Test na Mary Sue

[Ceres]

Ja, pomimo tendencji panującej na forum, dalej uważam, że opowiadania, których bohaterki to Mary Sue - i nie chodzi mi o absurdlane groteski w rodzaju tych pisanych przez Hekate, ale o rasowe, śmieszne przez swoją schematyczność fiki, są czymś godnym... cóż, jeśli nie potępienia, to na pewno śmiechu. I to nie kryształowa czystość bohaterki jest ich największą wadą, lecz właśnie to, że nie ma w nich nic oryginalnego. I że autor czegoś takiego, konstruując bohatera, nie zadaje sobie najmniejszego trudu, by uczynić go wyjątkowym - naprawdę wyjątkowym, a nie jakimś pięknym jak bóg/boginka pseudogeniuszem.

Czytając fanfiki HG/SS, często natrafiam na wizerunek takiej właśnie Hermiony - pięknej, delikatnej, nieomylnej (Hermiona owszem, jest wyjątkowo mądra, może naweat genialna, ale z całą pewnością nie nieomylna - to się, niestety, nie zdarza), nic, tylko usiąść i podziwiać. Albo Severus - szlachetny jak diabli (dosłownie ), wbrew sadyzmowi Voldemorta (nie bądźmy śmieszni - Śmierciożercy dawno daliby sobie z tym spokój, gdyby naprawdę ich tak ciąglę traktował Cruciatusami) broniący swoich ideałów. Przecież to jest tak absurdalne, że czasami rozumiem Rowling!

Reasumując (uwielbiam to słowo. Powinni je wstawić do podręcznego leksykonu snoba ), Mary Sue stanowi doskonały obiekt kpin i bardzo lubię rezultaty takowych kpin czytać. Że wspomnę choćby opowiadanie Zuzy i Leonette. Ale wolę, aby komedia była jedynym obszarem działalności tej damy, ponieważ, ośmielam się stwierdzić, w innym wydaniu robi się niestrawna.

[Hekate]

Ale z trzeciej strony - nijaka, brzydka i nudna bohaterka pojawiająca się wtedy, gdy autor na siłę chce uniknąć podejrzeń o Mary Sue jest równie niestrawna. Przynajmniej moim zdaniem.

I w tym i w tym przypadku mamy po prostu doczynienia z autorską niedojrzałością.

[Joan P.]

Wniosek: dobra Mary Sue nie jest zła.
A tak na poważne: bohater musi mieć w sobie jakąś cząstkę Mary Sue. Bez tego opowiadanie będzie - co by nie stwierdzić - nudne.

[Ceres]

Ależ nikt nie twierdzi, że dlatego, że bohaterka ma w sobie kilka cech Mary, staje się nią od razu. Prawdziwą Mary Sue można rozpoznać bez testu, i o to właśnie chodzi. Jeśli ktoś stworzy postać, która, pomimo swojej "niezwykłości" ma coś, co w niej przyciąga czytelnika, to nikt normalny nie będzie autora o marysuizm oskarżał. Inna bajka, że niektórzy mają paranoję. Cała sztuka polega na tym, żeby koncepcja stworzona przez autora podobała się czytelnikom, a nie na pisaniu pod publikę. Choć, muszę przyznać, jeszcze się nie spotkałam z bohaterem, który byłby głupi, brzydki i nudny.

PS. Może właśnie dlatego nikt nie lubi Pottera, że jest on przykładem męskiej Mary Sue?

[Joan P.]

Znaczy się, Marianem Sue?
Ano fakt. Prawdziwna Mary Sue daje się rozpoznać bez testu, ba, człowiek od razu wie, kiedy się na taką natknie. A w drugą stronę, postać może wszystkie puntky z testu wzorowo wypełniać, a i tak Maryską Zuzką nie będzie.

[Hec]

No i właśniue o to mje chodziło, to jest właśnie idealna postać, taka, która punktuje we wszystkich, albo niemal we wszystkich pytaniach testowych, a mimo to nie można jej nazwać Mery Su

Dlatego właśnie
fak testy na Mery Su
fak it ol
fak dis łorld
fak ewrytings det ju stend for
dont bilong
dont egzist
dont giw a szit
dont ju ewer dżadż mi

Hehe, soreks, ale jakoś mi ta Mery Slipknotem zajechała, heh

[Joan P.]

A to ci Heca...
mnie Mary Sue zajeżdża bardziej ''You' re beutiful'' Jamesa Blunta, czy jak go tam naziwaju...

[Hec]

Nie, no Joan, ta piosenka jest urocza
Uwielbiam jak się ten Blunt rozbiera i układa buty, zegarek, pierscionek i cała zawartośc kieszeni w równym rządku, hehe

Chociaż, masz rację, jest coś wspólnego w Mery i tej piosence...

[Joan P.]

Domyślam się, żelubisz patrzeć, jak się ten Blunt rozbiera?
Ewentualnie co do Mary S. może też być ''Ups, I did it again'' Britney Sears.

[Hec]

Zboczylasie, nie hcodzi mi o nagiego blunta, tylko o to jak układa te swoje rzeczy- to fajne, bo ludzie nie robią takich dziwnych teledysków normalnie.

Głodnemu chleb na myśli- chłopa ci trzeba Dżoan !

[Joan P.]

No. Ino prawdziwnego chłopa, anie Remiego na przykład. Ino w me klasie jako ciach specjalnych niewiele, jeśli w ogóle jacyś są.

[Hekate]

[link widoczny dla zalogowanych]

Przeczytajcie ten tekst, naprawdę warto. I nie tylko z powodu dość ciekawej narracji, ale przede wszystkim z powodu dysputy, która pod fanficzkiem wybuchła. I co wy na to? Bo ja twierdzę, że trzeba tę Autorkę do nas sprowadzić, bo ma Anty-Kanonowe poglądy i na dodatek z gracją je prezentuje

Oczywiście, opowiadanie jest niedopracowane i ma sporo usterek (normalnie jakbym widziała moje "Zębate" w pierwszej wersji przed korektą!) - przede wszystkim technicznych. Ale ma też w sobie to coś, kurcze pieczone, naprawdę ma w sobie coś! I ja jestem za, o. Cholernie mi postawa Autorki podeszła, jej odpowiedzi na posty Arthura też.

Vivat Anty-Kanon!

[Hec]

Dobre, na prawdę i wiecie, że tekst mi się podobał? Nawet te zielone włosy, zawadiacki sposób bycia Camilla i klątwa też mi się podobała

Hekate, może byś tak zaprosiła autorkę, wraz z jej opowiadaniem, oczywiście z dalszymi jego częściami też, do Dziupli? Myślę, że nasze realia odpowiadałyby jej bardziej niż TeeNowskie, co myślicie?

[Aurora]

Popieram. Wciagnęło mnie. I, aż dziwne, nie dostałam spazmów czytając cos o Huncwotach. Dziwne, bo po negdysiejszym przejedzeniem sie różnymi merysueistycznymi blogami, padałam. A tu nie tak źle.
Smark umył włosy?!... Heheh... Kto by pomyślał

[Joan P.]

To jest fujne! A Camill i hipisi rządzą! Weź zaproś, Szefowo, EvilYuli do nas, bo na TwójNecie dziewczyna nudzić się zwyczajnie będzie!

EDIT: Wiem, co pasuje do Mary! "Aisza"'!