Pajęczyna

Atra

Chciałem coś napisać by uczcić powrót ze szpitala. Nic mi nie wychodziło, więc napisałam to. Ze złości.

Pajęczyna

Powiedz coś. Proszę… Odezwij się. Nim twoje zimne milczenie oszroni mi rzęsy.
Ty palisz, ognik błyska w ciemności, a ja truję się dymem. Powoli.
Mnę, wystrzępiony już mankiet czarnego, jedwabnego szlafroka. Strzępi się pajęczyna moich nerwów, jak sieć pająka na wietrze.
Odezwij się! Nie zostawiaj mnie tak. Głodnej. Szalonej z rozpaczy, z tęsknoty za tobą. Twoja obojętność zabija mnie, wbija się zimnym sztyletem w moje udręczone serce.
Nie zostawiaj mnie! Nie prosiłam o ciebie, ale skoro i tak jesteś… to nie porzucaj mnie. Nie patrz obojętnie, ignorując mój niemy krzyk. Powiedz mi… kim ja jestem dla ciebie? Bo przecież nie jestem niczym? Nie jestem? Nie jestem!
Nie mogę być niczym skoro czasami okazujesz mi dobroć. Czasami… dajesz mi szczęście i prawde i moją wartość.
Bawisz się mną. Szarpiesz pajęczynę, burzysz moje myśli, całujesz moje marzenia.
Odrzucasz mnie, zmęczoną, zgorączkowano, zostawiasz, za nic mając mój płacz, mój krzyk, mój ból. Odrzucasz, żeby później znowu podnieść mnie z podłogi, okazać swoją miłość i łaskę.
Nienawidzę cię! I kocham. Szaleńczo bezsensownie, głupio i naiwnie. Do granic, poza granice. Do krwi, do szpiku kości, do rdzenia. Tragicznie, szekspirowsko, błędnie. Jesteś moim bólem i moją rozkoszą. Wszystkim. Bo bez ciebie ja jestem nikim. Chciałabym nie być od ciebie tak zależna. Uzależniona. Chciałabym sama być panią moich snów i myśli mojego losu, mojego pióra,
Ale to ty rządzisz moim światem,
A ja nic za to nie mogą, nie umiem, nie chcę poradzić. Uzależniona.
Zaplatana w pajęczynę zależności.
Twój głos rozpala pożar w moich skroniach, nie potrafię ci odmówić.
Cierpię przez ciebie. Nienawidzę cię.
… I kocham.
Bez ciebie nie mam mnie. Jesteś moją częścią. Moją drogą. Do gwiazd?
Per aspera ad astra…
Do gwiazd? Może. A może do otchłani, do tartaru… nie wiem dokąd mnie doprowadzisz.
A ty nic nie powiesz. Nie uspokoisz mnie.
Tak lubisz się nade mną znęcać?
Dlaczego? Dlaczego nie potrafię cię odrzucić? Czemu żyć bez ciebie nie mogę?
Odpowiedz! Nim twoje zimne milczenie oszroni mi rzęsy. Zanim wystrzępię mankiet w pajęczynę.
Wariuję przez ciebie, wiesz? Jestem szalona! Ale… dobrze mi z tym. Dobrze mi z tobą mimo wszystko. Mimo wszystko.
Kocham cię, moje Natchnienie. Weno. Sztuko. Moje kochanie okrutne.

Kira

Noo, przyznaję, że zakończenie mnie zaskoczyło Laughing

I stwierdzam, że w kontekście tego zakończenia miniaturka jest naprawdę ciekawa. Niestety, tekst chyba nie był betowany, ponieważ błędy bardzo rzucają się w oczy. Radzę go poprawić i wkleić ponownie, a wtedy będzie bardzo przyjemną pozycją w tym dziale Wink

Nazgul

Dobre, ale powiem szczerze, że pisałaś lepsze...
<nie zabijaj mnie, bo i tak jestę martwa, więc się nie wysilaj na zdobycie siekiery...>

Indygo

Atra

aaa głupi word błęda głupio poprawił. już zmieniam.

edyt. Już poprawione. Pisałam o nieprzyzwoicie wczesnej porze rano i takie są efekty...

Nzguś, oczywiście że cie nie zabiję, wszak nie jestem tobą Wink

Hec

Przykro mi Atr, ale nie podoba mi się- zgadzam się z Indygo- za dużo patosu, temat ujęty raczej banalnie i sam w sobie... no, jak dla mnie też banalny...
Poza tym bardzo dużo, jak na taką mimi-minaturkę, literówek. Są dalej, chociaż poprawiłaś.