*Na skrzydłach marzeń - yadire vs Remusek

[Puszczyk]

A więc pojedynek!

Temat: Na skrzydłach marzeń, czyli co Remiego trzyma przy życiu
Pojedynkowicze: yadire, Remusek
Forma: pamiętnik (niekoniecznie kanonowy)
Długość: do 2 stron Worda

GONG!


I małe pytanie... czy Ja (Pusz) też mogę oceniać pojedynki pomimo, że wiem czyj jest czyj?
<kłaniam się>

NIE
Noo... chyba, że autorzy wyrażą zgodę.
Lu

[Puszczyk]

Drugi Owidiusz deszczowy

Niedziela 9 kwietnia godz. 16.07
Wiem, to nie był dobry pomysł. Cztery różne prace na ten sam temat. Wszak chłopaki nie mają talentu do pióra. Mnie bez ,,Ognistej’’ też nie idzie, lecz żeby odrabiać za nich wszystkie prace domowe? Uciekam, Owidiuszu, na swój Parnas. Próbuję cię zgłębić, lecz to na nic. Deszcz bębni o szybę. Znowu. Depresyjna pogoda, a ja na ciele i duchu nie do końca władny. Szczególnie po naszej coli.
Wiem. Tak, masz rację. Każda kropla jak olbrzymia łza. Spływa po szybie, umierając. Czy myślałeś, Owidiuszu, tak, że to w nich nadzieja cała? W tych kroplach deszczowych, co marzą o słocie. I że nie wyschną, aż po wieczność, że świat zmienią. Mnie tam zimno, bo nieszczelne okno.
Chcę świat zmieniać, lecz po to trzeba żyć. A ja nie czuję się zbyt silny. Goliat rzeczywistości zabija mnie każdego dnia, gdy Landrynek, co rano na śniadaniu, celuje we mnie płatkami. Nie żebym nie lubił. Jadam wszystko poza rybami. A więc płatki też. Nie wiedzieć czemu, chcę walczyć, jak Dawid. I znów daj mi się zgłębić. Napiszę jedną pracę, resztę się dorobi. Odznakę ,,Wybitny z wodolejstwa’’ ze złotą oprawką najlepiej – poproszę.
Deszczu, mój drogi przyjacielu, czy myślałeś żebym ja? Tak, wiem. To, czego pragnę, to jedyna rzecz, która utrzymuje mnie przy życiu. Czy ty pragniesz spaść na ziemię? Mówię ci – nie warto. Z powodu pewnych osób.
Bo ja bym chciał niewiele. Wiesz. Ona jest daleko i pewnie o mnie myśli. Domu chcę. Normalnego. Za stary jestem na syna, więc niech będę ojcem. Nikt nie bierze dzieciaka na rok i to jeszcze bez majątku.
Carissimi Owidiuszu, czy to ma sens? Czy można uciekać wciąż na swój Parnas? I w marzeń świecie tylko żyć, gdzie pyka radośnie ogień w kominku? Jeżeli nie, niech mój brat deszcz nie zabiera mi tego, gdyż spadnę w przepaść i nie będę umiał latać. Skrzydeł nie pozbawiaj mnie. Owidiuszu, mój drogi, próbuję cię wciąż zgłębić, lecz nadal nie mogę.
Dlaczego wciąż żyję? Ja znam każdy kamień. Od 11 lat trzymam na nich stopy. Nie raz już chrząkały. Znam wszystkie gałęzie, znam stok stromy. Każdą góreczkę i każdą wyrwę. A pod poduszką chowam arszenik. Czy będzie skuteczny?

Niedziela 9 kwietnia 18.53
Owidiuszu mi na jutro potrzeba. Zrozum, do szkoły. Obiecałem napisać. Przejaśnia się. Wiesz, wezmę ją i ucieknę. Na pragnień mych skrzydłach i silny w marzenia. Bo zrozum, mój drogi. Ja nie mam nic więcej. Nawet podręczniki są pożyczone.
Deszczu, czy ty tak jak ja marzysz, że przyjdzie lepsze jutro i słońce ci twarz rozjarzy? A może to nie tak? Czy ma prawo oceniać cię tylko po pragnieniach? Owidiuszu, nie...
- Remus, co ty, do siebie mówisz? – Łapa wydawał się zaniepokojony.
- Tak myślę.
- Nic nie napisałeś.
- Ale....
- Znów się zamyśliłeś? Tak? Czy ty myślisz, że utrzymasz się, sprzedając marzenia?!
- Już piszę....
- Spójrz, która godzina!
Jakże Łapa nie odczuwał zachwytu. Przecież to słońce w majestacie i blasku zachodziło za horyzont, rozświetlając jak iskierki krople niedawnego deszczu. Doprawdy piękne zjawisko. Chwyciłem pióro i automatycznie zacząłem mazać:

Słońce jak bóstwo
na Parnas wracając
królewskie rozwiera ra...

- Ziemia do Remusa. Co ty, wiersze niby będziesz pisał?
- Zapewne.
- A moja praca domowa?
- Przyjdź za pół godziny - odwarknąłem niegrzecznie, czując, że tracę wenę. Łapa trzasnął drzwiami.
Wiesz co, Owidiuszu... Owidiuszu... Dlaczego odszedłeś? Chyba za jeden uśmiech będę sprzedawał marzenia w ponurych murach bidula. Na szybie wysycha deszczu ostatnia kropla.

[Puszczyk]

- Co to jest?
Remus z trudem oderwał wzrok od małych nóżek, wywijających beztrosko w powietrzu. Zdążył zobaczyć zniszczony zeszyt, oprawiony w skórzaną okładkę, zanim radosne gulgotanie nie odwróciło jego uwagi.
- Może jakiś stary notes? – rzucił. - Mogłabyś mi pomóc z tą pieluchą?
Zużyta pieluszka wylądowała w koszu na śmieci, a dziecko z gołą pupą popędziło na czworaka na drugi koniec pokoju.
- Droga pani – uśmiechnął się Remus, patrząc na dziecko z czułością. – Może mi pani wytłumaczyć, dlaczego nasza córka biega po domu z gołym tyłkiem?
- Nie słyszał pan psor, że ostatnio rozwiązłość wśród najmłodszych jest bardzo… rozwiązła?
Mężczyzna pociągnął uśmiechniętą kobietę za jeden z rudych warkoczy i ruszył po córkę, która capnęła zeszyt w skórzanej oprawce.
- Czas zaprowadzić porządek w tym waszym Avalonie.
Dziewczynka odziedziczyła po matce zarówno kolor włosów, jak i temperament. Teraz głośno sprzeciwiała się ojcowskiej próbie „zaprowadzenia porządku”.
Virginia Weasley, od ośmiu miesięcy szczęśliwa matka, zajęła się zeszytem, który jej pociecha próbowała ugryźć. Próby te, może ze względu na niezbyt okazały stan uzębienia, spełzły na niczym.
- Zobaczymy. - Otworzyła notes, a Remus zajął się zakładaniem czystej pieluszki. – Nie tak, chwyć ją za nogi i trochę unieś. Nie, nic jej się nie stanie…

Pierwszy dzień szkoły.
Ostatni rok…
Tak długo wyczekiwany, tyle niesie ze sobą nadziei. Jakby to tak ładnie powiedzieć – rok wielkich zmian!
Boję się. Nie chcę opuszczać tego kawałka świata, który poznawałem przez ostatnie lata. Nie chcę rozstawać się z tymi, którzy stali się moimi przyjaciółmi. Nie chcę zaczynać życia od nowa, skoro już raz udało mi się je jako tako poukładać.
Co ja mogę robić? Powiedzmy sobie szczerze – nic. Nawet najlepsze kwalifikacje nie eliminują t e g o. Może Dumbledore byłby w stanie mnie zatrudnić, ale przecież szczytem moich marzeń nie jest posada nauczyciela. Nawet w Hogwarcie.

- Ty pisałeś pamiętnik?!
Remus uporał się z pieluszką i teraz grał z małą w łapki. Przerwał zabawę, spojrzał na Ginny. W jej brązowych oczach dostrzegł zdumienie.
- Lubiłem pisać – powiedział, biorąc dziewczynkę na ręce. - Nadal lubię, choć teraz nie mam tyle czasu… - dodał ciszej, widząc, że dziecko usypia w jego ramionach.
Ginny bezszelestnie wyszła z pokoju. Niech ci dwoje spędzają ze sobą jak najwięcej czasu. Póki jeszcze mogą.

1 listopada 1981
Mroczny znak. Kolejny Mroczny Znak. I mały Harry... I to spojrzenie Syriusza, Dumbledore’a. Wiem, o czym myślą. Myślą, że to ja. Że to ja ich zabiłem. Że ja współpracuję z… z nim. Co oni myślą? Że ja nie wiem? Że się nie domyślam?
Nie jestem Peterem! Mi nie trzeba mówić prosto w oczy! Umiem czytać między wierszami…

…
Chłopca nie było na pogrzebie. Nie wiem, gdzie jest. Nikt nie wie. Na pewno jest bezpieczny, skoro sam dyrektor się nim zajął. Przecież on dobrze wie, jak poukładać innym życie.

…
Patrzę na nasze zdjęcie z siódmej klasy. Beztroscy, młodzi, pełni entuzjazmu. Syriusz z tą jego wyniosłą pozą. Peter, chowający się na rogu, jak zwykle nieśmiały. James i Lily…
I co z tego zostało?
Syriusz w Azkabanie, morderca. Peter zamordowany. James i Lily… I ja. Samotny, nie wierzący w nic, zrezygnowany.
Jeśli to dopiero początek, co będzie później? Jaki będzie koniec?

Kartki pożółkły, nie wszędzie dało się odczytać wyraźne pismo Remusa, litery się zamazywały. Spomiędzy kart wypadło stare, czarno białe zdjęcie. Ginny szczupłym palcem dotknęła przystojnej, lecz zmęczonej twarzy bruneta siedzącego obok Lily. Ich włosy rozwiewał wiatr.
Poczuła, że usiadł obok. Zajrzał jej przez ramię. Długo milczeli.
Na jej dłoń spadła łza. Nawet nie poczuła, jak stoczyła się po policzku.
- To ona mi wtedy pomogła – szepnął Remus.
Ginny nie musiała na niego patrzeć. Wiedziała, o kim mówił.
- Wieczory spędzane z nią na rozmowie to… James nawet nie wiedział, jakie miał szczęście.
- A teraz? Myślisz czasem o niej? – zapytała cicho, bojąc się odpowiedzi. Nadal nie była go pewna.
Kolejna długa chwila milczenia.
Wstał. Wziął zeszyt z jej kolan, zamknął i położył na podłodze. Objął ją i przytulił. Szepnął do ucha.
Na jej twarzy pojawił się uśmiech. Położyła mu głowę ramieniu. Usnęła.

Obudził ją krzyk dziecka.
- Ty idź – mruknęła w poduszkę.
Krzyk nie ustawał. Podniosła głowę i zobaczyła, że miejsce obok niej jest puste. Tej nocy na pewno nikt tam nie spał.
Na zewnątrz panowały jeszcze ciemności. Gwiazdy mrugały do niej radośnie. Niebo rozjaśniał księżyc w pełnej krasie.
Zauważyła kartkę leżącą na posłanej kołdrze.

Wrócę.

[blaidd]

Ale fajniście, emocje pojedynkowe wreszcie!

Pomysł
A: 1,25
B: 1,75
Tak właśnie, bo "Drugi Owidiusz Deszczowy" miło się kojarzy (kuzyn Hekate powinien ten tekst przeczytać ), ale tekst B był oryginalniejszy. Jednocześnie podane było, że to ma być pamiętnik, a nie o pamiętniku, chyba że "niekoniecznie kanonowy" nie odnosiło się tu do kanonowości fanfika.

Styl
A: 0,75
B: 1,25
Ślicznie, tylko pierwszy tekst wydawał mi się czasami chaotycznie napisany.

Realizacja tematu
A: 0,5
B: 0,5

Ogólne wrażenie
A: 1,5
B: 2,5
Taaak, drugi wyraźniej do mnie przemówił jednak. Wyraźniejsze emocje, tak mi się zdaje, wyraźniejszy styl, do tematu się odnosi, a koniec tak cudnie tajemniczy. I ta Ginny... Kto by pomyślał. [Mnie to nie za bardzo pasuje, ale cóż.]

Podsumowanie
A: 4,00
B: 6,00

Gratuluję Pojedynkowiczom!

[Aurora]

Hum, hum.

Pomysł
A: 1,25
B: 1,75

Nie umiem ocenić. Muszę się przyznać, że nowych zapisków Remusa nie czytam, a ze starych... niewiele pamiętam.
A drugi tekst niespodziewany. Hum, hum.

Styl
A: 1
B: 1

Styl, jak styl - każdy ma swój własny. I mam wrażenie, że ciężko tu nie rozróżnić tego, kto, co pisał

Realizacja tematu
A: 0.5
B: 0,5

Raczej oba w pełni pasują do tematu.

Ogólne wrażenie
A: 2
B: 2

Tu się liczą subiektywne opinie, jak dobrze.
Bo subiektywnie oceniając, to nie lubię takich pomemłanych pairingów. Przecie to prawie pornografia!... Remus i Ginny *drży* A pfe, Elektryku, pożycz no wody święconej!
Chociaż, muszę przyznać, że tekst B wydaje się ciekawszy i lepiej napisany. Ale ten pairing!... *mdleje*

W każdym razie, podsumowując:

A: 4,75
B: 5,25

[yadire]

Ja tylko do Pusz. Jak Remi nie ma nic przeciw, to jak dla mnie może ocenić. No to decyzja należy do Remika.

[Natalia Lupin]

Pomysł
A: 1.25
B:1.75
Pierwszy jest klasycznym wyrywkiem z pamiętnika, a drugi... nie spodziewałam się opowiadania o pamiętniku ^^
Styl
A:0.95
B:1.05
Pierwszy jest napisany troszkę sennie, ale ciepło. Nie mogłam się zdecydować na ocenę
Realizacja tematu
A:0.5
B:0.5
Ogólne wrażenie
A: 1.5
B: 2.5
Mam wrażenie, że Remus trafiłby do pudla za pedofilię Pomińmy ten fakt. To ostatnie słowo drugiego tekstu uderzyło mnie prosto w serce
Eee, Ori... Ja nie rozróżniam, więc nie ma u mnie stronniczości ^^

Podliczenie:
A: 4,20
B: 5,80


Wiedziałam, że o czymś zapomniałam

[Hekate]

Ciekawe, ciekawe... Pamiętnikarstwo daje szerokie możliwości, ale równie dobrze może dać w zęby. Wbrew pozorom, to trudna forma. Ale ja, tak czy siak, już wiem który tekst zwycięży w moich rankingach.

Pomysł

A - 0,5
B - 2,5

Tekst A, to mimo wszystko nawiązanie. Dlatego nie mogę dać zbyt wielu punktów. Poza tym - niech żyje subiektywizm! Tekst B, przeplot pamiętnikarsko-opowiadaniowy, to dla mnie prawdziwa perełka

Styl

A - 0,5
B - 1,5

Teskt A jest na moje trochę zbyt zaplątany stylistycznie. To znaczy czytało mi się go... po grudach. Nie wiem z czego to wynika. Tekst B natomiast napisany jest bardzo sprawnie.

Realizacja tematu

A - 0.75
B - 0,25

Niestety, działam wbrew sobie, ale regulamin regulaminem. Tekst A lepiej spełnia warunki podanego tematu.

Ogólne wrażenie
A - 1
B - 3

I co ja mogę powiedzieć? Tekst B mnie zaczarował, mimo Ginny (jasny gwint, takiego paringu się nie spodziewałam w snach najśmielszych... auuuu!). Jest lekki, trochę nostalgiczny i bardzo ciepły.
Tekst A trochę mnie rozczarował, spodziewałam się czegoś bardziej. Ale w każdym razie, to też niezła wprawka pisarska.

podsumowanie

A - 2,75
B - 7,25

Piekielna ze mnie ślepota... teraz już chyba ostatecznie poprawione...

[blaidd]

Hmmm, Szefowo, chyba się coś Szefowej - z całym szacuneczkiem - poplatnęło w obliczeniach i obdarowaniu punktami

Ach - i wydaje mi się, że ja tez rozpoznaję autorów. Ale - sza!

[Hekate]

Taa? To zaraz sprawdzę. Hmm, może faktycznie, z matmy zawsze byłam noga

Edit: teraz powinno być dobrze!

[Rej]

Ciągle jest źle.
Szefowo, mylisz literki... albo punkty... mi się nie zgadza.

[Hekate]

Nie, dobrze jest. Łączna suma 10. Sprawdzałam wsio. Ale jak coś faktycznie nie pasi, to niech moderatorstwo wlizie i poprawi

[Rej]

Ale Hekate, patrz jak rodzielałaś punkty! Według tego, co napisałaś, to opowiadanie B powinno dostać 7,25 punkta, a nie A!

Chodzi o samo podsumowanie. Powinno być:
A - 2, 75
B - 7,25
Pusz

[Maggie]

Pomysł
A: 1,25
B: 1,75

Styl
A: 0,75
B: 1,25

Jak już ktoś zaznaczył - pierwszy może wydawać się miejscami deczko chaotyczny.

Realizacja tematu
A: 0,5
B: 0,5

Ogólne wrażenie
A: 1,75
B: 2,25

Pomysł z rodziną i dzieckiem, ukazanie Remusa jako ojca, a w dodatku wspomnienia i odwołania do pamiętnika Remusa z czasów szkolnych - ciekawszy (subiektywnie oceniając, bo doceniam również i pierwszy tekst).

PODSUMOWUJĄC:

A: 4,25
B: 5,75

[Aurora]

Teraz to ja mam wrażenie, że Meg się punkty poplątały... Mamusiu kochana, przejrzyj to...