat postu: |
|||||||
| A nasza Jo dalej wierna rymowaniu. Szacun.
Epifatium? Raczej manifest "jestem jaka jestem".
Ale z ciebie EMOcjonalne dziecię 
Piękna prostota. Brzmi trochę jak z jakieś reklamy... czasowstrzymywacze i tak dalej. No fajne, zgrabne, ale ten rym mi się nie podoba. Jakoś tak... głupio mi brzmi.
|
|||||||
| Wysłany: Nie 11:46, 28 Wrz 2008 Temat postu: |
|||
Jooo, nie wiem, jak umknęła mi Antygona, ale uwielbiam ten wiersz. Ta ironia, mrau.
(kocha. zgadza się. kocha.) Epitafium też jest ciekawe. Ale bardzo zgrzyta, mam wrażenie, że ciężko byłoby je zaśpiewac (a mam wrażenie, że właśnie do zaśpiewania by się nadawło, uhuh). Rymy - tak. Ale *myśli* ja chyba bym popracowała nad sylabami. Ale to jest Twój wiersz i Ty zrobisz, jak uznasz za właściwe. Bo treśc jest bardzo Twojsza i bardzo prosta. Rozumiem, chociaż sądzę, że nie dla mnie. |
|||
| Wysłany: Sob 19:33, 27 Wrz 2008 Temat postu: |
|
| To właściwie pierwszy wierszyj od dłuższego czasu, który nadaje się do publikacji.
Myślę, że trochę przesadzam... ale to właściwie odpowiednia chwila, żeby pomyśleć o przyszłości. Tak mi się wydaje. W końcu za dwa lata będę musiała wszystko robić na własny rachunek. Inspirowane dwoma piosenkami kabaretowymi, których tytułów nie pamiętam. Jedną śpiewała Sonia Bohosiewicz, drugą Kabaretus Fraszka Epitafium Ja nie chcę myśleć o przyszłości O dopełnianiu formalności O studiach, lecz wcześniej maturze Bez której nie zatańczę i na rurze O wyścigu szczurów w metrze O zmienianiu się na lepsze O ślęczeniu za obcym biurkiem O piciu samemu gdzieś pod murkiem Gdy się wlecze życia nić Powoli odechciewa się żyć I czeka już firmowe biurko Aż dni zaczną lecieć ciurkiem Aż każdy będzie taki sam To dorosłość, jaką znam Marzę tylko, by pozostać dzieckiem By dalej móc tańczyć na żyletce Mam tylko piosenki i rysunki Opowieści muzycznej ćpunki Gitarę z rozklejonym gryfem Permanentny katar i chrypę Nieuleczalną grafomanię Co mną miota nieustannie Lecz to wszystko nic nie znaczy Dla przeciętnych chlebozjadaczy A ja chcę żyć trochę inaczej Nie jak szarzy ci zjadacze Chciałam zawsze być artystką Mieć do krawędzi cudownie blisko Żyć według mego szaleństwa Bez kaftana bezpieczeństwa Poczuć, jak to jest na scenie Spełnić jedyne to marzenie Chcę żyć jak w bohemie Pójść w społeczne zatracenie Żyć, jak trzeba – pełną parą Żeby ciągle było mi mało Nie mieć na wikt i opierunek Mieć za to własny szacunek Za dobrze przeżyte życie Z jajem, rozmachem i nie skrycie |
|
| Wysłany: Sob 13:03, 27 Paź 2007 Temat postu: |
|
| Nie wiem, czy to nie przesada, ale napisałam. Bądźcie spokojni, żadnego innego z tej lektury już nie będzie.
Antygona O Antygono, o męskim sercu Tyś nie stanęła na ślubnym kobiercu Tyś wzięła rodziny stronę I nie zlękła się Kreona Nikomu nigdy nie uszło uwadze Cokolwiek o twej sile i odwadze Twoje męstwo, wszędy chwalone Lecz nie wiem, czy słusznie sławione Nikt nie udzielił mi odpowiedzi Cóż można śmiercią swą dowodzić? Cóż za pożytek ze strugania bohatera Skoro bohater zawsze umiera? Antygono, cóż się działo w tej głowie Że umarłaś dopiero w grobie? Tego nie zmierzy żadna miara Czy słuszna byłą twoja ofiara Lecz ja wiem swoje – Antygono mężna, lecz głupia Bo cóż to jest za chwała umierać za trupa? |
|
| Wysłany: Sob 10:39, 13 Paź 2007 Temat postu: |
|||
Zdziwiłabyś się, Noeś.  "Gryfon'' nie oznacza automatycznie ''idioty'', wbrew temu, co się powszechnie uważa.
I zgadzam się z Aurorą. Zabić to każdy się potrafi. Żyć, gdy nam sytuacja nie odpowiada, to jest sztuka. |
|||
| Wysłany: Pią 20:01, 12 Paź 2007 Temat postu: |
|
| Znając twoją gryfońską naturę, pewnie to ten typ wiersza, gdzie podmiot lityvzny to definitywnie nie ty... Przyjemne te rymy, tematyka. Czasami przerabianie lektur przydaje się... do czegoś. Tylko czasem, samemu o wiele przyjemniej. | |
| Wysłany: Pią 16:11, 12 Paź 2007 Temat postu: |
|||
| O! O! Oooo!
Interesujący temat, kiedyś też się nad tym zastanawiałam. Trochę w wykonaniu niedoróbek (niewiele), np.
Niechlubny - razem pisane, nie oddzielnie. Podoba mi się. Nie czuć w większości rymów 'wymuszania'. I podoba mi się, że wybierasz Ismenę. Bo ja też. Chociaż, moim zdaniem, jej los jest gorszy niż Antygony. Ismena była w pewien sposób odważniejsza, wolała z hańbą żyć, niż... cóż, nie zagłębiajmy się w dawne myślenie, które nie jest myśleniem dzisiejszym. Podoba mi się. |
|||
| Wysłany: Pią 15:49, 12 Paź 2007 Temat postu: |
|
| Popełnione po przeczytaniu Antygony i obejrzeniu Katynia, gdzie podobny wątek aż wali po oczach.
Ismena Czy tę tajemnicę kiedyś rozstrzygniono Którą lepiej być – Ismeną czy Antygoną? Czy pozostać wierną i zginąć szlachetnie Czy żyć póki śmierć naturalna nie przetnie? Być mężną, odważną, zabić się dać Czy w niezbyt chlubnym przeżyciu trwać? Próbując przebrnąć przez Sofoklesa dzieło Myślę nad ich losami – skąd mi się to wzięło? Co z tego za pożytek, gdy zwłoki brata zbiera A później z własnej ręki w grobie umiera A przecież jej siostra, Ismena, żyje Żyje, i cóż z tego, że hańby już nie zmyje Wszyscy wokół prawią o męstwie i szlachetności Lecz ja bardzo wątpię o ich przydatności Chcesz być bohaterem – bądź, nikt ci nie wzbrania Ale rzadko staje się herosem bez umierania Może to niechlubne, natury swej nie zmienię Chcesz być Antygoną, bądź – ja wybrałam Ismenę |
|
| Wysłany: Wto 15:43, 07 Sie 2007 Temat postu: |
|
| Napisane pod wpływem ''Podmoskiewskich wieczorów''
Warszawskie wieczory Przed laty mój dziadek powiedział Warszawa! Ja liubliu tiebia! A ja, się włócząc po mieście Myślę – stąd mnie zabierzcie! Bo wszystkie dzienne pozory Nikną w warszawskie wieczory W dzień i w lepszych dzielnicach Możesz się przejść po ulicach Lecz noc na Mokotowiu Zaszkodzi twojemu zdrowiu Bo wszystkie dzienne pozory Nikną w warszawskie wieczory Jest tyle miast do zwiedzenia Poznania, zobaczenia Trzeba się przecież rozwijać Warszawę – można omijać Bo wszystkie dzienne pozory Nikną w warszawskie wieczory |
|
| Wysłany: Wto 14:14, 03 Lip 2007 Temat postu: |
|||
| Jo, Jo, Jooooo!
Fajowe, ułóż jakąś muzyczke i pośpiewaj. To musi być zaśpiewane! <próbuje powyć>
Podoba mi się. Prostota, bez udziwnień i tak coś mi się w tym podoba. Literówka w trzeciej strofie, wersie 2. niekomu
- taaa, miasto... u mnie widać księżyc, a i tak nikt nie usłyszy wycia... |
|||
| Wysłany: Wto 13:38, 03 Lip 2007 Temat postu: |
|
| Cóż... Nie pamiętam, kiedy ostatnio napisałam coś, co się rymowało.
Miasto Znów wyję do ściany Za oknem obraz pijany Niby cogito ergo sum A tam przecież ludzi tłum Z pracy lub do pracy Tłum przecież nic nie znaczy Awaria moralności - Nie naprawiać prościej Dziurawa jak drogi A w środku brudu złogi Wyrzucona na ulicę Już nie krzyczy, z okna widzę Nikt nie wie, o co chodzi To nikomu nie zaszkodzi Za oknem obraz znany Powyję do ściany Nie widać księżyca Nie usłyszą wycia |
|
| Wysłany: Pią 17:28, 09 Gru 2005 Temat postu: |
|
| ''Buntownicy'''
Dam ci radę, rzuć wiary kajdany Przed całym światem zamknij swe rany Nikt twej wolności niech nie narusza Niech pozostanie ci pustka w duszy Kto rozkazuje, nie słuchaj go Bądź świadom tego, że masz w sobie zło Do żadnej wiary nie będziesz zdolny Choc tego pragniesz, nie będziesz wolny Wyjdź im naprzeciw, podnieś czoło Chwyć w ręce broń, popatrz wokoło Miłości żadnej już nie dostaniesz Dostajesz tyle, ile sam dajesz Nikogo nie kochasz nikt nie kocha ciebie Nigdzie nie możesz czuć sie jak u siebie Znów cierpisz, włóczyć się przy drodze Nikt nie utuli, nikt nie pomoże |
|
| Wysłany: Czw 19:08, 01 Gru 2005 Temat postu: |
|
| ''Nienawiść''
Nienawiść cie napędza To przecież chore, dobrze wiesz Lecz najbardziej cię przeraża Gdy myślą ''nie'', a mówią ''tak'' Wiesz, że tego już nie zmienisz Nienawiśc jest w wszsytkich nas Nie próbuj jej w sobie tłumić Gdy myślisz ''nie'', nie mów ''tak'' Chcesz być sprawy bojownikiem A na polusama tkwisz To wszsytko jest wynikiem Że myślą ''nie'', a mówią ''tak'' Chcesz z nienawiścią walczyć Mimo że ja w sobie masz Tp przecieżludkzie nienawidzić I myslec ''nie'', mówiąc ''tak'' |
|